ترجمه: نادر مازوجی – آرش میری‌خانی
خبر انجام دومین آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی در روز بیست و پنجم می، بار دیگر توجه قدرت‌های بزرگ را به سوی شبه‌جزیره کره جلب کرد.
پس از گذشت 3 سال از آخرین آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی، پیونگ‌یانگ که بارها سعی کرده بود تا در مذاکرات شش‌جانبه حسن‌نیت خود را در نابودی زرادخانه‌های هسته‌ای نشان دهد، دومین بمب هسته‌ای خود را در یک پایگاه زیرزمینی منفجر کرد. باراک اوبـاما رئیس جمهوری آمریکا، بلافاصله پس از انتشار خبر آزمایش هسته‌ای پیونگ‌یانگ، در بیانیه‌ای نگرانی کشورش را از این اقدام تحریک‌آمیز اعلام کرد. وی در عین حال تصریح کرد که انتظار انجام چنین اقدامی را داشته و از شنیدن این خبر شوکه نشده است. در حالیکه جامعه جهانی درحال بررسی عواقب آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی بود، پیونگ‌یانگ یک موشک برد کوتاه را نیز آزمایش کرد. بسیاری از کارشناسان براین باورند که پیونگ‌یانگ سعی دارد پس از پرتاب ماهواره به خارج از جو کره زمین، بار دیگر قدرت خود را در زمینه تسلیحات موشکی به رخ رئیس جمهوری آمریکا بکشد. اولین گام برای محکومیت و مجازات کره‌شمالی از سوی شورای امنیت سازمان ملل برداشته شد. اعضای این شورا به اتفاق آراء و با فشار مضاعف ژاپن و آمریکا قطعنامه‌ای را صادر کردند که علاوه‌بر محکومیت شدید پیونگ‌یانگ، تحریم‌های جدیدی را هم علیه کره به دنبال داشت. البته واکنش‌ها به آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی به شورای امنیت ختم نشد. اتحادیه اروپا هم در اقدامی موازی با شورای امنیت سازمان ملل، اقدام تحریک‌آمیز کره‌شمالی را محکوم کرد. در همین راستا خاویر سولانا، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، خواستار پاسخ محکم اعضای این اتحادیه به اقدام کره شمالی شد. کره‌جنوبی هم که در آن زمان درگیر پیامدهای خودکشی رئیس جمهوری پیشین خود بود، ضمن محکوم کردن آزمایش هسته‌ای پیونگ‌یانگ اعلام کرد که موسسه ژئوفیزیک ملی سئول، وقوع زمین‌لرزه‌ای خفیف را در مرز این کشور با کره‌شمالی ثبت کرده است. کارشناسان کره جنوبی قبل از انتشار اخبار رسمی مبنی‌بر آزمایش زیرزمینی کره شمالی، علائمی از انجام این آزمایش را دریافت کرده بودند.
