بیش از ۱۲۰ نماینده از کشورهای خارجی و همچنین سیاستمداران ژاپنی در هشتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما که روز چهارشنبه برگزار شد، شرکت کردند. ۶ اوت ۱۹۴۵ ، نيروهای آمريكايی يک "پسرک" چهار تُنی ساخته از اورانيوم (بمب هسته‌ای ) را بر شهر ۳۵۰ هزار نفری هيروشيما در جنوب غرب ژاپن فرو افكندند و همه موجودات زنده پيرامون این مکان را سوزاندند و بخار كردند. جان‌باختاگان و قربانيان اين فاجعه و نیز بمب هسته‌ای "مرد چاق" را كه سه روز بعد در ناکازاكی فرود آمد، بيش از ۳۰۰ هزار نفر برآورد شده است، در حالی که تبعات آن همچنان نیز قربانی می‌گیرد.
این جنایت بزرگ با صدها هزار قربانی که پیامدهایش همچنان ادامه دارد در حالی روی داده که پس از 80 سال سران آمریکا نه تنها به خاطر آن عذرخواهی نکرده و مجازات نشده اند، بلکه به دلیل سکوت نهادهای جهانی، آن را افتخار خود دانسته و حتی سایر کشورها را به تکرار آن تهدید می کنند چنانکه ترامپ بارها حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را مشابه بمباران ژاپن عنوان کرده است. آنچه آمریکا در ژاپن صورت داد نه استفاده از قدرت برای پایان جنگ، بلکه اقدامی علیه بشریت بود که مصداق بارز نسل‌کشی است که عاملان و آمران آن باید مجازات می شدند که هرگز چنین نشد و حتی مورد تشویق و دریافت نشان قرار گرفتند. چنانکه فرمانده ناو وینسنس آمریکا که هواپیمای مسافر بری ایران را بر فرار خلیج فارس هدف تعمدی موشک قرار داد نیز نشان افتخار دریافت کرد. آمریکا با این ماهیت جنایتکارانه نه تنها حق مدعی ناجی بودن را ندارند، بلکه خود متهمی که مجازات آن یک ضرورت بویژه آنکه جنایتی همچون بمباران هسته‌ای معطوف به ساختار آمریکا بوده و مسئولیت آن همچنان ادامه دارد و سران کاخ سفید با ادعای گذشت زمان نمی‌توانند از زیر بار آن شانه خالی کنند.
نکته دیگر آنکه غرب همواره بر آن بوده تا ژاپن را به عنوان الگوی پیشرفت و نقش جهانی به سایر ملت ها تحمیل نماید و چنان وانمود نماید که رابطه داشتن و حتی حضور نیروهای غربی در هر کشوری زمینه ساز پیشرفت و رفاه و امنیت درونی و بیرونی آن می‌شود. این الگو سازی در حالی ادامه دارد که ناتوانی سران ژاپن برای اجرای درخواست مردمی برای اخراج 47 هزار نیروی آمریکایی در کشورشان که همواره جنایات بیشماری را رقم می‌زنند و نیز جرأت نکردن سران توکیو برای محکوم کردن بمباران اتمی ژاپن تهی بودن این ادعا را آشکار می سازد. مراسم هشتادمین سالگرد بمباران هیروشیما و ناکازاکی در حالی برگزار شد که در رویکردی حقارت آمیز که برگرفته از عدم استقلال دفاعی و به تبع آن سیاسی و اقتصادی است، شیگرو ایشیبا نخست وزیر ژاپن، چهارشنبه در مراسم یادبود قربانیان هیروشیما و ناکازاکی در حمله اتمی به این دو شهر، از آمریکا به عنوان کشوری که در اوت ۱۹۴۵ بمب اتم را بر شهر‌های هیروشیما و ناکازاکی ژاپن شلیک کرد، نامی نبرد. همچنین شیگرو ایشیبا در مراسم یادبود بدون اشاره به آمریکا به عنوان کشور مسئول بمباران اتمی گفت: «هشتاد سال پیش، در چنین روزی، یک بمب اتمی منفجر شد و گمان می‌رود که بیش از ۱۰۰ هزار نفر از مردم عزیز را کشته باشد.» در همین راستا کازومی ماتسویی، شهردار هیروشیما، تنها در چارچوب اینکه آمریکا یک کشور دارای سلاح هسته‌ای است، از این کشور نام برد. این نوع رفتارها نشان می‌دهد که میدان دادن به آمریکا و تسلیم خواسته‌های آن شدن نه تنها استقلال و پیشرفت و جایگاه جهانی به همراه دارد، بلکه زمینه ساز سلطه و وقاهت آنها خواهد شد که نتیجه آن تحقیر شدن و حذف از معادلات جهانی است. چنانکه امروز در عرصه جهانی ژاپن جایگاهی برای صحت ندارد و همواره یک مطیع و ماشین برای صدرو بیانیه و چشم گفتن به آمریکا شده است.
