رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین دیدار سال نو با مسئولان ارشد سه قوه درباره مذاکرات ایران و آمریکا فرمودند: «مذاکرات ممکن است به نتیجه برسد یا نرسد. ما هم به این گفت‌وگوها نه خیلی خوش‌بین و نه خیلی بدبین هستیم، البته به طرف مقابل خیلی بدبین هستیم، اما به توانایی‌های خود خوش‌بین هستیم.»
اینکه ما به مذاکرات بدبین نیستیم، به این دلیل است که ادله گوناگونی وجود دارد که با محاسبه هزینه و فایده سناریوهای احتمالی از نظر آمریکایی‌ها، مذاکره به نفع آنهاست و اگر ما هم مبتنی بر توانایی‌های خود مذاکره کنیم، می‌توانیم از این مذاکرات فوایدی کسب کنیم. به نظر می‌رسد، ترامپ به دلیل اجباری که وجود دارد، به مذاکرات تن داده است. ترامپ یا باید با ایران مذاکره کند یا اینکه راه تقابل با ایران را در پیش بگیرد؛ اگر تقابل با ایران را انتخاب کند منافع بسیار زیادی را از دست می‌دهد و ممکن است بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های آمریکا در کشورهای عربی منطقه و از جمله عربستان به خطر بیفتد. بی‌تردید، این تقابل یک برنده بیشتر ندارد و آن، چین است. بنابراین، تقابل با ایران برای آمریکا بسیار پرهزینه است. البته کسانی که ترامپ را مجبور در این مذاکرات میبینند، دلیلی دیگر نیز در این باره ذکر می‌کنند. ترامپ نتوانسته است در سیاست فشار حداکثری نتیجه بگیرد و چاره‌ای جز تعامل با ایران ندارد، شاهدی که در این زمینه وجود دارد، عقبنشینی ترامپ در مذاکرات اخیر است. ترامپ که قبل از مذاکرات با ادعای برچیدن برنامه هسته‌ای ایران و مذاکرات موشکی و منطقه‌ای، ایران را به مذاکره فرا می‌خواند، در گام آخر به صراحت ادعا می‌کند مذاکرات صرفاً بر موضوع نساختن سلاح هسته‌ای از سوی ایران صورت می‌گیرد. البته دلایل دیگری نیز وجود دارد؛ مانند تمایل آمریکا برای حل مسائل با ایران و تمرکز بر روی چین یا سود سرمایه‌گذای آمریکا در ایران و امثال اینها؛ ولی به نظر می‌رسد این دسته از دلایل از اعتبار کافی برخوردار نیستند و به مثابه دلایل ثانویه به آنها نگاه می‌شود.
بنابراین، مبتنی بر این دلایل و برخی دیگر می‌توان گفت که بدبینی مطلق به مذاکرات صحیح نیست؛ در کنار این دسته از دلایل رفتار نامتعادل ترامپ و ادعای خودش مبنی بر اینکه در معاملات مهم خود، لحظه آخر زیر میز می‌زند تا بتواند امتیازات بیشتری بگیرد و تجربیات تاریخی فراوانی که از بدعهدی آمریکایی‌ها وجود دارد؛ مانند پاره‌کردن برجام، بدعهدی در قبال کره شمالی بعد از مذاکره با این کشور، بدعهدی در ماجرای مذاکرات دولت شهید رئیسی و مبادله زندانیان، بدعهدی در ماجرای کمک ایران برای غلبه بر تروریست‌ها در افغانستان یا آزادسازی گروگان‌ها در لبنان و ده‌ها مورد دیگر ما را به این نتیجه می‌رساند که خیلی هم نباید به این مذاکرات خوش‌بین باشیم.