روزشمار جنگ داخلی لبنان

22 نوامبر 1943 - استقلال از فرانسه پس از گذشت 35 سال قیمومت اتحادیه ملل. توافق نانوشته ملی مشاغل دولتی را براساس خطوط فرقه‌ای تقسیم می‌کند و کاتولیکهای مسیحی مارونی که ظاهراً اکثریت دارند، مشاغل حساس از جمله ریاست‌جمهوری را به خود اختصاص می‌دهند. بذرهای جنگ افشانده می‌شود.
15 ژوئیه 1958 - آمریکا پنج‌ هزار تفنگدار را برای سرکوب طغیان علیه دولت ضعیف مسیحی به لبنان می‌فرستد. آنها یکصد و دو روز در این کشور می‌مانند تا یک ژنرال مارونی قابل قبول مسلمانان به ریاست‌جمهوری انتخاب می‌شود.
13 آوریل 1975 - به دنبال چند دهه رقابتهای سیاسی و فرقه‌ای با کشته شدن یک مارونی در مقابل یک کلیسا جنگ داخلی آغاز می‌شود. فالانژیستهای دست‌راستی فلسطینی‌ها را که پس از اخراج آنها از اردن در سال 1970 اینک به صورت دولتی در داخل لبنان درآمده‌اند به انتقام قتل فالانژ مورد بحث، قتل‌عام می‌کنند.
12 آوریل 1976 - سوریه که از قدرت گرفتن فلسطینی‌های دست‌چپی نگران شده است، نیروهای خود را در حمایت از مسیحیان به لبنان اعزام می‌کند. اتحادیه عرب در ژوئن همان سال با شناختن نیروهای سوریه به عنوان نیروی حافظ صلح این اقدام دمشق را تأیید می‌کند.
14 مارس 1978 - اسرائیل برای شکست دادن چریکهای فلسطینی و اشغال نوار مرزی لبنان به جنوب این کشور حمله می‌کند اما سه ماه بعد عقب‌نشینی می‌کند.
اول ژوئیه 1978 - نیروهای سوریه در جنگی شدید به مسیحیان حمله می‌کنند. در این ماجرا حداقل 200 نفر کشته می‌شوند.
29 آوریل 1981 - سوریه در پاسخ به اسرائیل که نیروهای آن در جنگ بین سوریها و مسیحیان مداخله کرده‌اند، موشک به لبنان می‌آورد.
6 ژوئن 1982 - اسرائیل به لبنان حمله می‌کند،‌ پایگاه‌های موشکی سوریه را بمباران، غرب بیروت را محاصره و نیروهای فلسطینی را به دام می‌اندازد.
4 اوت 1982 - ایران برای جنگ با اسرائیلی‌ها که حلقه محاصره غرب بیروت را تنگتر کرده‌اند، نیروهای انقلابی خود را به لبنان می‌فرستد. تعداد نیروهای ایران به سه هزار نفر می‌رسد که مبارزان مسلمان را تعلیم می‌دهند.
30 اوت 1982 - یاسر عرفات رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) و چریکهای تحت فرمان او مطابق برنامه متارکه جنگ با نظارت نیروهای آمریکا، ‌فرانسه و کشورهای دیگر بیروت را تخلیه می‌کنند. نیروهای ناظر نیز در دهم سپتامبر از بیروت خارج می‌شوند.
14 سپتامبر 1982 - بشیر جمیل رئیس‌جمهور مارونی طرفدار اسرائیل در بمب‌گذاری کشته می‌شود. اسرائیل به غرب بیروت حمله می‌کند.
16 سپتامبر 1982 - شبه نظامیان مسیحی صدها غیرنظامی فلسطینی را در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در بیروت - در منطقه‌ای که تحت کنترل اسرائیل است - قتل‌عام می‌کنند. رهبران لبنان خواستار بازگشت نیروهای چندملیتی حافظ صلح می‌شوند. این نیروها به تدریج به جنگ داخلی لبنان کشیده می‌شوند.
18 آوریل 1983 - مبارزان مسلمان شیعه در حمله‌ای شهادت‌طلبانه سفارت آمریکا در بیروت را منفجر می‌کنند. در این ماجرا 63 آمریکایی از جمله رئیس سازمان «سیا» در منطقه کشته می‌شوند.
23 اکتبر 1983 - شیعیان در حمله شهادت‌طلبانه با کامیونهای بمب‌گذاری شده به پایگاههای آمریکا و فرانسه در بیروت 241 نظامی آمریکایی و 58 نظامی فرانسوی را هلاک می‌کنند.
31 اکتبر 1983 - گفتگوهای صلح بین جناحهای لبنانی که در ژنو آغاز شده روز یازدهم نوامبر بدون هیچ پیشرفتی خاتمه می‌یابد.
12 مارس 1984 - پرزیدنت امین جمیل در لوزان (سوئیس) مذاکرات جدید را شروع می‌کند و رهبران جناحهای مختلف لبنان در 13 مارس با آتش‌بس موافقت می‌کنند. اما این کنفرانس بدون هیچ موافقنامه‌ای پایان می‌یابد.
