جنگ و «دفتر تحکیم وحدت»

دفتر تحکیم وحدت (اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان دانشگاههای سراسر کشور) به عنوان محور و مرکز هماهنگ‌کننده فعالیتهای انجمنهای اسلامی دانشجویی دانشگاههای سراسر کشور در شهریور 1358 بنیان گذاشته شد.¹
در سی‌‌ام شهریور 1358 اعضای انجمنهای اسلامی دانشگاهها و مراکز آموزش عالی سراسر کشور، با امام خمینی(ره) دیدار نمودند و تشکیل یک اتحادیه به منظور تنظیم فعالیتهای انجمنهای دانشجویی را پیشنهاد کردند. رهبر انقلاب با استقبال از این پیشنهاد، خطاب به دانشجویان اظهار داشت:
بروید تحکیم وحدت کنید! و به دنبال آن. در پیامی در آستانه بازگشایی دانشگاهها و مدارس کشور در سی‌ام شهریور 1358، «اتحاد گروههای دانشجویی و تشکیل یک گروه اسلامی ـ ملی» را خواستار شد. این، سرآغاز تشکیل اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان دانشگاههای سراسر کشور با نام اختصاری دفتر تحکیم وحدت بود.
برخی از منابع، بنیانگذاران این دفتر را دانشجویان شهید: سیدعباس ورامینی، حسین علم‌الهدی، احمد رحیمی، صادق ترکاشوند، مهدی مقدس و... ذکر کرده‌‌اند.² دانشجویان در جلسه مزبور، فهرستی را برای تعیین نمایندگان امام در اتحادیه تقدیم کردند. اما رهبر انقلاب هرگز نماینده‌ای در دفتر تحکیم منصوب نکرد.³
مرامنامه
مرامنامه دفتر تحکیم وحدت پس از یکسال بحث و بررسی در کمیسیونهای هماهنگی و در جلسات انجمنهای اسلامی دانشجویی در سال 1359 تهیه شد و پس از تأیید آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله جوادی‌آملی و آیت‌الله یوسف صانعی، توسط نمایندگان انجمنهای اسلامی دانشجویان به تصویب رسید. در این مرامنامه هفت اصل زیر به عنوان زیربنای تمامی انقلابها، اصول کلی اعتقادی دفتر تحکیم وحدت ذکر شده بود:
1ـ اعتقاد به مکتب اسلام به عنوان تنها مکتب الهی کامل و جامع 2ـ اعتقاد به اصول پنجگانه اسلام 3ـ اعتقاد به اسلام فقاهتی به عنوان اسلام راستین 4ـ اعتقاد به ولایت فقیه 5ـ اعتقاد به حقانیت انقلاب اسلامی 6ـ اعتقاد به قانون اساسی و 7ـ اعتقاد به انقلاب فرهنگی.⁴ دفتر تحکیم وحدت از ابتدای تأسیس در هیأت یک جریان چپ مذهبی و پیشتاز (آوانگارد) «مبارزه با لیبرالیسم سازش‌کار، جریانهای استبدادی، گرایشهای چپ ضد خلقی و سازمانهای مردم‌فریب دارای دیدگاه التقاطی» را در صدر اهداف خود قرار داد.
همچنین «اسلام‌گرایی، لیبرالیسم‌ستیزی، ضدیت با سرمایه‌داری، پرهیز از سازش‌کاری، اطاعت بی‌چون و چرا از ولایت فقیه، مبارزه با ابتذال فرهنگی و مفاسد اجتماعی، حمایت از هسته‌های مقاومت حزب‌الله در سراسر جهان، پشتیبانی و حمایت از ارکان و نهادهای انقلاب و کفرستیزی و مقابله همه‌جانبه با آمریکا و غرب» از شعارها و اهداف محوری دفتر تحکیم به شمار می‌آمدند. این دفتر، جهت تحقق این شعارها، اشغال سفارت آمریکا در تهران را ـ که بعدها لانه جاسوسی نام گرفت ـ در سیزدهم آبان 1358 طراحی، سازماندهی و اجرا کرد.
