اصلاح اصلاحات

الهه کولایی:
اصلاحات باید اصلاح شود
«الهه کولایی» در این جمع گفت: باید در اصلاحات، اصلاحات صورت گیرد، اصلاحات مستمر و نه تقلیل دادن این اصلاحات صرفاً‌ به یک مقوله سیاسی. باید به عنوان یک رویکرد دایمی به اصلاحات توجه داشته باشیم. وی افزود: ان‌شاءالله بتوانیم از فرصت‌هایی که پیش‌رو داریم برای ارزیابی و بازنگری و تمیز خوب و بد و برای این که یکسره همه چیز را سیاه یا سفید نبینیم استفاده کنیم. امیدوارم بتوانیم از فرصت‌های پیش‌رو برای پاسخگویی به این سوال که چرا ما شاهد تکرار و نوعی دور- البته نه بازگشت به صفر- در تاریخ ایران هستیم. کولایی گفت: ما به ملتی تعلق داریم که همواره تلاش‌ها و رفتارهایش تأثیرات گسترده‌ای را نه در یک سطح محدود ملی بلکه در سطح بسیار وسیع به اشکال گوناگون در طول قرون متمادی داشته است و حداقل در یکصد سال اخیر تلاش‌ها و مجاهدت‌ها و فداکاری‌های بسیار در کشور ما صورت گرفته است. وی با بیان این که «تلاش‌ها و زحمت‌ها حاصل قابل قبولی نخواهد داد جز با بازگشت به خود» ‌افزود: بازگشت به خود می‌تواند در جامعه تعاریف گوناگونی در سطوح مختلف فردی و جمعی پیدا کند،‌ به هر حال دانشجویان و دانشگاهیان همچنان کانون آمال و امیدهای مردم هستند و امیدوارم که با نقد خود و نقد گذشته و ارزیابی همه‌جانبه از همه عوامل موثر در هر آن‌چه که با آن روبرو هستیم و پشت سر گذاشتیم با یک نگاه صادقانه و البته عمیق و آگاهانه بتوانیم این تحلیل را برای بهره‌مندی در اصلاح رفتارها به کار بریم.
تقی رحمانی:
طبقه متوسط بستر بازی را عوض کند
تقی رحمانی نیز در این جلسه گفت: طبقه متوسط باید به جای تسخیر دولت به صنف‌سازی مدنی بپردازد، به جای استقراض از دولت در حوزه عمومی بایستد و بستر بازی را عوض کند. رحمانی ادامه داد: ما چرا این‌قدر روی توفان شن حرکت می‌کنیم و زیر پای ما خالیست؟ ایران کشور پرماجرایی است، صد سال است جنبش‌های اجتماعی - سیاسی قدرتمندی در ایران بوده‌اند ولی نتایج کمی داده است. کشوری جوان و پرتحرک داریم، شاید این جوانی‌اش عیب باشد که نتوانسته است انباشت تجربه‌ برای حرکت‌های بعدی داشته باشد. حافظه تاریخی در ایران وجود ندارد هر دوره با یکسری دانشجوی جوان و یکسری سیاستمدار جوان مواجه هستیم که انباشت تجربه ندارد و اصلاح‌طلب این دوره حتی مصدق را قبول نداشت تا برود تجربه قدرت متمرکز را درست بخواند تا در مواجهه با آن دوباره دچارش نشود. رحمانی تأکید کرد:‌ اصلاح‌طلب این دوره فکر می‌کرد دولت ملی دکتر مصدق مسأله‌اش نیست در صورتی که تجربه‌های تاریخی ما مدام بدون این که آن را درک کنیم تکرار می‌شود و این درد بزرگی است. ما باید در نقد خودمان دلیر باشیم، امروز چند دانشجو و روشنفکرسازی کوک می‌کنند و می‌نوازند، چند سال بعد دوباره مثل امروز وقت پرداختن به این مسأله است. رحمانی ادامه داد: چرا دولت روشنفکران آزادی‌خواه که در ایران دولتمرد شدند دولت مستعجل بود؟ آیا طبقه متوسط می‌تواند در این کشور نخست‌وزیر و رییس‌جمهور شود؟ چه مشارکت باشد چه ملی مذهبی و نهضت آزادی،‌ چه دکتر مصدق یا ... آن چه که در دنیای سیاست است موازنه قواست. طبقه متوسط در صد سال اخیر هر بار که به این مقام و دولت شدن اندیشیده است پلکان دیگران شده، فکر می‌کرده دیگران را پلکان کرده است ولی خودش پلکان شده است و وقتی که به قدرت رسیده است ناچار بوده شعار قدرتمندان را پیاده کند. رحمانی افزود: در عرصه سیاسی بعضی‌ها قدرتمندند و بعضی‌ها تأثیرگذار؛‌ طبقه  متوسط که دانشجویان و روشنفکران جزو آن هستند تعیین‌کننده نیست، تا تعیین‌کننده نشود ایران به دموکراسی نمی‌رسد ولی باید مسیر موثر بودن و تعیین‌کنندگی را برود. رحمانی ادامه داد:‌ ما فاقد بستر مناسب برای دموکراسی‌سازی هستیم، تسخیر دولت راه چاره ما نبوده است، آن حزب سیاسی که می‌خواهد با یک جمع سیاسی دوباره دولت را در ایران بگیرد به در بسته می‌زند و شیپور را از در گشادش می‌زند، این سوژه تکراری است.
حبیب‌الله پیمان:
چرا فرصت‌ها را از دست می‌دهیم؟
و سرانجان این که حبیب‌الله پیمان دبیر کل جنبش مسلمانان مبارز نیز در این مراسم گفت: امیدواریم در ماه رمضان که ماه تفکر است به این که چرا فرصت‌ها را از دست می‌دهیم فکر کنیم. وی همچنین اظهار داشت: بیشتر مبارزان جامعه ما در این یک قرن اخیر به همین شکل عمل کردند که اگر آرزویی فقط براساس خواسته‌های انسانی‌شان داشتند نه تبدیل به آگاه و چراغ شده است و نه تبدیل به خودآگاهی که انگیزه دایمی در آن بوده است اگر انگیزه ما درونی نباشد و چراغی خود نیفروزیم این داستان تلخ همواره برای ما تکرار می‌شود. پیمان ادامه داد: در نسل‌هایی که ما پشت‌سر گذاشتیم هر بار چنین دورانی بوده است که عده زیادی دانشجویان می‌آمدند در جریان مبارزات شرکت می‌کردند و مدتی بعد دوران رکود می‌شده است و از آنها جز اندکی کسی نمی‌ماند، کار ما به این شکل است جرقه و امیدی زده می‌شود همه جمع می‌شوند وقتی آن جرقه از بین می‌رود همه بر جایشان می‌نشینند. وی همچنین گفت: ما چون خودآگاهی تاریخی نداریم نمی‌توانیم چراغی برای عبور از میان تاریخ ملت پیدا کنیم، باید چراغ راه آزادی و پیشرفتمان را از درون جامعه خودمان بجوشانیم با استفاده از همه تجربیات بشری.