جهان در حالی چشم به عدالت مجازات سران رژیم صهیونی به ارتکاب جنایات جنگی دارد که در ۴ ژوئن ۲۰۲۵، مارک روبیو وزیر امور خارجه آمریکا اعلام کرد که چهار قاضی زن دیوان کیفری بین‌المللی، از جمله بتی هولر (اسلوونی) و رین آلابینیگانسو (بنین) را به‌دلیل نقش در صدور حکم بازداشت نتانیاهو و گالانت تحریم کرده است. این اقدام شامل مسدودسازی دارایی و ممنوعیت ورود به خاک آمریکا است. این اقدام از سوی آمریکا در حالی صورت می‌گیرد که این نهاد بین‌المللی بالاترین مرجع رسیدگی به جنایات جنگی و نسل کشی است، چنانکه در گزارش‌های قبلی آن درباره جنگ غزه که آفریقای جنوبی آن را به جریان انداخته و دهها کشور از آن حمایت کرده بودند صراحتا به نسل کشی در غزه اذعان شده است.
چنین رویکرد خصمانه‌ای از سوی آمریکا به معنای برهم زدن جایگاه حقوقی این نهاد بین‌المللی است که رسما تضعیف شدن آن و نهادهای دیگر جهانی را به همراه دارد. رویه‌ای که در جامعه ملل نیز از سوی برخی قدرت‌ها اجرا شد که نتیجه آن نیز تشدید بی ثباتی‌ها و در نهایت جنگ جهانی دوم با میلیون‌ها کشته بوده است. آمریکا امروز رسما مرجعیت نهادهای بین‌المللی را زیر سوال برده و با توهم یکجانبه گرایی اقتدار گرایانه آمریکایی به دنبال تحمیل زیاده خواهی‌ها بر جهان است. این مسئله رویه‌ای غلط را در جهان به همراه دارد که می تواند سایر کشورها را به تکرار بی تعهدی و بی مسئولیتی در قبال نهادهای بین‌المللی سوق دهد لذا مقابله امروز با آمریکا اقدامی در جهت حفظ نظم و امنیت جهانی است که می‌تواند از فاجعه ای همچون دو جنگ جهانی، نسل‌کشی‌های غرب در افغانستان، عراق، سوریه و قاره آفریقا جلوگیری نماید.
نکته دیگر آنکه اکنون واشنگتن با تحریم چهره‌های قضایی بین‌المللی، به صورت مستقیم ارکان عدالت کیفری جهانی را تهدید کرده است و چنان القاء می‌سازد که عدالت نه بر مبنای قوانین و مقررات جهانی بلکه در چارچوب تعریف آمریکایی مطرح است. هر جا که منافع آمریکا حکم کند عدالت جهانی بر اساس نهادهای جهانی باید اجرایی شود، چنانکه آمریکا از همین نهادها برای تحریم و تهدید علیه سایر کشورها استفاده می‌کند و از سوی دیگر هر جا که مغایر با منافع آن است عدالت معنایی ندارد. این نگاه دوگانه و ابزاری به عدالت همانند نگاه آنها به تروریسم است، به گونه ای که گروه تروریستی تحریر الشام تامین کننده منافع غرب، مشروع می باشد و اکنون با تایید آنها بر سوریه حاکم هستند و یا گروهک‌هایی همچون منافقین،جیش الظلم و ... که دستشان به خون هزاران نفر آغشته است، تحت حمایت غرب ادامه حیات داده و جنایتهایشان استمرار دارد.
در همین حال اقدام تحقیر آمیز و سلطه گرایانه آمریکا در قبال قضات دیوان کیفری اندک امیدهای جهانی برای برقراری عدالت را نیز به نابودی می‌کشاند. تحریم قضات، این سؤال را مطرح می‌کند: آیا این نهاد نیز در برابر فشارهای سیاسی قدرت‌های بزرگ بی‌دفاع است؟ اگر پاسخ مثبت باشد، دیگر چه امیدی به تحقق عدالت برای قربانیان غزه، افغانستان، میانمار یا سودان می‌توان داشت؟ ملت‌هایی که نه از سازمان ملل و نه از مدعیان حقوق بشر دستاوردی نداشته‌اند، چشم به دیوان به عنوان نهادی عدالت محور داشته اند که با اقدام آمریکا عملا این امید ناامید می شود. در حالی که عقب نشینی اجباری این نهاد از مجازات سران رژیم صهیونی از یک سو سرخوردگی و بی اعتمادی جهانی به ساختارهای بین‌المللی را به همراه دارد و از سوی دیگر تقویت کننده حاکمان و گروه‌های سرکوب‌گر و جنایت‌کار می شود که فضای ناامنی جهانی را تشدید خواهد کرد.
آمریکا با اقدام و به بند گرفتن عدالت جهانی رسما ماشین نسل کشی غزه را تقویت کرده است و رژیم صهیونی بدون هیچ محدودیتی به تشدید کشتارها و گرسنه نگاه داشتن فلسطینی‌ها می‌پردازد.
نکته اساسی آن است که این اقدام آمریکا در کنار وتوی قطعنامه شورای امنیت درباره غزه و نیز لغو کمک‌های بشر دوستانه به نهادهای حقوق بشری فعال در غزه، پیامی خطرناک برای رژیم صهیونی دارد. پیامی که اعتماد به نفسی کاذب را در میان سران این رژیم برای کشتارهای بیشتر ایجاد می‌کند که نتیجه آن وخیم‌تر شدن وضعیت انسانی در غزه خواهد بود. به عبارتی دیگر آمریکا با اقدام و به بند گرفتن عدالت جهانی رسما ماشین نسل کشی غزه را تقویت کرده است و رژیم صهیونی بدون هیچ محدودیتی به تشدید کشتارها و گرسنه نگاه داشتن فلسطینی‌ها می‌پردازد.
این اقدام آمریکا نشان می‌دهد که عملا نمی توان پرونده آمریکا را از جنایات و اشغالگری این رژیم جدا کرد و واشنگتن شریک قطعی و رسمی جنایات آن است و باید مورد بازخواست و مجازات جهانی قرار گیرد. تا زمانی که آمریکا در منطقه حضور دارد این وضعیت ادامه دارد، لذا همگرایی منطقه‌ای برای اخراج آمریکا یک ضرورت و نه یک انتخاب است و کشورهای عربی و اسلامی که در برابر این مسئله سکوت کنند، قطعا با سرخوردگی در میان ملت‌هایشان و افکار عمومی مواجه خواهند شد. نکته مهم آن است که هر چند ترامپ با تحریم قضات دیوان به دنبال قدرت نمایی و حمایت از رژیم صهیونی بوده، اما این رفتار پیامی مهم برای ملت فلسطین دارد و آن اینکه از یک سو ادعاهای بشر دوستانه آمریکا دروغی بیش نیست و از سوی دیگر نهادهای بین‌المللی نیز توان کمک به فلسطین را ندارد و لذا تنها راه باقی مانده ادامه مقاومت مسلحانه است که در طول 20 ماه گذشته غزه به شاخصی برای مقاومت و انسانیت در جهان مبدل ساخته و افکار عمومی جهان حتی در قلب اروپا فریاد حمایت از آن را سر می‌دهد.