شهادت آیت‌الله رئیسی هرچند ثلمه جبران‌ناپذیری بر انقلاب اسلامی و در مسیر تحقق دولت اسلامی بود، اما به برکت خون شهید، توانست آغازگر الگویی جدید از حکمرانی اسلامی و مدیریت جهادی باشد که از آن به عنوان شاخصی برای محک و ارزیابی رؤسای‌جمهور یاد می‌شود. از این پس تراز ریاست‌جمهوری تا قامت اوصاف آیت‌الله شهید بالا رفته و مردم انتظار دارند رؤسای‌جمهور بعدی این سرزمین در همان مسیر حرکت کرده و تا آن جایگاه قد بکشند! همین امر موجب شده است تا گشایشی پیش روی انتخاب رئیس‌جمهور دولت چهاردهم فراهم آید و تا حدود زیادی شاخصه‌های یک نامزد مطلوب برای انتخاب رئیس‌جمهور مشخص شود.
رهبر حکیم انقلاب اسلامی نیز در مراسم سی‌وپنجمین سالگرد ارتحال حضرت امام(ره) این شاخصه‌ها را توصیف و تلاش کردند با برشمردن صفات آیت‌الله شهید، راهنمایی برای انتخاب مردم در هشتم تیر ارائه دهند. در کلام ایشان در توصیف سیدابراهیم رئیسی آمده بود:
همه اعتراف کردند که مرد کار بود، مرد عمل بود، مرد خدمت بود، مرد صفا و صداقت بود؛ این را همه اعتراف کردند.
شب و روز نمی‌شناخت و دائم در حال کار بود.
در خدمت‌گزاری به کشور، یک نصاب تازه‌ای را به وجود آورد. ما قبلاً هم شخصیت‌های خدمت‌گزار داشته‌ایم، اما نه در این حد، نه با این حجم، نه با این کیفیت، نه با این صداقت، نه با این پُرکاری و شب و روز نشناختن؛ یک نصاب جدیدی را آقای رئیسی(رحمة الله علیه) در باب خدمت‌گزاری به ملت ایجاد کرد.
در مسائل خارجی، از فرصت‌ها به بهترین وجهی استفاده کرد. این همه تحرک خارجی و سفر خارجی آثار ارزشمند و بابرکتی برای کشور داشت، هم برای امروز کشور، هم برای فردای کشور.
ایران را در چشم رجال سیاسی دنیا بزرگ‌تر و برجسته‌تر کرد.
انقلاب اسلامی را، ملت ایران را، در بیانات خود و در اظهارات خارجی خود، درست تعریف کرد و شناساند؛ لذا رجال سیاسی‌ای که امروز درباره او حرف می‌زنند، از او به عنوان یک چهره برجسته حرف می‌زنند؛ این برای ما که سال‌های متمادی با مسائل خارجی سر و کار داشتیم، چیز جدید و باارزشی است.
سبک مدیریت او در بین همکاران خودش یک سبک ویژه‌ای بود، با صمیمیت همراه بود؛ با همکارانش، با وزرا، با مدیران دولتی با صفا و صمیمیت رفتار می‌کرد.
برای مردم، کرامت قائل بود، عزت قائل بود؛ به مردم، به جوان‌ها برای اظهار نظر میدان می‌داد؛ حرمت مردم را نگه می‌داشت.
به جوان‌ها اعتماد می‌کرد، جوان‌ها را تکریم می‌کرد.
به کسانی که به خود او بدی کرده بودند، با کرامت برخورد می‌کرد؛ به کسانی که حتی به او اهانت کرده بودند، پاسخ تند، پاسخ زشت، پاسخ عصبی نمی‌داد.
متقابلاً در مرزبندی با دشمنان انقلاب صراحت داشت.
در مورد کسانی که با انقلاب بد بودند، مخالف بودند، دشمن بودند، دوپهلو صحبت نمی‌کرد؛ صریح صحبت می‌کرد، مرزبندیِ صریح داشت.
به لبخند دشمن اعتماد نمی‌کرد.
اینها ارزش است، اینها درس است؛ هر کدام از اینها برای سیاستمداران ما، برای رؤسای‌جمهور آینده ما، برای کسانی که در یک بخشی مورد اعتماد ملت قرار می‌گیرند، یک سرمشق است.