«لی میون باک» رئیس جمهوری کره جنوبی در اظهاراتی، اقدام هسته‌ای پیونگ‌یانگ را محکوم کرد و آن را نمونه‌ای از اقدامات ضدبشری کره‌شمالی خواند. به دنبال واکنش‌های جهانی به بحران کره‌شمالی، افکار عمومی جهان به ناگاه به سوی پاسخ‌های روسیه و چین متمرکز شدند. بسیاری براین باور بودند که دو متحد اصلی کره‌شمالی یعنی چین و روسیه از تنها کشور کمونیستی جهان دفاع خواهند کرد. البته برخی از این پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد و مسکو خواستار پاسخ منطقی جامعه جهانی به بحران کره‌شمالی شد. مقامات کرملین از اعضای شورای امنیت خواستند تا از اقدامات جنون‌آمیز علیه پیونگ‌یانگ جلوگیری کنند، اما در حقیقت بحران هسته‌ای کره‌شمالی از بعد منطقه‌ای خود خارج و به یک چالش بین‌المللی بدل شده است و بالطبع مسکو نیز نخواهد توانست برخلاف جریان موافق برای مجازات کره‌شمالی ایستادگی کند. کارشناسان واکنش محتاطانه کرملین به چالش هسته‌ای پیونگ‌یانگ را کاملاً طبیعی ارزیابی می‌کنند. آنها براین باورند که مسکو هم سرانجام مجبور می‌شود هماهنگ با اعضای دائم و غیر دائم شورای امنیت، پاسخی قاطع علیه کره‌شمالی را به تصویب برساند. سه سال پیش و در پی مذاکرات شش جانبه، پس از انهدام برج خنک کننده نیروگاه هسته‌ای «یونگ بیون»، بارقه‌ای از امید در میان رهبران جهان به منظور به ثمر نشستن مذاکرات شش‌جانبه، بوجود آمد. البته در آن زمان هم بسیاری از کارشناسان به این اقدام کره شمالی با دیده شک می‌نگریستند و گذر زمان نشان داد که انهدام این برج خنک‌کننده اقدامی نمادین برای جلب اعتماد کاذب جامعه جهانی به مواضع جدید پیونگ‌یانگ بود. حوادث بعدی باعث شد تا مذاکرات شش‌جانبه بطور کامل شکست بخورد و تمامی پلمب‌‌های مراکز هسته‌ای کره شمالی شکسته و دوربین‌های نظارتی جمع‌آوری شوند. پس از این اقدام پیونگ‌یانگ، اخبار متناقضی از وضعیت جسمانی رهبر کره شمالی، در صدر اخبار جهان قرار گرفت. اخباری که بعضاً از مرگ کیم جونگ ایل خبر می‌دادند. بسیاری از محافل سیاسی از شنیدن خبر مرگ رهبر این کشور خوشنود شدند. حتی در داخل کره شمالی، بودند افرادی که سیاست‌های «ایل» را باعث مشکلات کشورشان می‌دانستند. پس از گذشت مدتی، تلویزیون ملی کره شمالی با پخش تصاویری از رهبر این کشور، اعلام کرد که وضع جسمانی کیم جونگ ایل رو به بهبود است. پس از انتشار تصاویر «ایل» از تلویزیون ملی کـره، جهان دوباره در انتظار تصمیمات و اقدامات افـراطــی کره شمالی نشست. از سوی دیگر، کره جنوبی هم که به شدت از اقدامات تحریک‌آمیز کشور همسـایه یعنی کره شمالی خشمگین شده بود به طرح امنیتی آمریکا پیوست. این طرح با واکنش تند کره‌شمالی روبرو شد، پس از پیوستن سئول به طرح امنیتی آمریکا، پیونگ‌یانگ اعلام کرد که دیگر امنیت کشتی‌های عبورکننده از مرزهای دریایی کره‌شمالی را تضمین نخواهد کرد. به دنبال این کنش‌ها و واکنش‌ها ترس از درگیری در دریای زرد بالا گرفت، اما تاکنون آتش درگیری در این منطقه شعله‌ور نشده است. حس جنگ‌طلبی موجود در میان سیاستمداران کره‌شمالی با تبلیغات گسترده از سوی رسانه‌های این کشور به یک ارزش در میان لایه‌های جامعه تبدیل شده است. شبکه‌های تلویزیونی و نشریات کره‌شمالی رهبر این کشور را به صورت یک میهن‌پرست واقعی به مردم نشان می‌دهند و این موضوع توانسته پایگاه مردمی «ایل» را در کره‌شمالی تقویت کند. این موضوع هم به نوعی اقدام علیه این کشور را با مشکل مواجه می‌کند. در همین راستا، رابرت گیتس وزیر دفاع آمریکا هم در مجمع وزرای دفاع 26 کشور جهان در سنگاپور، چالش کره‌شمالی را پیچیده ارزیابی کرد. ادامه دارد...