آسیب‌شناسی مطبوعات زرد

احمدرضا آل‌طاهر
رسانه های زرد غالبا به رسانه هایی اطلاق می شود که بیشتر در صدد جذب مشتری به هر قیمت ممکن هستند . در این رسانه ها اصل تیراژهای بالاست و کمتر به صحت موضوع و یا بازخورد های اجتماعی آن توجه می شود. رسانه های پوپولیستی غالبا ذائقه های مردم را هدف قرار می دهند و در صدد جلب نگاه مشتریان بر می آیند. این نوع رسانه ها چندین سال است که در کشورمانیز رواج پیدا کرده اند . اگرامروز هنگام باز گشت به خانه به ویترین کیوسک های روزنامه فروشی سر راهتان نگاه کنید متوجه حجم گسترده مجلات با پوسترهای برخی از بازیگران سینما خواهید شد که در وهله اول تنوع رنگ های جلد آن شما را به سوی خود جلب می کند .اما به راستی فلسفه وجودی این نوع رسانه ها در داخل کشورما چیست و حجم گسترده این مجلات و روزنامه ها برای پاسخ به کدامین نیاز تولید و توزیع می گردد؟
مجلات زرد در داخل کشور ما بیشتر کپی برداری از مطبوعات زرد در غرب است . تقریبا دو قرن از چاپ اولین روزنامه زرد توسط بنجامین دی در آمریکا می گذرد. اما تبعات و پیامدهای این نوع رسانه هاهم اکنون در ایران نیز ظهور و بروز پیدا کرده است. این نوع رسانه هادر ایران غالبا با تکیه بر مسائل و موضوعات هیجانی مانند زندگی بازیگران ، حواشی زندگی ورزشکاران و ... در صدد جذب مشتریان خود هستند. البته باید به یک نکته ای دیگر نیز اشاره کرد که برخی فضای خشک رسانه ای صداو سیما و مطبوعات رسمی را مهمترین دلیل برای رشد ونمواین نوع رسانه ها در دل قشرهای جامعه می دانند. اما باید گفت که فلسفه وجودی این رسانه ها تطابقی با معیار های اصیل اسلامی ندارد.
تجسس در زندگی شخصی دیگران و علنی کردن مسائل خانوادگی برخی افراد نمی تواند بر گرفته از مبانی اسلامی باشد. البته نوع نوشتار و طرز خبر رسانی که توانایی جذب مخاطب بالایی را دارد برای رسانه یک مزیت به شمار می آید اما زمانی این تکنیک حقیقتا مثمر ثمر است که در ذیل اهداف متعالی تعریف شود. رسانه ها ی زرد اگر به جای پرداختن به نحوه قتل و غارت و تجاوز ها به مسائل اجتماعی ومطالبات مردم از حکومت ودولت بپردازند می تواند نقش گسترده ای را از حوزه رسانه ای کشور به خود اختصاص دهند .البته برخی بر این باورند که این نوع رسانه ها با بیان آسیب های اجتماعی به نوعی جامعه را بیدار می کنند در حالی که تحقیقات در این زمینه نشان داده است نوع خبر رسانی مطبوعات زرد علی الخصوص در حوادث جنایی به خودی خود موجب بی اعتمادی و ترس در جامعه و افزایش آسیب های اجتماعی می گردد. البته متاسفانه باید گفت که نوع نگاه زرد اخیرا به برخی از برنامه های سیما و علی الخصوص صدا رخنه کرده است . بعضا در شبکه های رادیویی برنامه هایی پخش می گردد که همان نگاه زرد را نسبت به موضوعات دارند . البته در برخی موارد این نوع نگاه باعث تنوع و جذابیت شده است اما در کل نمی تواند درچارچوب های رسانه دینی بگنجد. اما در نهایت و به عنوان خلاصه این مطلب باید گفت که غالب رسانه های زرد در کشور در جهت ایجاد التهاب و معضلات اجتماعی پیش می روند . بازگویی برخی از جنایات وحوادثی که در سطح کشور رخ می دهد برای آگاه سازی مردم لازم است اما هنگامی که این نوع اخبار به کرات و در حجم بالابه مخاطبان عادی عرضه گردد موجب القای حس یاس ، تردید و حتی ترس درجامعه می شود. به عبارت بهتر پیامدهای اجتماعی رسانه های زرد بسیار بیشتر از نکات مثبت آن می باشد . این رسانه ها اگر بتوانند فاصله خود با این نوع خبر رسانی را افزایش دهند و بتوانند همان مخاطبان قبلی خود را حفظ کنند حجم گسترده ای از کارکرد رسانه ای در کشور را یک تنه به دوش کشیده اند.