«زاگرب» غوغا‌کده‌ای که دلیرمردان کشتی آزاد ایران پس از ۱۲ سال انتظار، تاج قهرمانی جهان را بر سر گذاشتند و پرچم سه‌رنگ ایران را در آسمان کرواسی به اهتزاز درآوردند. تک تک ایرانی‌ها دوست داشتند در آن میدانگاه بودند و هر کشتی‌گیر ایرانی را یکصدا حمایت می‌کردند؛ اما بودند ایرانیهایی که به جای همه ایرانیان در آن آوردگاه جمع شده بودند و پرچم سرخ و سفید و سبز منقش به نام مبارک «الله» ایران را به دست گرفته بودند. شادی تمام رسانه‌های مطبوعاتی و تلویزیونی گواه این بود که این پیروزی بر قلب و جان تمام ایرانیان نشسته است. در این میان بودند وطن‌فروشانی که از هر شکست ایران، گل از گل‌شان می‌شکفت و قلم به تحقیر تیم ایران می‌زدند! اما تیم ملی کشتی ایران بیدی نبود که با این باد‌ها بلرزد. به تعبیر «پژمان درستکار» سرمربی تیم ملی: «این ذکر هر شب و هر روز ماست: ایرانِ حسین تا ابد پیروز است. خیلی خوشحالم که پس از جنگ ۱۲ روزه، پرچم جمهوری اسلامی ایران را بالا بردیم.» این جمله چکیده‌ای از روحیه‌ای بود که در زیرگیری رحمان عموزاد، ر فن و بدل امیرحسین زارع و تلاش بی‌وقفه ملی‌پوشان در سالن جهانی زاگرب طنین‌انداز شد.
طلسم‌شکنی پس از یک دهه
۱۲ سال انتظار، ۱۲ سال رؤیاپردازی و ۱۲ سال عرق‌ریختن، سرانجام به لحظه‌ای رسید که کشتی آزاد ایران در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب دوباره بر بام جهان ایستاد. این بازگشت فراتر از یک قهرمانی ورزشی بود؛ نمادی از اراده، اتحاد و غرور ملی. اشک شوق مربیان و هواداران، گواهی بود بر عظمت این لحظه تاریخی. آخرین بار در سال ۲۰۱۳ بود که ایران چنین جایگاهی را تجربه کرده بود. حالا پس از یک دهه، پرچم ایران بار دیگر در مرکز سالن جهانی برافراشته شد. این پیروزی، نه‌تنها طلسم ۱۲ ساله را شکست، بلکه به جهانیان نشان داد که کشتی ایران همچنان سلطان بلامنازع این رشته است.
ترکیبی از نسل‌ها، کلید پیروزی
راز موفقیت این تیم در ترکیب هوشمندانه تجربه و جوانی بود. در کنار ستارگان باتجربه، جوانانی، مثل احمد محمدنژاد با ۲۱ سال درخشیدند و نشان دادند که نسل جدید آماده ادامه راه بزرگان است. این هم‌افزایی موجی از انرژی و انگیزه را به تیم تزریق کرد. کارشناسان پیش از مسابقات پیش‌بینی می‌کردند که پایان حسرت نزدیک است، اما آنچه ایران را به اوج رساند، انسجام تیمی و روحیه‌ای بود که در هر مبارزه نمایان شد.
شروع طوفانی و مدال‌های درخشان
از همان آغاز رقابت‌ها، آزادکاران ایران با قدرت وارد میدان شدند و مسیر قهرمانی را هموار کردند. احمد محمدنژاد در وزن ۶۱ کیلوگرم با نقره‌ای ارزشمند، نوید ظهور نسلی جدید را داد. محمد نخودی در ۷۹ کیلوگرم با برنز خود، لبخند را به چهره هواداران آورد. کامران قاسمپور در ۸۶ کیلوگرم و امیرحسین فیروزپور در ۹۲ کیلوگرم نیز با مدال‌های برنز به افتخارات تیم افزودند. اما نقطه اوج، طلای درخشان امیرحسین زارع در سنگین‌وزن بود که با اقتداری خیره‌کننده، امید به قهرمانی را به یقین تبدیل کرد. رحمان عموزاد، ستاره وزن ۶۵ کیلوگرم، داستان دیگری داشت. او با نمایشی بی‌رحمانه، در فینال مقابل کوتارو کیوکا ژاپنی، قهرمان المپیک، با نتیجه قاطع ۱۰ بر صفر به پیروزی رسید و انتقامی شیرین از شکست سال گذشته در المپیک گرفت. عموزاد در مسیر فینال، رقبای قرقیز، آمریکایی و هندی را یکی پس از دیگری از پیش رو برداشت و در نیمه‌نهایی، پیمان بیابانی، ملی‌پوش سابق ایران را که برای کانادا کشتی می‌گرفت، ۵ بر صفر مغلوب کرد. این طلا دومین مدال طلای جهانی عموزاد بود که نام او را به‌عنوان یکی از ستارگان بی‌بدیل کشتی ایران تثبیت کرد.
