نفع آمریکا از بدبختی مردم جهان

برخی افراد در کشور ما و در دیگر کشورهای جهان فکر می کردند آمدن ترامپ، یعنی تحولات اساسی مثبتی ایجاد می شود و کسی نمی تواند در مقابل زر و زور و تزویر او قد علم کند. این افراد از تجربه دوره قبل ترامپ عبرت نگرفته بودند و فریب ادعاها و قلدر بازی های او را خوردند. برای فهم این مطلب باید به اوضاع جهان، مردان سیاست، دوستان و دشمنان امریکا نگاهی بیاندازیم. کسانی که روی دیوار ترامپ یادگار نوشته بودند الان منتظر هستند که راه نجاتی توسط ترامپ برای آنان ایجاد شود و توهمات آنان رنگ حقیقت بگیرد. نمونه بارز آن هم زلنسکی بود که هر چه جلوتر می رود از ترامپ و کمک های او ناامیدتر می شود. در حالی که بارها زلنسکی در کنار بایدن، توسط ترامپ تحقیر شدند و حمایت های کشورهای اروپایی هم پوچ و تو خالی از آب درآمده، زلنسکی با اتهام زدن به این و آن سعی دارد جلب توجه کند و برای خود دشمن بتراشد تا با این کار کمی بیشتر در قدرت بماند.

وضعیت دیگر دوستان ترامپ در کشور ما هم بهتر از زلنسکی نیست. آنان که دلداده او بوده و حتی مشتاق حمله او به ایران هستند و می خواهند تخیلاتشان در مورد امریکا اثبات شود هم می بینند که از ترامپ آبی گرم نمی شود. البته این افراد فقط به ترامپ علاقه ندارند، آنها عمریست منتظر هستند امریکا حرکتی انجام دهد تا مجیز گویی‌شان یک بار هم که شده اعجاز کند تا بگویند دیدید گفتیم امریکا در ایران یک تیر برق سالم نمی گذارد. دیدید گفتیم امریکا ابرقدرت است. دیدید ما می فهمیدیم و می دیدیم و شما نمی فهمیدید و قبول نمی کردید که ما کدخدایی داریم و باید مطیع او باشیم... به عبارتی دیگر افرادی هستند که وقتی فیلم های امریکا را تماشا می کنند، آن را واقعی می پندارند. غافل از آنکه همان قهرمان فیلم هم بارها یک سکانس را بازی کرده تا مشت و لگدش درست به حریفش بخورد و بارها در ژانگولر بازی هایش زخمی شده و دست و پایش شکسته است! اگر انسان ناآگاهانه و از سر محبت زیاد یا دشمنی و لجاجت زیاد با موضوعی برخورد کند، همیشه در جهل مرکب باقی خواهد ماند.

در مقابل کشورهای جهان، هر یک دنبال رتق و فتق امور خود هستند و بدون توجه به تهدیدهای ترامپ در حال گفتگو و تحکیم روابط‌شان با کشورهای دوست و همسایه هستند. حال کشورهای جهان خوب است. آنان می دانند که همراهی با امریکا و فردی مانند ترامپ چیزی جز سرشکستگی و حقارت در انتظارشان نیست. شاید در سخن برخی سیاستمداران، ترامپ فردی کاسب مآب و دلال معرفی شود اما او که هنری که داشته باشد زیر پای توهماتش له می شود. یعنی او می خواهد که منافعی را برای خود و امریکا جلب کند اما وقتی با توهم و تصورات متوهمانه همراه می شود آن منفعت از دست می رود. مثال آن هم گفتگوی با ایران است که تصورات غلطش می تواند این مذاکرات را به بن بست بکشاند. البته ما قائلیم که نفع اساسی این مذاکرات برای امریکاست و آنان احتیاج دارند به مذاکره با کشورهای جهان برای زنده نگاه داشتن خود و هیبت پوشالی شان؛