6 فوریه 1984 - شبه‌نظامیان مسلمان و دست‌چپی واحدهای مسیحی ارتش را از غرب بیروت بیرون می‌کنند و خود کنترل آنرا به دست می‌گیرند.
10 ژوئن 1985 - ارتش اسرائیل که از حملات شهادت‌طلبانه مسلمانان به وحشت افتاده از لبنان عقب‌نشینی می‌کند اما به اشغال نواری در جنوب این کشور با کمک شبه‌نظامیان مسیحی ادامه می‌دهد.
28 دسامبر 1985 - فرماندهان نیروهای اصلی مسیحی و مسلمان لبنان در دمشق پیمان صلحی را امضاء می‌کنند. اما امین جمیل به دلیل تأثیرات سیاسی مهم و امتیازاتی که به مسلمانان داده شد، آنرا رد می‌کند. جنگ دوباره آغاز می‌شود.
22 فوریه 1987 - نیروهای سوریه در غرب بیروت مستقر می‌شوند و به سه سال هرج و مرج ناشی از تسلط شبه‌نظامیان در این منطقه خاتمه می‌دهند. در این سالهاست که دهها خارجی گروگان گرفته می‌شوند.
22 سپتامبر 1988 - دوره شش ساله ریاست‌جمهوری امین جمیل پایان می‌یابد، بی‌اینکه پارلمان (با کارشکنی فالانژها و مارونی‌ها) توانسته باشد جانشینی برای او انتخاب کند. او در اقدامی غیرقانونی ژنرال میشل عون را به عنوان نخست‌وزیر موقت معرفی می‌کند. مسلمانان عون را نمی‌پذیرند و همچنان به سلیم‌الحص کفیل نخست‌وزیری وفادار می‌مانند.
8 مارس 1989 - عون با تهدید درهم شکستن شبه‌نظامیان (مسلمان) بنادر تحت کنترل آنها را محاصره می‌کند. شبه‌نظامیان مسلمان طرفدار سوریه نیز متقابلاً مناطق مسیحی‌نشین را محاصره می‌کنند. به این ترتیب عون جنگی شش ماهه را آغاز میکند که موجب مرگ بیش از نهصد نفر می‌شود. عون «جنگ آزادیبخش» علیه سوریه را اعلام می‌کند.
22 سپتامبر 1989 - آتش‌بس اعلام شده از طرف اتحادیه عرب باعث گردآمدن نمایندگان پارلمان لبنان در طائف - عربستان - می‌شود. هدف برقراری صلح در لبنان است.
24 اکتبر 1989 - نمایندگان پارلمان لبنان طرح صلح پیشنهادی اتحادیه عرب را تصویب می‌کنند. به این ترتیب از قدرت مارونی‌ها کاسته و به قدرت مسلمانان در ساختار سیاسی لبنان افزوده می‌شود.
5 نوامبر 1989 - پارلمان لبنان رسماً قرارداد طائف را تصویب و علیرغم تهدیدهای ژنرال عون «رنه معرض» را به ریاست‌جمهوری انتخاب می‌کند تا دولت آشتی ملی را تشکیل دهد.
21 نوامبر 1989 - معرض در انفجار اتومبیل بمب‌گذاری شده در بیروت کشته می‌شود.
24 نوامبر 1989 - الیاس هراوی به جانشینی معرض برگزیده می‌شود و برای اجرای توافق طائف دولت خود را تشکیل می‌دهد. عون از شناسایی هراوی و تأیید طائف امتناع می‌کند.
30 ژانویه 1990 - ژنرال عون به منظور قبضه کردن قدرت در شرق بیروت به «نیروهای لبنانی» (مسیحیان تحت فرمان سمیر جعجع) حمله می‌کند. در این جنگ بیش از هزار نفر که بیشترشان غیرنظامی هستند، کشته می‌شوند.
16 ژوئیه 1990 - جنگ بین شبه‌نظامیان شیعه در جنوب لبنان موجب مرگ بیش از دویست نفر می‌شود. این جنگ در اواسط اوت پایان می‌یابد.
اول سپتامبر 1990 - هراوی اصلاحات سیاسی مصوب پارلمان را امضاء و به عون هشدار می‌دهد در صورت ادامه سرکشی به او حمله خواهد کرد. عون همچنان به لجاجت ادامه می‌دهد.
30 سپتامبر 1990 - ارتش تحت فرمان هراوی - که بیشترشان مسلمان هستند - مناطق تحت کنترل عون را محاصره می‌کند.
2 اکتبر 1990 - در حمله شبه‌نظامیان مسیحی به نیروهای عون 30 نفر کشته و 80 نفر زخمی می‌شوند.
13 اکتبر 1990 - نیروهای ارتش لبنان و سوریه به مقر عون حمله و او را وادار به فرار به سفارت فرانسه می‌کنند.