برتری قاطع در جدول امتیازات
در پایان رقابت‌های ۸ وزن، ایران با ۱۴۵ امتیاز مقتدرانه در صدر ایستاد. آمریکا با ۱۳۴ امتیاز و ژاپن با ۱۱۱ امتیاز در رده‌های بعدی قرار گرفتند. حتی در خوش‌بینانه‌ترین محاسبات، آمریکا توانایی جبران این فاصله را نداشت. قهرمانی ایران پیش از برگزاری دو فینال آخر مسجل شد؛ لحظه‌ای که سالن زاگرب غرق در شادی ایرانیان شد.
علیرضا دبیر، معمار پیروزی
پشت این موفقیت بزرگ، نام «علیرضا دبیر» می‌درخشد؛ قهرمان سابق المپیک که اکنون در جایگاه رئیس فدراسیون، نقشی کلیدی در این پیروزی ایفا کرد. او با تجربه‌ای که از میدان‌های جهانی داشت، به خوبی نیاز‌های یک کشتی‌گیر را می‌شناخت: از تغذیه و امکانات اردو تا ایجاد انگیزه و آرامش روانی. دبیر با برنامه‌ریزی دقیق اردوها، توجه به رده‌های پایه و تقویت روحیه تیمی، تیمی ساخت که امروز فاتح جهان است. بسیاری معتقدند بدون نگاه دوراندیشانه او، این موفقیت دست‌نیافتنی بود.
آفرین بر شما!
در پی این پیروزی تاریخی، رهبر معظم انقلاب در پیامی از تلاش و رفتار تحسین‌برانگیز آزادکاران قدردانی کردند: «از قهرمانی جهانی تیم کشتی به خاطر تلاش اعجاب‌انگیز و سپس رفتار تحسین‌آمیزش تشکر می‌کنم. آمیزه قدرت و معنویت، آفریننده ارزش‌های والاست. آفرین بر شما!» این پیام، نه‌تنها افتخار تیم را دوچندان کرد، بلکه نشان داد این پیروزی چقدر برای ملت ایران ارزشمند است.
نگاهی به تاریخ افتخار
کشتی آزاد ایران پیش از این در سال‌های ۱۹۶۱، ۱۹۶۵، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲ و ۲۰۱۳ قهرمان جهان شده بود. این ششمین قهرمانی ایران بود که پس از غیبت روس‌ها، جایگاه ایران را به‌عنوان دومین تیم پرافتخار تاریخ پس از روسیه (با ۳۵ قهرمانی) تثبیت کرد. آمریکا و ترکیه با پنج قهرمانی در رده‌های بعدی قرار دارند.
حسرت طلا برای آذرپیرا
در وزن ۹۷ کیلوگرم، امیرعلی آذرپیرا تا آستانه طلا پیش رفت، اما در ثانیه‌های پایانی مقابل کایل اسنایدر، قهرمان نامدار آمریکایی، با نتیجه ۴ بر ۲ مغلوب شد و به نقره بسنده کرد. این شکست، هرچند تلخ بود، نتوانست درخشش تیم ایران را کم‌رنگ کند.
نگاهی به آینده
اکنون که ایران بار دیگر سلطان کشتی آزاد جهان شده، نگاه‌ها به المپیک آینده دوخته شده است. این نسل طلایی، با حمایت درست و حفظ انگیزه، می‌تواند سال‌ها بر قله باقی بماند. زاگرب ۲۰۲۵، نه‌فقط پایانی بر ۱۲ سال انتظار بود، بلکه آغازی برای فتح قله‌های بلندتر است. داستان کشتی ایران، داستانی از صبر، تلاش و پیروزی است که همچنان ادامه دارد.