مسیح مولانا
این جالب نیست که بیشترین بودجه های نظامی دنیا متعلق به کشورهایی است که همواره با شعار صلح و صلح طلبی در حال چپاول و غارت کشورهای دیگر هستند. حتی به جایی رسیده اند که اگر موشکی می سازند، نام برقرار کننده صلح (Peace Maker) را برایش انتخاب می کنند. به نام آزاد سازی و ایجاد دموکراسی به عراق حمله می کنند و همان تسلیحاتی را که چند سال پیش به آن فروخته بودند را از بین می برند. هر سال سناریوهایی می نویسند تا بتوانند تسلیحاتشان را به کشورهای دیگر بفروشند. سالانه هزاران آزمایش اتمی و غیراتمی انجام می دهند، ولی وقتی که لازم باشد اگر کشور مستقلی مانند ایران یک آزمایش موشکی غیراتمی انجام دهد، در تمامی رسانه های دنیا علیه ایران بلوا به پا می کنند و در دل تمامی کشورهای منطقه رعب و وحشت می اندازند تا بتوانند سال 2007 را با انعقاد بیشترین حجم معاملات تسلیحاتی در خاورمیانه پشت سر بگذارند. چندی بعد موضوع کره شمالی را بزرگ می کنند و به سرعت قراردادهای سیستم های ضد موشکی میلیارد دلاری با ژاپن و کره جنوبی می بندند. اینجاست که هجمه های تبلیغاتی به کار می آید تا این کشورها با وجود اینکه اثبات کرده اند که بیشتر، حالت تهاجمی دارند، صلح طلب لقب بگیرند.
بودجه نظامی ایالات متحده آمریکا تقریباً برابر جمع بودجه نظامی تمامی کشورهای دنیاست. همین نکته نشان دهنده صلح طلبی این کشور به دنبال دموکراسی در کشورهای دیگر است! پس از جنگ جهانی دوم دنیا به سوی دو قطبی شدن می رفت و کشورها در حال تقسیم شدن به دو گروه موافق آمریکا و موافق شوروی بودند. ولی تنها دو دهه لازم بود تا یکی از این قدرت ها کم رنگ تر در صحنه جهانی ظاهر شوند. در سال 1991 فروپاشی شوروی معادلات جهانی را دچار مشکل کرد و کشورها دو راه داشتند، یکی اینکه یک قطبی شدن را بپذیرند و با آمریکا باشند و یا اینکه در مقابل تک قطبی شدن مقاومت کنند که مسلماً این مقاومت از نوع جنگ کردن نبود و باید با تدبیر استراتژیک قدرت خود را افزایش می دادند.
روسیه پس از این تحول، برای اینکه بتواند قدرت خود را در مقابل آمریکا حفظ کند، شروع به انتخاب چند کشور دیگر کرد تا با اعطای برخی توانمندیها و تکنولوژیهای نظامی، علاوه بر وابسته کردن آنها به خود، رأی آنها را نیز برای پیشبرد مقاصدش جلب کند. تمامی این حرکات برای جلوگیری از تک قطبی شدن دنیا و بزرگتر شدن کلانتری به نام ایالات متحده آمریکا بود.
البته روی دیگر این سکه، سودی بود که روسیه از فروش تسلیحات به دست میآورد و تمامی هزینههای ارتش خود را از همین راه تأمین میکرد. یکی از اولین و بهترین انتخابهای روسیه برای فروش تسلیحات و فناوریهای نظامی بدون شک چین بود.
چین با یک میلیارد و300 میلیون جمعیت و امتیاز حق وتو در سازمان ملل بدون شک مهره خوبی برای بازی در مقابل آمریکا بود. راهبرد خوب روسیه را نمیتوان نادیده گرفت ولی یکی از مشکلاتی که هم اکنون برای روسیه به وجود آمده، چین است. سال گذشته رئیسجمهوری چین اعلام کرد که تا 20 سال آینده چین بزرگترین و یکی از مدرنترین ارتشهای جهان را خواهد داشت که این موضوع باعث نگرانیهای بسیاری برای آمریکا و روسیه شد زیرا بودجه خرید تسلیحات نظامی از روسیه را هم کم کرد و دیگر چین به تکنولوژیهایی دست یافته بود که میتوانست در بسیاری از امور خودکفا شود. در کل می توان گفت که آمریکا و روسیه بیشترین میزان تسیحات را سالانه به کشورهای دیگر می فروشند و جالب ترین نکته این است که رتبه سوم فروش تسلیحات متعلق به آلمان است.
اگر نگاهی به رتبه های جهانی بودجه نظامی اول تا دهم بیندازید، متوجه می شوید که آتش افروزی آمریکا در عراق و افغانستان چه سودی برای این کشور داشته و چگونه به راحتی چندین کشور دیگر را در این نزاع وارد کرده است.
تمامی کشورهایی که در لیست پرخرج ترین های نظامی هستند به جز عربستان و کره جنوبی همواره با شعارهای انسان دوستانه به کشورهای دیگر حمله می کنند و یا با استفاده از همین شعارها در سازمان ملل و یا سازمان امنیت کشورهای دیگر را تحریم می کنند ولی اگر بخواهیم کذب بودن این شعارها را اثبات کنیم می توانیم به چند نکته بسیار کوچک اشاره کنیم.
امروزه بیش از یک میلیارد نفر از جمعیت دنیا که عموماً نیز در کشورهای آفریقایی و آسیایی فقیر و در حال توسعه زندگی میکنند، از دسترسی به آب آشامیدنی بهداشتی و سالم محرومند. به علاوه همه ساله 2/2 میلیون نفر که بخش اعظمی از آنها را کودکان تشکیل میدهند. به دلیل بیماریهای ناشی از مصرف آب آلوده نظیر وبا، اسهال خونی، تیفوس و یا کرمها و انگلهای رودهای، جان خود را از دست میدهند. نتنها با خرج کردن 5 درصد از کل بودجه نظامی دنیا در یک دوره 10 ساله، میتوان آبی بهداشتی و سالم را برای مردم نیازمند تهیه کرد. هر چند این اتفاق تا زمانی که فقرا در تنگدستی و ثروتمندان در فساد زندگی کنند، هرگز روی نخواهد داد.
و یا اینکه در حالی در سراسر دنیا مبالغ هنگفتی که مرز میلیارد دلار را نیز رد می کند، به بودجه نظامی اختصاص می دهند که به گفته برخی منابع با 75 میلیون دلار یا کمی بیشتر از ان می توان فلج اطفال را در دنیا ریشه کن کرد. گفته می شود، در برخی از مناطق قاره آفریقا، شرایط به نحوی است که حدود 20 درصد جمعیت کودکان به شدت مستعد دریافت ویروس فلج اطفال هستند.
حالا می توانید به راحتی و با یک محاسبه ساده ببینید که با بودجه نظامی یک ساله آمریکا در دنیا چه کارهایی می توان کرد به جز حمله به عراق و افغانستان برای آزاد سازی این کشورها!