دریابان علی شمخانی، فرمانده اسبق نیروی دریایی، نماینده رهبری در شورای دفاع و از جانبازان جنگ ۱۲ روزه اخیراً در یک توییت به مناسبت هفتم آذرماه و روز نیروی دریایی نوشت: هفتم آذر یادآور ظرفیتی عظیم و پنهان در ژرفای اقتدار دریایی است؛ قدرتی راهبردی که تا وارد صحنه نشود، کسی معنای بازنویسی معادله را نمی‌فهمد.
به گزارش ایسنا، او تصریح می‌کند:
"به همرزمانم در ارتش و سپاه که این قدرت را زنده و پویا نگه داشته‌اند تبریک می‌گویم. دریا، اگر روزی ضرورت حکم کند، میدانِ تصمیم است."[۴]
*گزاره بسیار مهمی در اشاره‌های دریابان شمخانی قرار دارد...
او به این نکته اشاره می‌کند که دریا میدان تصمیم است.
به این معنی که عرصه دریا در نبردهای احتمالی، هم برای ایران و هم برای طرف‌های ایران میدان تصمیم خواهد بود.
پیش از این و در جریان درگیری ۱۲ روزه ایران با آمریکا و اسرائیل نیز برخی تحلیلگران تأکید کرده بودند که "دریا" پهنه تصمیمات راهبردی است و آمریکا و اسرائیل و متحدانشان منافعی حیاتی در دریاهای جنوبی دارند که اگر ایران اسلامی هر لحظه‌ای وارد عرصه شود و قدرت دریایی خود را بر این منافع اِعمال کند آنگاه سرنوشت درگیری تغییر خواهد کرد.
همچنانکه دیدیم تصمیم ایران برای موشکباران پایگاه کشور آمریکا در العدید قطر تأثیر مهمی در فرایند جنگ داشت.
البته به هر دلیلی اقدام ما محدود بود و ایران تصمیم گرفت فعلا از این کارت مهم در بازی جنگ استفاده نکند. لکن همانطور که مشاهده می‌شود شمخانی تأکید دارد که دریا همچنان برای ایران و البته برای طرف‌های ایران "میدان تصمیم" است.
همه می‌دانند که سیادت نیروی دریایی ایران آنچنان گسترده و عمیق است که عملا ایران اسلامی را به قدرت بلامنازع دریاهای جنوب تبدیل کرده و هیچ قدرتی را یارای مواجهه با این سیادت نیست.
و البته این قدرت در حیطه‌ای گسترده شده که به شدت پای منافع حیاتی آمریکا و متحدان کاخ سفید نیز در میان است.
این واقعیت‌ها هنگامی که در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند البته یک گزینه دیگر را نیز آشکار می‌کنند و آن اینکه ایران در هر جنگی و با هر هزینه‌ای اما قادر است که نتیجه درگیری را به نفع خود به پایان برساند.
چه اینکه این منطقی نیست که ایران در یک درگیری احتمالی و در هوا و زمین با یک دشمن احتمالی وارد جنگ شود اما به منافع گسترده و حیاتی همین دشمن احتمالی در دریاهای جنوبی، تنگه هرمز و خلیج فارس کاری نداشته باشد!