تکاپو برای حیات

به دنبال زمین گیر شدن جریان فتنه پس از حماسه نهم دی ماه 88، این جریان رو به اضمحلال، از آن زمان تاکنون تمام تلاش و پتانسیل خود را به کار گرفته است تا با همراه نمودن مجدد حامیان خود در داخل و خارج از کشور در مسیر ترسیم سازمان، جذب و تجدید قوای خود گام بردارد، تا از این راه با بسیج تمام امکانات و ظرفیت های خود و پیاده سازی یک سناریوی جدید، نقش نفس مصنوعی را برای جسم در حال موت خود ایفا نماید و از حذف شدن در صحنه سیاسی کشور جلوگیری کند؛ اما شرط اساسی در اجرای موفق چنین طرحی، پیاده سازی آن به وسیله تأثیرگذارترین و محوری ترین بخش اجرایی جریان فتنه است؛ از این رو همان گونه که پیش بینی می شد شاخه دانشجویی این جریان به دلیل پیشگامی، تمایل به رادیکالیسم و حضور بازیگران و طراحان این بخش، به عنوان پیشانی و محور طرح «ترسیم سازمان جریان فتنه» انتخاب شد تا، طرحی پایه به منظور پیاده سازی در بستر دانشگاه ها طراحی و تدوین شود.
پیش از طراحی سناریوی جدید شاخه دانشجویی، در یک آسیب شناسی، 3 عامل به عنوان دلایل اصلی عدم موفقیت طرح های دانشجویی قبلی مشخص شد، این عوامل عبارتند از:
اول: تمرکز فعالیت کانالیزه شده بر عملکرد صرفاً سیاسی در فضای دانشگاه ها؛
دوم: پیاده سازی برنامه ها به وسیله تشکل های دانشجویی تابلودار
سوم: ضعف رسانه ای در داخل دانشگاه ها.
در آخرین مرحله برنامه ریزی و تصمیم گیری با توجه ویژه به آسیب های مشخص شده، 3 سناریو جدید با هم فکری جدید فعالان دانشجویی جریان فتنه، هدایت برخی از عناصر اصلاح طلب در گروهک سازمان مجاهدین و مجمع روحانیون مبارز و خط دهی فعالان سابق دانشجویی فراری به خارج از کشور مانند: «علی افشاری» و «احمد باطبی» -که زمانی ادعای پدرخواندگی جنبش دانشجویی را داشتند- تدوین گردید.
در ادامه درباره هر یک از 3 طرح ذکر شده شرح مختصری می دهیم:
سناریوی اول: تغییر فاز تشکیلاتی حاکم بر فعالیت ها از عملکرد سیاسی به فاز فرهنگی- مذهبی و عام المنفعه
طراحان سناریوی جدید شاخه دانشجویی جریان فتنه براساس دلایلی، دوری از فعالیت های سیاسی و گرایش به عملکرد فرهنگی- مذهبی و عام المنفعه را در دستور کار خود قرار دادند. این دلایل عبارتند از:
1- حاکم شدن فضای سیاست زدگی در دانشگاه ها و عدم استقبال و همراهی تشکل ها، فعالان دانشجویی و... از فعالیت های سیاسی؛
2- تمرکز نهادهای نظارتی دانشگاه ها بر فعالیت های سیاسی و جلوگیری از برگزاری مراسم های مسئله دار براساس درخواست بدنه دانشگاه ها؛
3- محدودیت های برگزاری برنامه های سیاسی مورد نظر جریان فتنه در دانشگاه ها به دلیل دعوت از عناصر مسئله دار، عبور از خطوط قرمز نظام و پیاده سازی برنامه های رادیکال و ساختارشکن؛
4- احتمال پدید آمدن نتیجه معکوس از برگزاری برنامه های سیاسی و ریزش هر چه بیشتر هواداران.
روشن است که هیچ یک از این دلایل برای فعالیت های فرهنگی- مذهبی و عام المنفعه عینیت ندارد و چنین فعالیت هایی با تأثیرگذاری مثبت، استقبال چشم گیر، جذب حداکثری و همراهی مسئولان دانشگاه ها همراه خواهد بود.
