تاریخ انتشار : ۰۵ آذر ۱۳۸۸ - ۰۸:۲۳  ، 
کد خبر : ۱۲۳۶۴۵

دشمن از چه راهی به دانشگاه نفوذ میکند؟

الله کرم مشتاقی اشاره: دانشگاه ها از تأسیس تاکنون قلب تپنده و منشأ بسیاری از تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بوده اند. اگر دانشگاه رو به رخوت و سستی و غرب زدگی نهاد به طبع جامعه نیز همین مسیر را خواهد پیمود. شکی نیست که از دلایل عمده انحطاط یا پیشرفت جوامع، دانشگاه ها و مراکز علمی است. اگر دانشگاه خودباوری، استکبار و استبدادستیزی را سرلوحه خود قرار دهد و آگاهی و بصیرت و بینش صحیح را راهنمای کار خود قرار دهد به موازات آن جامعه نیز چنین گرایشی خواهد یافت.

موقعیت، ایدئولوژی و شرایط سیاسی، جغرافیایی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به گونه ایست که جریان قدرتهای برتری طلب جهانی (استکبار) پیشرفت و اعتلای آنرا در سطح جهانی، منطقه ای و حتی داخلی در تقابل با منافع خود میدانند، به واقع این کشورها سناریوئی را در معادلات منطقه ای چیده اند که نتیجه آن برد- باخت و به اصطلاح «حاصل جمع جبری صفر خواهد بود.»
تحولات انتخابات و حوادث پس از آن فرصتی را برای این جریان (استکبار) به وجود آورده است تا علاوه بر فشار خارجی، به فضای داخلی نیز چشم داشته باشد، اکنون با گذشت چهار ماه از حوادث پس از انتخابات و ناآرامی ها، خطرات و جنجالها چه دفع و یا چه رفع شده باشند، جامعه در حال بازگشت به آرامش است، آرامشی که یقیناً خواسته دشمنان خارجی نیست. لذا از هر روزنه ای برای ایجاد شکاف، تشنج و بی اعتمادی و از هر «جریانی» برای شکل گیری «بحران» نهایت استفاده را می کند. در این موقعیت زمانی، دانشگاه باتوجه به موقعیت، پتانسیل و تأثیرگزاری خود بیش از هر نهاد دیگری چشم طمع دشمن خارجی و مزدوران داخلی را به سوی خود معطوف کرده است.
ایجاد درگیری و اغتشاش و به تعطیلی کشاندن دانشگاه ها و به طبع آن کشاندن ناآرامی ها به جامعه و در نهایت به دلسردی و رخوت کشاندن ملت که منجر به تضعیف حاکمیت شود خواسته دشمنان خارجی و ایادی داخلی آنهاست. رهبر انقلاب حضرت امام خامنه ای با احساس این خطر در سخنرانی ماه رمضان خود در جمع دانشجویان می فرمایند «مبادا دانشگاه تحت تأثیر قرار گیرد، نبادا کارهای علمی دانشگاه متزلزل شود، نبادا آزمایشگاه های ما، کلاسهای ما، مراکز تحقیقاتی ما، دچار آسیب شود، دشمن ها دوست میدارند دانشگاه ما، یک مدتی لااقل دچار تعطیلی و شبهه و اختلافات گوناگون باشد.»
گرچه در بادی امر تصور این نکته که دانشجو و تشکلها و جریان های دانشجویی خود خواسته دست یاری به نیروهای خارجی دهند بسیار دور از ذهن است. اما باید گفت علاوه بر «گروه های پیوند» یعنی همان گروه هایی که مقام معظم رهبری از آنان به عنوان «صحنه گردانان داخلی دشمن» یاد می کنند، که خودخواسته و دانسته در راستای اهداف دشمن حرکت می کنند، بسیاری از گروه های دانشجویی ناخواسته و از روی ناآگاهی در مسیر و یا بهتر بگوییم در دام آنان قرار می گیرند و دشمن، خود را در قالب خواسته های صنفی و قومیتی و گاه مذهبی و... در لوای نشریات دانشجویی و تشکل های منتقد به دانشگاه وارد می کند و از این طریق اهداف خود را پیگیری می‌کند.
