خطر بهائیت و ...!

محمد پهلوانی
«بهائیت» فرقه ای سیاسی در قالب مناسک مذهبی می باشد که توسط استعمار در جهت ایجاد انحراف در اندیشه های اصیل و ناب اسلامی و مبارزه با نهاد مرجعیت و روحانیت که همواره سرستیز با استیلا و سلطه بیگانگان برامت و جامعه اسلامی داشته اند، به وجود آمده است.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری سلسله جنبان انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) به ظاهر فعالیت فرقه مذکور متوقف شد اما به طور پنهانی فعالیت هایش ادامه داشت.
نتایج و محصولات برخی از این فعالیتهای پنهانی فرقه بهائیت در حوادث پیرامونی ماقبل و ما بعد از انتخابات ریاست جمهوری نمایان شد. مع الاسف هراز گاهی شاهد اخبار و اطلاعات تامل برانگیزی پیرامون فعالیت فرقه ضاله بهائیت در ایران هستیم که لازم است نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و متولیان فرهنگی، اهتمام و حساسیت جدی نسبت به این اخبار و اطلاعات داشته باشند و اقدامات لازم را به عمل آورند.
چندی پیش روزنامه ایران مورخ دوشنبه 5/11/1388 ، ص3 از برنامه بهائیان ایران برای تاسیس مهد کودک در ایران خبر داد. متن خبر به شرح ذیل است: «شنیدیم که بهائیان ایران فعالیتهای اجتماعی خود را در چند مسیر طراحی کرده اند. یک منبع آگاه در این خصوص به سرمایه گذاری بهائیان جهت تاسیس «مهدکودک» اشاره کرده و گفته سرشاخه های بهائیان تصمیم گرفته اند با تاسیس مهدکودک به انتقال باورهای خود در جامعه پرداخته و برنامه های خود را از این طیف سازماندهی کنند. وی همچنین با اشاره به دستورالعمل جدید برای پذیرش سرپرستی کودکان بی سرپرست اظهار داشته: قرار است این افراد در پوشش کمک به این کودکان معصوم برخی اردوهای تحصیلی و سیاحتی را نیز برای آ نان تدارک دیده و به کانالیزه کردن آنان بپردازند.»
به نظر می رسد متن خبر باید خواب را از چشم هر انسان متعهد و مسلمان برباید، چه رسد به متولیان فرهنگی و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی؛ فعالیت گروهها و فرقه هایی از قبیل فرقه ضاله بهائیت در جامعه جهانی از اهم مسائل سیاسی - اجتماعی دین است. عدم پذیرش اتوریته های خارج از گروه ، تبعیت محض از سرکرده، خودمختاری اعتقادی و عملی و از همه مهمتر ، عنصر پیش بینی ناپذیری کما بیش مطلق این گروهها که سوء استفاده از شور شبه دینی اعضاء، قدرتشان را مضاعف ساخته است ، توان بالقوه و منبعی برای خطرتلقی می شود.
خطر و تهدید مورد اشاره عمدتا در ساحت فرهنگ دینی مطرح است ، اما نمی توان تهدیدات در حوزه سیاسی و اجتماعی را نیز از نظر دور داشت . عمدتا تاثیرات این فرقه ها براجتماع عبارتند از ؛ تاثیر برامنیت جامعه ، تاثیر براقتصاد، تاثیرات فرهنگی و اخلاقی ، تاثیر بر نهاد خانواده و از همه مهمتر تاثیر برحوزه دین.
روشن است که تاثیر این حوزه ها به جهت ارتباط وثیق آنها باسیاست موجب تاثر حوزه سیاسی می شود که تبعات ناگواری را به همراه خواهد داشت.
آنچه مسلم است دین سازی به عنوان بخشی از اهداف استعماری در دویست سال اخیر، بین صاحبنظران رشته تاریخ و سیاست، محل بحث سیاسی و فرهنگی بوده است . هدف از تاسیس این فرقه ها وارد کردن ضربه جدی بررکن و سنگر اصلی مبارزه و مقابله با استعمار-یعنی اسلام و آموزه های تشیع - بوده است.
در تهاجم پیروان مسلک های استعماری به دین و هویت ملی دو هدف اساسی دنبال می شود.
1.خارج کردن دین از حوزه اجتماعی و در راس آن سیاست و حکومت
2. توجیه حضور استعمار به شیوه های مختلف در کشور به عنوان عامل تجدد و ترقی
از سوی دیگر بسیاری هنوز در تلاشند که پیروان فرقه بهائیت را در ذیل تفکر شیعه قرار دهند و به جدلهای درون دینی در فرجام شناسی تشیع نسبت دهند و سیاسی شدن آن را وجه متاخرتر این مسلک توجیه نمایند. اما همه آنهایی که درک عمیق و دقیقی از تاریخ معاصر دارند می دانند که بابیه و بهائیه و ... در ایران مسلک هایی هستند که دست سیاست، آنها را به صورت دین درآورد و به جان ملت مسلمان ایران انداخت تا از رهگذر تفسیرهای ارتجاعی و خرافاتی آنها ، و ایجاد شقاق و نفاق در جامعه متحد اسلامی، هسته پویای دین اسلام و مذهب تشیع در ایران گرفته شود و راه برای سیطره استعمار و استبداد هموار گردد.
از این رو لازم و ضروری است که متولیان فرهنگی و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی اقدامات رفعی و دفعی لازم را نسبت به این مهم داشته باشند.