فرستاده ویژه آمریکا در امور منطقه غرب آسیا اعلام کرد این هفته جلسات فشرده‌ای درباره درگیری‌های غزه، ایران و بحران روسیه و اوکراین برگزار می‌شود و ابراز امیدواری کرد که این مسائل تا پایان سال جاری حل و فصل شود. «استیو ویتکاف» فرستاده ویژه آمریکا در امور منطقه غرب آسیا در طول نشست کابینه دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا با بیان اینکه «فقط یک آرزو دارم، آن هم این است که کمیته نوبل بالاخره به خودش بیاید و بفهمد که شما (ترامپ) بهترین نامزد جایزه صلح نوبل هستید» به اظهاراتی درباره جنگ غزه، جنگ اوکراین و ایران روی آورد. ویتکاف تأکید کرد: «امیدواریم مسائل غزه، ایران، روسیه و اوکراین را قبل از پایان امسال حل کنیم.»
تاریخ‌هایی که دیگر محبوب نیستند
ویتکاف در حالی پایان سال میدانی را زمان احتمالی حل پرونده‌های همچون غزه، اوکراین و ایران می نامید که ترامپ در همان روزهای نخست ورودش به کاخ سفید وعده داده بود که این پرونده‌ها را طی دو هفته و حتی کمتر حل خواهد کرد. ترامپ در حالی با این تاریخ دادن ها به دنبال کسب محبوبیت و نمایش قدرت آمریکای جدید بوده است که پس از گذشت ماه‌ها هیچ کدام از پرونده‌های ادعایی وی حل نشده است. این وضعیت تأثیراتش را در نظر سنجی‌ها گذاشته است، چنانکه بیش از شصت درصد آمریکایی ها رضایتی از ترامپ و سیاست‌های او ندارند.
تاریخ جدید، اعتراف به شکست
ترامپ و نزدیکانش همواره بر آن بوده اند تا با تاریخ دادن، قدرت یک جانبه گرایی آمریکایی را به نمایش گذارند. در این راستا نیز تحرکات دیپلماتیک و حتی نظامی بسیاری از سوی آمریکا صورت گرفته است. اکنون پس از ماه‌ها ویتکاف نه تنها سخنی از به نتیجه رسیدن وعده‌های ترامپ نمی دهد، بلکه آن را به پایان سال حواله کرده است. این نوع تاریخ دادن‌ها حکایت از شکست طرح‌های جهانی آمریکا دارد. رویه‌ای که از یک سو بیانگر عمق و میزان شکست خودکامگی‌های ترامپ است و از سوی دیگر افول جهانی قدرت آمریکا را آشکار می سازد.
خرید زمان برای جنایت بیشتر
سخنان ویتکاف را در شرایط کنونی که جهانیان خواستار پایان جنگ افروزی‌های آمریکا و صهیونیست‌ها در جهان هستند، می توان نوعی چراغ سبز برای کشتارهای بیشتر دانست. به عبارتی دیگر تاریخ پایان سال نه برای صلح، بلکه چراغ سبزی برای جنایتکارانی همچون رژیم صهیونی و توهم زدگانی همچون زلنسکی است که به جنگ افروزی و جنایات خود در سایه حمایت آمریکا ادامه دهند. این امر زمانی آشکارتر می شود که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونی، با رد پیشنهاد مصر و قطر برای آتش‌بس در غزه اعلام کرد که در حال حاضر هیچ توافقی با حماس مطرح نیست. نکته قابل توجه آنکه ویتکاف در حالی وعده پایان سال می‌دهد که تمام طرح‌های آمریکا در یک محتواست، بگونه‌ای که طرف مقابل باید تکالیف خود را یکباره و ابتدا به ساکن انجام دهد و طرف آمریکایی – صهیونی پس از راستی آزمایی از عملکرد طرف مقابل به سمت اجرای تعهداتش در بلند مدت پیش می‌رود. اکنون نیز ویتکاف در حالی از پایان سال سخن می گوید که همزمان آمریکا خواستار اجرای تعهدات توسط طرف های غزه‌ای، لبنانی، سوری، ایرانی و کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای شده است و تعهدات خود و رژیم صهیونی را به انتهای سال موکول کرده است.
در قبال غزه همچنان آمریکا به ارسال تسلیحات به رژیم صهیونیستی و مشروعیت بخشی به کشتار می پردازد و هیچ تحرکی برای مهار رژیم صهیونی ندارد و حتی خواست اعضای کنگره برای توقف ارسال تسلیحات به این رژیم را نمی پذیرد.
دوگانگی گفتار و عمل
ویتکاف در حالی همچنان امیدوار به اعطای جایزه صلح نوبل به ترامپ است و حل پرونده‌هایی همچون ایران، روسیه و غزه را به پایان سال وعده می‌دهد که در عمل تناقض رفتاری بسیاری در عملکرد آمریکا مشاهده می‌شود. در قبال غزه همچنان آمریکا به ارسال تسلیحات به رژیم صهیونی و مشروعیت بخشی به کشتار می پردازد و هیچ تحرکی برای مهار رژیم صهیونی ندارد و حتی خواست اعضای کنگره برای توقف ارسال تسلیحات به این رژیم را نمی پذیرد. در قبال ایران همچنان زبان تهدید و تحریم آمریکا ادامه دارد، چنانکه از یک سو به تشدید تحریم‌ها پرداخته و از سوی دیگر از مکانیسم ماشه اروپا علیه ایران استقبال کرده است. او بارها مدعی شده است که آماده حمله دوباره به تأسیسات هسته‌ای ایران است. در قبال روسیه نیز هر چند که دیدار میان ترامپ و پوتین برگزار شده و وعده دیدارهای بعدی را داده‌اند، اما رویکرد آمریکا همچنان خصمانه است، چنانکه از یک سو آمریکا و اروپا در نشست اخیر خود بر ارسال میلیاردها دلار تسلیحات به اوکراین تأکید کرده‌اند و از سوی دیگر ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا با اشاره به اینکه زلنسکی در درگیری اوکراین بی‌تقصیر نیست و کاخ سفید تلاش می‌کند این مناقشه را هرچه زودتر پایان دهد، گفت: در صورت عدم موفقیت در حل‌وفصل این بحران، واشنگتن آماده است وارد «جنگ اقتصادی» با مسکو شود.
این سخنان نشان می‌دهد که عملاً اراده‌ای از سوی آمریکا برای حل مشکلات از جمله بحران اوکراین ندارد، بویژه اینکه مقامات آمریکایی بارها اذعان کرده‌اند که جنگ‌ها توانسته‌اند میلیاردها دلار برای آمریکا سرمایه ایجاد کنند. به هر تقدیر سخنان ویتکاف را نمی‌توان نشأت گرفته از صلح طلبی ادعایی ترامپ، بلکه باید ناشی از شکست طرح‌های گذشته آمریکا دانست که محور آن را نیز تهدید و تسلیم سازی تشکیل می‌دهد. رویه‌ای که تعامل واحد جهانی در قالب نظم نوین مقابله کننده با یک جانبه گرایی آمریکایی راهکار مقابله با آن است.