گمان می رود دشمن برنامه وسیعی را برای اول مهر و بازگشایی دانشگاه ها در نظر گرفته است و بنا به فرمایش رهبر انقلاب: «اینها [دشمنان] ناامید نیستند دارند دنبال می کنند قضایا را به این زودی هم زمین نمی گذارند.» دشمن از حداقل 8 طریق زیر وارد دانشگاه خواهد شد.
1- گروه های پیوند و ایادی مستقیم و خودخواسته داخلی.
2- تشکل های منتقد و ناراضی.
3- نشریات دانشجویی.
4- مسائل و مشکلات صنفی دانشجویی.
5- کانونهای مختلف دانشگاه.
6- مسائل و اختلافات قومیتی و مذهبی.
7- نفوذ در میان اساتید.
8- توجه و سرمایه گذاری و جذب نیرو از میان دانشجویان جدیدالورود.
در ابتدا باید این نکته روشن گردد که منظور ما از اینکه مثلا دشمن از طریق نشریات دانشجویی و یا کانونهای مختلف وارد دانشگاه می شود این نیست که نشریات و یا کانون ها به میل و اراده و بینش تمام به سوی بیگانه کشیده می شوند و یا اینکه باید برای مقابله با این جریان، نشریات را اساساً تعطیل و کانونهای مختلف را منحل کرد بلکه منظور حرکت با دانش و آگاهی بیش از پیش و جلوگیری از سوءاستفاده دشمن است.
در ادامه به شرح مختصر مهمترین موارد 8گانه بالا می‌پردازیم:
- گروه های پیوند و ایادی داخلی؛ مهمترین و نامحسوس ترین و در عین حال مهلکترین مورد، همین جریان است. همین گروه است که مقام معظم رهبری در موردشان میفرمایند: «صحنه گردانانی را دارند و صحنه گردانانی را نیز پیدا خواهند کرد.» کسانی که در مقابل پول، بورس تحصیلی، پناهندگی سیاسی، وعده های واهی و شستشوی مغزی تن به خبرچینی و زمینه سازی اجرای نسخه های خارجی می دهند.
معرفی سریع این افراد و جریان ها به مسئولان ذی ربط وظیفه شرعی، اخلاقی و اسلامی تک تک دانشجویان است. چه بسا دلسوزی برای این افراد و عدم جلوگیری از فعالیت آنها می تواند فجایع زیادی را برای همه طیف های سیاسی و جامعه دانشگاهی به بار آورد. این جریان هیچ ابائی از جاسوسی، تخریب و حتی بمب گذاری ندارند.
- تشکل های منتقد و ناراضی؛ در اکثر دانشگاه ها جریان ها و تشکل های منتقد و ناراضی وجود دارد که با قبول اصل نظام و قانون اساسی به فعالیت قانونی خود ادامه می دهند، مسئولان این گروه ها باید با پرهیز از جنجال آفرینی و اقدامات احساسی، مراقب تحرکات دشمن (که شاید در ظاهر خیرخواهانه نیز باشد) باشند و از نفوذ دشمن به بدنه خود تا حد امکان جلوگیری کنند.
این تشکل ها به واسطه نگاه نقادانه ای که به دولت دارند طبیعتاً پتانسیل بیشتری را برای افتادن در دام جریانهای منحرف و غوغاسالار دارند. این تشکل های دانشجویی باید در این برهه زمانی نظارت خود را بر اعضاء افزایش داده و مانع از استحاله و تغییر هویت خود شوند.
- نشریات دانشجویی؛ درحال حاضر نشریات دانشجویی در زمینه های مختلف با تیراژ و تعداد زیادی در سطح دانشگاه ها درحال انتشار است.