احترام متقابل کشورها به منافع یکدیگر و تمامیت ارضی‌شان چیزیست که توانسته آنان را فعال و پویا کند. ارتباط دوستانه، منطقی و متحرمانه باعث می شود هر کشور در جهان جایگاه درست خود را پیدا کند و بتواند با استفاده از ظرفیت های دیپلماسی‌اش قدرت سیاسی و اقتصادی خود را بالا ببرد. در این موضوع ایران یک نمونه کامل و تمام عیار است که توانسته الگوی کشورهای دیگر شود. وقتی عربستان به تحکیم روابط خودش با ایران می پردازد یک پیام را فهمیده و آن این است که ایران مانند ترامپ به دوستان خود پشت نمی کند و در هر بحرانی کمک حال همسایگانش است. وقتی می بیند ایران با وجود اختلافاتی که با ترکیه دارد باز هم خواهان دوستی و بهبود روابط با اوست و حتی در برخی بحران ها در کنار او مانده و کمکش کرده است می فهمد که خطر اصلی منطقه دولتی نیست جز امریکا؛ امریکا همه را گاو شیر ده می بیند و برای منفع خود به کمترین ترحم، هر چیزی و هر کسی را زیر پایش می گذارد و کشورهای غرب آسیا در حال مشاهده این وضعیت هستند. آنها درصدد هستند که جایگاه خود را پیدا کنند، رشد کرده به استحکام کامل و بلند مدت دست پیدا کنند، از تهدیدها و وحشت های هر روزه در امان باشند و از همه مهمتر در نگاه مردم‌شان مشتی خیانتکار دیده نشود. هر چند رسیدن به این قطعیت و علمی شدن آن، هم ابزارهایی لازم دارد و هم کمی زمان‌بر است.

احساس می‌شود حال کشورهای مختلف در جهان رو به بهبود است و تصمیمات مهمی دارند که خلاف خواسته ترامپ و مستکبران جهان است. آنچه که ترامپ را خوشحال می کند، فقر، بحران، رنج، سختی، درماندگی و بردگی کردن کشورها و مردم جهان است زیرا فقط در همین حالت است که امریکا می تواند ثرتمند شود و هر کاری دلش خواست انجام دهد و با ادعای اینکه من ابرقدرت جهان هستم هر بلایی سر هر کشور و مردمی بیاورد.

آری، مستکبران و متکبران معمولاً از حال بد دیگران احساس خوشحالی می‌کنند که دلایل مختلفی هم دارد. از جمله بالا رفتن قدرت و تسلط‌شان. بسیاری از مستکبران از قدرت و تسلط خود بر دیگران لذت می ‌برند. وقتی می‌ بینند که دیگران در وضعیتی نامساعد هستند، این احساس به آن‌ها می‌رسد که قدرت بیشتری دارند و می ‌توانند بر دیگران تسلط داشته باشند.

خود برتربینی که می تواند به آنان احساس خوب، جایگاه خوب و ثروت خوبی برساند که البته موقتی و گذرا است اما نمی توان منکر آن شد. برخی افراد با دیدن مشکلات دیگران، احساس برتری و بالاتر بودن نسبت به آن‌ها پیدا می‌کنند. این احساس می‌تواند ناشی از خودبرتربینی و نداشتن همدلی باشد. مستکبران برای توجیه رفتارهای خود باید دیگران را دچار رنج کنند. مثال آن هم خود امریکاست که عامدانه مردم کشورهای جهان را دچار رنج و فقر می کند و با یک برنامه مشخص به عنوان ناجی آن مردم به کشورشان حمله می کند و بدبختی پشت بدبختی را به ارمغان می آورد. گویی از آسایش هیچ جنبنده ای احساس خوبی ندارد. مستکبران ممکن است با دیدن مشکلات دیگران، رفتارهای نادرست و ظالمانه خود را توجیه کنند. این احساس که دیگران در سختی هستند، به آن‌ها این امکان را می‌دهد که خود را در موقعیت بهتری ببینند.

نظم ناعادلانه جهانی هم مطلوب استکبار جهانی است. بی نظمی و سردرگمی مردم جهان می تواند به برتری دولت های متکبر مانند امریکا کمک کند. بی حساب و کتاب بودن کشورها هرچه بیشتر شود برای مستکبران بهتر است. در بسیاری از جوامع، ساختارهای ناعادلانه و نابرابر باعث می‌شود که گروهی از افراد از شرایط بد دیگران بهره برداری کنند. این موضوع می‌تواند به تداوم و تقویت وضع موجود منجر شود و مستکبران را در موقعیت‌ های قدرت حفظ کند. چنین رفتارهایی ناشی از فقدان شرافت انسانی و ضعف‌های اخلاقی مستکبرانی مانند ترامپ و رفقایش است که در جوامع مختلف وجود دارد.