دارایی‌های ثابت با گذشت زمان یا استفاده از آنها، دچار کهنگی و فرسودگی می‌شوند و به تدریج فایده خود را از لحاظ انجام دادن عملیات از دست می‌دهند. حسابداری سعی می‌کند این کاهش فایده‌رسانی دارایی‌های ثابت را به روش معقول و منطقی محاسبه کند که به آن «هزینه استهلاک» می‌گویند. در واقع، هزینه استهلاک عبارت است از تخصیص مبلغ استهلاک‌پذیر به دارایی‌های ثابت شرکت برای یک دوره مالی. هزینه استهلاک در صورت سود و زیان به منزله هزینه غیرنقدی شناخته شده که سود خالص شرکت را کاهش می‌دهد.