اساسنامه نشریات دانشجویی شرایط بسیار راحتی را برای کسب مجوز این گونه نشریات پیش بینی کرده است که شامل گذراندن تعداد معین و نسبتاً کمی از واحدهای درسی و عدم سوءسابقه انضباطی است. نشریات دانشجویی تأثیر زیادی بر افکار و نگاه دانشجویان دارند چه بسا یک گروه با کسب مجوز نشریات متعدد با نامهای گوناگون یک اندیشه را با قلم های مختلف گسترش میدهند و چنین القا می کنند که این اندیشه تمام دانشجویان است. خطر هنگامی بروز میکند که دشمن آنچه را که مدنظر دارد از زبان دانشجویان و از طریق نشریات دانشجویی بیان کند و مسلماً مخاطبین نیز حرف آنها را راحت تر میپذیرند.
گاه اتفاق میافتد که براثر غفلت مدیران مسئول این نشریات، همه مطالب، صفحه آرایی و حتی افزایش تیراژ در خارج از دانشگاه تهیه و تنها «به نام دانشجو» در دانشگاه توزیع میگردد. لذا در این شرایط حساس هم مسئولان فرهنگی و هم مسئولان این نشریات باید هوشیاری و نظارت خود را افزایش دهند.
- مسائل و مشکلات صنفی؛ شورای صنفی دانشکده ها و دانشگاه ها که محل مناسبی برای بیان خواسته ها و مشکلات صنفی دانشجویان است متأسفانه در این چند سال پتانسیل بالایی را برای نفوذ عناصر ناصادق و ایجاد بحران از خود نشان داده است. گاه اتفاق می افتد که از یک مشکل کوچک صنفی که با یک گفتگوی منطقی و ساده رفع شدنی است چنان بلوایی درست میشود و دشمن از آن چنان سوءاستفاده میکند که تصور آن در ابتدای کار ممکن نیست. راه اندازی تحصن، نوشتن بیانیه های تحریک آمیز و طرح خواسته های خارج از توان موجود می تواند نقطه شروع مناسبی برای ایجاد اغتشاش گردد که شوراهای صنفی به شدت باید از آن بپرهیزند و ضمناً از سیاسی و حزبی کردن این تشکل دانشجویی اجتناب کنند.
بسیار پیش آمده است که به بهانه یک مشکل صنفی، جریانهای منحرف نبض دانشگاه را به دست گرفته و به طرح شعارهای سیاسی پرداخته اند. در تحصن صنفی دانشگاه شیراز و اصفهان در سال 87 بیش از خواسته های صنفی، شعارهای سیاسی سر داده میشد.
به همین ترتیب 4 موضوع بعدی از جمله، رخنه و تلقین و سیاه جلوه دادن شرایط به اساتید دانشگاه با توجه به تأثیر و نفوذی که اساتید بر دانشجویان دارند نیز میتواند محل توجه غوغاآفرینان باشد. همچنین طرح مسائل قومیتی و مذهبی و ایجاد شکاف و درگیری میان دانشجویان در استانهای مختلف خصوصاً استانهای ترک زبان و خوزستان و سیستان و بلوچستان و کردستان و همچنین نفوذ در میان کانونهای فرهنگی، علمی، هنری و ورزشی و تغییر ماهیت آنها و تبدیل آنها به «گروه های پیوند» و همچنین سرمایه گذاری بر روی دانشجویان جدید الورود که نگاه آرمانی آنها بیشتر است و با جریانات دانشجویی آشنایی کمتری دارند از جمله راه کارهای دشمن و ایادی داخلی آن برای نفوذ به دانشگاه و دست یابی به اهداف خود است، که خنثی کردن آنها بصیرت، آگاهی، دشمن شناسی و زمان شناسی دانشجویان را می طلبد.

نظرات بینندگان
آخرین مطلب
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات