صفحه نخست >>  عمومی >> پرسمان
تاریخ انتشار : ۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۰۶:۰۶  ، 
شناسه خبر : ۳۷۵۶۲۱
در پاسخ به این سوال باید توجه داشت که جمهوری اسلامی با چه نگاه و هدفی وارد این مذاکرات شده است؟ مسئولان نظام اسلامی به دنبال رفع مشکلات مردم هستند و به مذاکرات با همین هدف که فشار تحریم‌ها را از گُرده مردم بردارد نگاه می‌کنند و در شرط‌گذاری برای شکل‌دهی به مذاکرات اخیر هم آمریکایی‌ها به ظاهر به این موضوع مجاب شده‌اند که پای میز نشسته‌اند، یعنی ایران با رد شروط زیاده‌خواهانه چهارگانه‌آمریکا(هسته‌ای، موشکی، منطقه‌ای و حقوق بشری)، تنها به این شرط حاضر به مذاکره شده که لغو تحریم‌ها تضمین شود و ایران هم عدم انحراف برنامه‌ هسته‌ای‌اش به سمت نظامی را اثبات و تضمین نماید. حال اگر این روند با کارشکنی آمریکایی‌ها محقق نشد، تجربه دیگری از آنها در مردم ما شکل می‌گیرد و خیلی بر سرمایه اعتماد عمومی به کشور صدمه وارد نمی‌شود اما اگر در اثر جنگ شناختی آمریکا، نوع نگاه به صحنه عوض شود و دوگانگی نظام – دولت همانند برخی برهه‌های گذشته در برجام به وقوع بپیوندد مسلما این خطر وجود دارد و چه بسا از الان تلاش آمریکایی‌ها در آرایش رسانه‌ای و نوع روایت‌گری از صحنه با همین هدف در حال آماده ‌سازی است.

از سوی دیگر، هر چقدر دولت بین مذاکره و بهبود وضعیت اقتصادی رابطه تنگاتنگ برقرار نموده و بهبود را مستلزم رفع تحریم‌ها بداند و به اصطلاح منتظر میوه‌دهی و ثمربخشی این مذاکرات همانند برجام بنشیند، گره‌های بیشتری به کار دولت در حل مشکلات مردم می‌افتد و کار به مراتب سخت‌تر شده و احتمال سرخوردگی اجتماعی در صورت شکست مذاکرات هم وجود دارد. بر همین اساس است که رهبر حکیم انقلاب بارها بر پرهیز از افزایش انتظارات، پرهیز از شرطی‌سازی جامعه، اجتناب از گره زدن حل مشکلات به مذاکره تاکید و هشدار می‌دهند و اهتمام و تلاش دولت و حتی مردم عزیز کشورمان را به طور جد به فعال‌سازی ظرفیت‌های درون و ... معطوف می‌کنند.

البته با آگاهی و بینش سیاسی بصیرانه‌ای که از مردم سراغ داریم، مشاهده می‌کنیم که مردم به خوبی صحنه را رصد می‌کنند و می‌دانند که نظام و دولت همه به دنبال حل مشکلات هستند و اگر از طریق مذاکره و با هزینه کمتر مشکلات رفع شود زهی خوشوقتی که مقصود انجام شده است ولی اگر نشد با کسب آگاهی و تجدید بصیرت به درستی می‌فهمند که خوی استکباری و عهدشکنی آمریکا هنوز درمان نشده است و اگر ما می‌خواهیم به سرنوشت کشورهای ضعیف و وابسته‌‌ای همانند لیبی، سوریه، اوکراین و ... گرفتار نشویم ناگزیر باید روی پای خود بایستیم و راهی برای خنثی‌سازی تحریم‌ها و تهدیدها بیابیم یا بسازیم.    

منبع: پرسمان هفته شماره 3