پس از طراحی، این سناریو به سرعت در برخی از دانشگاه های تهران و شهرستان ها پیاده شد که به برخی از مصادیق آن اشاره می شود:
 برگزاری «اردوهای جهادی- سازندگی و علمی» که از مهم ترین اولویت های مشخص شده به وسیله جریان فتنه تاکنون بوده است.
این فعالان پس از مشاهده ثمرات مثبت اردوهای جهادی بسیج دانشجویی به پیاده سازی این طرح تشویق شدند و با ثبت نام از بین فعالان جریان فتنه و نیز برخی گروه های دانشجویی -که از ماهیت و اهداف آنان مطلع نبودند- در ایام نوروز 90 و نیز تابستان سال جاری چند نمونه از این اردوها را در مناطق محروم برگزار کردند.
اما در این میان مهم ترین نکته برگزاری این اردوها که خود تبیین کننده اهداف این گروهک می باشد، تأکید بر پیاده سازی این اردوها در مناطق هدف برنامه های فرقه گرایانه غربی است. تاکنون هواداران این گروهک در دانشگاه های تهران ، امیرکبیر و صنعتی شریف این اردوها را اجرا کرده اند.
 برگزاری برنامه ای هنری- فرهنگی با پوشش «نقد فیلم» در «دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران» هم زمان با فراخوان «تجمع 25 اردیبهشت» که از شاخص ترین برنامه های فرهنگی اجرا شده است.
در این برنامه هدفمند «ل.ح» و «ع.م» از بازیگران حامی جریان فتنه -که در کارنامه پرافتخار خود سابقه گریستن به منظور دعوت از یکی از سران فتنه برای حضور در انتخابات را نیز دارند- به دعوت یکی از تشکل های دانشجویی اصلاح طلب در این دانشگاه حاضر شده و فعالان دانشجویی حامی فتنه نیز از فرصت به دست آمده برای جذب دانشجویانی که غالباً به امید امضا گرفتن از چند بازیگر سینما به سالن محل برگزاری مراسم آمده بودند، سود جستند.
سناریوی دوم: نفوذ به تشکل های دانشجویی غیرسیاسی و دوری از گروه های شناخته شده و تابلودار در دانشگاه ها
شاخه دانشجویی جریان فتنه در سناریوی دوم خود که به نوعی مکمل سناریوی اول بود پس از شناسایی تشکل های سیاسی دانشجویی حامی خود در دانشگاه ها نظیر: گروهک غیرقانونی علامه دفتر تحکیم وحدت، گروهک غیرقانونی دانش آموختگان ایران اسلامی -ادوار تحکیم وحدت- و برخی از انجمن های به اصطلاح اسلامی؛ دوری از این تشکل های سوخته و گرایش به سمت تشکل های غیرسیاسی و فاقد تابلو را در قالب سناریویی جدید تدوین کرد.
براین اساس تشکل هایی فرهنگی- مذهبی و حتی علمی در دانشگاه های مختلف شناسایی شده و فعالان دانشجویی جریان فتنه به سرعت در آنها نفوذ کردند. تشکل های جدید غالباً شامل کانون ها، کتابخانه های دانشجویی و انجمن های علمی بودند که مسئولان دانشگاه ها به دلیل خط و مشی این گروه ها، به هیچ وجه آن ها را جزء تشکل های مسئله دار سیاسی محسوب نمی کردند و از طرفی دیگر شناسایی این تشکل ها زمانی برای مسئولان دانشگاه ها و نهادهای نظارتی سخت تر شد که در بخش دوم این سناریو مقرر گردید از فعالان دانشجویی با سوابق و عملکرد مثبت در زمینه راه اندازی و یا حضور در ترکیب شورای مرکزی آن ها استفاده شود و پس از این بود که حضور دانشجویان برتر علمی و یا بعضی از دانشجویان شاخص مسابقات علمی و مذهبی را در این تشکل ها شاهد بودیم.