مراسم هشتادمین سالگرد بمباران هیروشیما و ناکازاکی در حالی برگزار شد که در رویکردی حقارت آمیز که برگرفته از عدم استقلال دفاعی و به تبع آن سیاسی و اقتصادی است شیگرو ایشیبا، نخست وزیر ژاپن، چهارشنبه در مراسم یادبود قربانیان هیروشیما و ناکازاکی در حمله اتمی به این دو شهر، از آمریکا به عنوان کشوری که در اوت ۱۹۴۵ بمب اتم را بر شهر‌های هیروشیما و ناکازاکی ژاپن شلیک کرد، نامی نبرد.
سکوت جهانی و مجازات نشدن آمریکا به جرم بمباران هسته‌ای ژاپن و البته حقارت و بی مسئولیتی ژاپن در پیگیر نشدن این جنایت در مجامع جهانی بدعتی خطرناک را بنا نهاد که همچنان پیامدهای آن ادامه دارد.
از ایجاد رقابت تسلیحات هسته ای در جهان گرفته تا خودکامگی هسته‌ای دارندگان این تسلیحات در برابر فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای سایر کشورها، از اشغالگری‌ها و جنگ افروزی‌هایی که آمریکا در نقاط مختلف جهان از ویتنام گرفته تا افغانستان و عراق و... صورت داده، استفاده از تسلیحات ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده که ارتش آمریکا و انگلیس به کرات در افغانستان و عراق استفاده کرده و صدها هزار سرطانی و معلوم و کودک ناقص الخلقه برجای گذاشته و.... را می‌توان نتیجه خودکامگی هسته‌ای آمریکا و مجازات نشدن آن به جرم جنایت هسته ای دانست.
نهادهای بین‌المللی همچون آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سازمان ملل در طول دوران فعالیت خویش هرگز به دنبال اجرای وظایف و تعهداتشان در قبال امنیت جهان و مقابله کننده با تهدید کنندگان امنیت بین الملل از جمله هسته‌ای نبوده اند. آژانس و شخص مدیر کل آن به جای اجرای اصول اصلی ان پی تی یعنی مقابله با تکثیر سلاح‌های هسته‌ای و انهدام این تسلیحات به دروغ پردازی‌های خودخواهانه غرب علیه سایر کشورها از جمله فعالیت هسته‌ای صلح آمیز ایران معطوف شده اند که نتیجه آن مجازات نشدن جنایتکاران هسته‌ای همچون آمریکا، فرانسه، انگلیس و رژیم صهونی و افزایش تولید تسلیحات هسته‌ای توسط دارندگان این تسلیحات بوده است حال آنکه تجربه نشان می‌دهد که آنها هیچ ابایی از استفاده از این تسلیحات ندارند و لذا بازخواست و نابودی تسلیحات آنها وظیفه آژانس است. فاجعه آمیزتر آنکه آژانس نه تنها اقدامی در این زمینه نداشته است، بلکه با جاسوسی و گزارش دروغ زمینه حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای و ترور دانشمندان هسته‌ای ایران را فراهم کرده است.
این کم کاری از سوی سازمان ملل نیز تکرار شده چنانکه همچون گذشته آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در سخنرانی خود به مناسبت هشتادمین سالگرد بمباران هیروشیما توسط آمریکا، کشور مسئول را مشخص نکرد. این سکوت و رفتارهای دو پهلو که نشانگر سلطه غرب بر سازمان‌های بین‌المللی است، پیامی خطرناک برای جهان دارد و آن ناتوانی این نهادها در برابر تهدیدکنندکان امنیت بین‌الملل است که پیامدهای فاجعه بار بسیاری به همراه خواهد داشت.
تجربه تلخ بمباران اتمی ژاپن توسط آمریکا و زنجیره تحولات تا به امروز که در قرن بیست و یکم آمریکا رسماً تأسیسات هسته ای ایران را بمباران و به آن افتخار می کند و رژیم صهیونیستی نیز نسل کشی در غزه و تجاوز به کشورهای منطقه از جمله جنگ 12 روزه تحمیلی علیه ایران با صدها شهید و زخمی را از افتخارات خود می‌داند، بیانگر لزوم تغییر در صحنه بازیگران جهانی است. ساختار تک قطبی گذشته با وجود جنایتکارانی همچون آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و رژیم صهیونیستی نتیجه‌ای جز نسل‌کشی و فجایع انسانی در جهان به همراه ندارد و لذا برای رسیدن به امنیتی پایدار و عادلانه، رسیدن به نظم چند چانبه گرایانه یک ضرورت است.