از سال ۱۳۶۱ با سردار حاج‌رحیمی در ارتباط بودیم. رفاقت ما از همان زمان شروع شد و حتی رفت و آمد خانوادگی داشتیم. او از نظر اخلاق، ادب و کردار یک آدم حسابی بود. حاج‌رحیمی چه در زمان جنگ تحمیلی و چه بعد از آن انسانیت داشت که این انسانیت را تا آخرین روزهای زندگی زمینی‌اش می‌دیدیم. برای نمونه، حاج‌رحیمی برای کسی که برایش چای می‌آورد، کرامت انسانی قائل بود و احترام می‌گذاشت.