متأسفانه برخی از این گروه ها نظیر: «ج.ا.ع» در تمامی دانشگاه های سطح کشور فعالیت می کنند. کانون «س» در «دانشگاه تهران» و کانون «پ.ا» در «دانشگاه علم و صنعت» از دیگر مصادیق این تشکل ها می باشد.
سناریوی سوم: «نشریات دانشجویی»
به عقیده بیشتر صاحب نظران، نشریات دانشجویی از کارآمدترین رسانه های دانشگاهی محسوب می شوند که نقش مؤثر و انکار ناپذیری را در عرصه اطلاع رسانی و ارائه تحلیل در زمینه های مختلف سیاسی- اجتماعی و فرهنگی ایفا می کنند که در این زمینه می توان به نقش منفی برخی از نشریات دانشجویی به عنوان بلندگوی احزاب اصلاح طلب در دوران اصلاحات اشاره کرد که با حمایت های مادی و معنوی برون دانشگاهی نیز همراه بودند.
شاخه دانشجویی جریان فتنه با شناخت و علم کامل به این امر، تقویت و تمرکز بر روی انتشار نشریات دانشجویی هم سو با خود را در دانشگاه های سراسر کشور در دستور کار خود قرار داده و در این راستا تاکنون اقدامات زیر را انجام داده است:
1- تلاش در راستای گرفتن مجوز برای انتشار نشریات دانشجویی جدید التأسیس؛
2- دور زدن سیستم های نظارتی دانشگاه ها با جایگزینی نفرات و دست اندرکاران نشریات و نیز تعویض نام نشریه؛
3- نفوذ به ترکیب اعضا هئیت نظارت بر نشریات دانشجویی دانشگاه ها با هدف منحرف نمودن مصوبات نظارتی این نهاد؛
4- پیاده سازی سیاست های احزاب اصلاح طلب در نشریات دانشجویی.
متأسفانه در حال حاضر بیشتر تدابیر ذکر شده به دلیل غفلت برخی از مسئولان ذی ربط در دانشگاه ها پیاده شده است که به برخی از مصادیق آن اشاره می شود.
- نشریه دانشجویی «سحر»، ارگان رسمی انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی است. این نشریه که از قدیمی ترین نشریات دانشجویی دانشگاه تهران است، از زمان آغاز دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد به بلندگوی احزاب اصلاح طلب بدل شده است.
این نشریه و دیگر نشریات دانشجویی جریان فتنه در عملکرد منفی رسانه ای خود تاکنون این محورها را دنبال کرده اند: القاء ناکارآمدی دولت، زیر سؤال بردن خدمات دولت های نهم و دهم، ترسیم فضای امنیتی و بحران مدیریتی در کشور، القاء فشار بر دانشجویان، القای شکاف بین اصولگرایان و نشان دادن تقابل رییس جمهور با برخی از اصولگرایان و...
پس از به زمین خوردن جریان فتنه، این روند سیاه نمایی و نشر اکاذیب شدت بیشتری به خود گرفته است و همان گونه که «محی الدین ف» دبیر سابق این تشکل «انجمن تهران را، انجمن تهران جنبش سبز معرفی کرد» این انجمن با تمام پتانسیل در قامت حمایت از جریان فتنه وارد عرصه شده است.
تعداد نشریات دانشجویی حامی جریان فتنه در دانشگاه های تهران و شهرستان ها افزایش یافته است، گاهنامه «اشارت» ، «اتصال کوتاه» و «چکامه» در دانشگاه امیرکبیر- «خبرنامه» در دانشگاه شریف- «گاهنامه سیاسی اجتماعی» در علم و صنعت- نشریه «سروناز» در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان- «دگرپذیری» در دانشگاه خیام مشهد، تنها تعدادی از این نشریات محسوب می شوند که با لجن پراکنی های خود سعی دارند تا فضای حاکم بر دانشگاه ها را مسموم کنند.