بحران امنیت در عراق و افغانستان

مهدی مروتی
بحران امنیت در عراق و افغانستان هر لحظه شدت بیشتری به خود می گیرد. مطابق مدارک و شواهد موجود در شهرهای مختلف این دو کشور، بسیاری از اقدامات وحشیانه و خشونت آمیز که منجر به کشته شدن هزاران انسان بی گناه شده است، با هماهنگی کامل میان تروریستها و حامیان آنها در کاخ سفید صورت می گیرد. در هفته گذشته هر روزه شاهد انفجارهای گسترده در نجف، بغداد و سایر شهرهای عراق بودیم. در افغانستان نیز شاهد درگیری های شدید میان تفنگداران آمریکایی و نیروهای مردمی بودیم...
به نظر می رسد حضور اشغالگران آمریکایی و انگلیسی در دو کشور افغانستان و عراق به مرحله حادی رسیده است. شهروندان این دو کشور دیگر تحمل مشاهده معترضین به جان و مال و ناموس خود را ندارند. انتشار تصاویر مربوط به جنایات سربازان آمریکایی در بصره، کابل، هرات و بغداد و... جملگی نشان دهنده اوج رذالت و خوی درندگی موجود در میان نیروهای وابسته به کاخ سفید است. ابتلای سربازان آمریکایی به امراض روانی باعث شده است تا جنایات فجیعی در عراق و افغانستان به دست آنها صورت گیرد. فاجعه ابوغریب تنها یکی از این موارد است. آنچه در حدیثه، بگرام و بصره رخ داد نیز تنها موارد اعلام شده و کشف شده از جنایات سربازان آمریکایی است.
پس از ناکامی ایالات متحده آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در حمله به لبنان و رشادت فرزندان مقاومت اسلامی و یاران سید حسن نصرالله هم اکنون موج اسلام گرایی فزاینده ای در میان شهروندان عراقی و افغان ایجاد شده است.
روحیه مقاومت ایجاد شده در توده های مردم عراق و افغانستان باعث شده است تا ادامه حضور اشغالگران در این دو کشور غیر قابل تحمل باشد. بسیاری از مردم و مبارزان افغان و عراقی هم اکنون در پی راه چاره ای هستند تا با اتکا بر آن سربازان جنایتکار آمریکایی و مسببین اصلی ناآرامی های کشورشان را از خاک خود بیرون نمایند.
مسئله اصلی این جاست که اگر بوش بخواهد کمی از عالم ایده آل گرایی ذهن ناقص و مغشوش خود خارج شود متوجه خواهد شد که ادامه حضور نیروهای آمریکایی در عراق و افغانستان تنها موجبات حرکت سریعتر نومحافظه کاران به سوی نقطه سقوط را فراهم می آورد. هزینه های اشغال این دو کشور به اندازه ای است که حتی سنای آمریکا نیز با وجود سیطره جمهوری خواهان بعضا با تامین آنها مخالفت می کند.
کاخ سفید هم اکنون سعی دارد به هر نحو ممکن در افغانستان و عراق حضوری مستقیم داشته باشد. این در حالی است که تئوریسینهای نومحافظه کار نقشه های خود در خاورمیانه را عملا با شکست مواجه می بینند. هم اکنون تامین هزینه های اشغال در کابل و بغداد موجبات اعتراض بسیاری از شهروندان آمریکایی را فراهم آورده است. آنها پس از گذشت 6 سال ثمره انتخاب عجولانه خود در سالهای 2000 و 2004 را دریافت نموده اند. دولت ناتوان بوش حتی توانایی تامین حداقل امکانات لازم شهروندان در مواقع بحران را ندارد. آنچه در جریان طوفان کاترینا و گرمای کالیفرنیا رخ داد موید چنین حقیقتی است...
سربازان کاخ سفید در افغانستان و عراق خود عامل بحران زایی در این کشورها هستند.
آنها در این راستا از فرمولی دقیق و مشخص پیروی می کنند که از سوی نو محافظه کاران به آنها دیکته شده است: “بحران را خلق کن و به بهانه دفع آن امتیاز بگیر.” چنین فرمول کهنه ای دیگر در صحنه عمل جایی ندارد. تئوریسینهای کاخ سفید بدون درک اوضاع موجود در افغانستان و عراق سعی دارند با استناد به این قاعده کهنه و ناکارآمد حضور خود در این دو کشور را تمدید نمایند.
هم اکنون طبق سنتی حزب جمهوری خواه و دموکراتهای آمریکا خواهان خروج هرچه سریعتر نیروهای آمریکایی از عراق و افغانستان هستند. آنها با گذشت زمان درک کرده اند که در آینده ای نه چندان دور ویتنام جدید برای واشنگتن در خاورمیانه و آسیای مرکزی حذف خواهد شد. دو ویتنامی که کاخ سفید را برای چندمین بار در طول تاریخ زمینگیر خواهد ساخت.