پس از آن با طرح «ضرورت ایجاد انقلاب فرهنگی در دانشگاهها» در تاریخ اول اردیبهشت 1359 پیشتازی این جریان را به دست گرفت.⁵ از دیگر اقدامات دفتر تحکیم، برگزاری دو دوره گردهمایی جنبشهای آزادیبخش جهان در تهران در سالهای 1360 و 1362 بود که با استقبال گسترده‌ای مواجه شد.⁶ دفتر تحکیم، ماهنامه وحدت را به عنوان نشریه دفتر تحکیم وحدت انجمنهای اسلامی و سازمانهای دانشجویان مسلمان دانشگاهها در سال 1360 منتشر کرد.⁷
با آغاز جنگ ایران و عراق در سی‌ویکم شهریور 1359، واحد بسیج دفتر تحکیم وحدت نیز با انتشار بیانیه‌ای در دوازدهم مهر 1359 ضمن تأکید بر تداوم جنگ تا آخر با سردمداران کفر از کلیه اعضاء و هواداران انجمنهای اسلامی و سازمانهای دانشجویان مسلمان در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی خواست علیه «شیطان بزرگ و مزدور فاسدش صدام» بسیج شوند.⁸
به دنبال آن، بسیاری از اعضاء دفتر در ایام تعطیلی دانشگاهها و انقلاب فرهنگی عازم جبهه‌های جنگ شدند. دفتر تحکیم در پشتیبانی همه‌جانبه از دفاع مقدس یکی از شروط نامزدی در شورای مرکزی را داشتن سابقه جبهه برای دانشجویان متقاضی تعیین کرد.
در سال 1361، به دنبال شهادت نوزده تن از دانشجویان دانشگاهها و مراکز آموزش عالی در عملیات فتح‌المبین، دفتر تحکیم وحدت با انتشار بیانیه‌ای، این شهدا را «پیشگامان حرکت عظیم و پیامبر‌گونه انقلاب فرهنگی» معرفی کرد که «آخرین گام خود را در این راه برداشتند و نشان دادند که انقلاب فرهنگی چیست.»
با گشایش دریچه‌ای در روابط ایران و اروپا و آغاز مذاکراتی میان جمهوری اسلامی ایران، فرانسه، انگلیس و آلمان، دفتر تحکیم با انتشار بیانیه‌ای در نهم آبان 1365 این مذاکرات سیاسی را توطئه‌آمیز دانسته و به مخالفت با آن برخاست. دفتر تحکیم، کشورهای مزبور را حامیان عراق در جنگ خواند و خواستار قطع هرگونه مذاکره با هیاتهای فرانسوی، انگلیسی و آلمانی شد.
این دفتر با تأکید بر ادامه جنگ با عراق و قطع رابطه با غرب توصیه کرد روابط ایران با کشورهای سرمایه‌داری، هر چه بیشتر کاهش یابد و یک دیپلماسی انقلابی با کنارگذاری و نابودی جریان غرب‌گرایی برقرار شود. در همین بیانیه، عربستان سعودی و کویت به خاطر در اختیار قرار دادن فضای هوایی خود برای بمباران جزیره خارک توسط هواپیماهای عراقی به شدت محکوم شدند.⁹
دفتر تحکیم در بیانیه‌ مفصل سیزدهم آبان 1365 نیز موضع آمریکا در بی‌اثر کردن جنگ تحمیلی را تقبیح کرد و جنگ را مسأله اصلی کشور دانست. در این بیانیه، با اشاره به تلفیق مسأله آمریکا و جنگ و اهمیت جغرافیایی و مالی رژیمهای حامی صدام در مسأله جنگ، شعار ضد ارتجاع عرب و در رأس آن عربستان و کویت به خاطر تلاش برای ایجاد «جبهه عرب» در مقابل «جبهه فارس» مطرح شد.
دفتر تحکیم در ششمین سال تهاجم رژیم عراق به انقلاب اسلامی، تأمین تسلیحات عراق از سوی دولتهای شوروی، فرانسه با پول کشورهای منطقه به ویژه شورای همکاری خلیج‌فارس را به شدت محکوم کرد. دفتر تحکیم تشکیل شورای همکاری خلیج‌فارس را جزء اصول سیاست امنیت خارجی آمریکا برای حفظ دولتهای وابسته منطقه از طریق مقابله با حرکات انقلابی توده‌های مسلمان متمایل به انقلاب اسلامی دانست و اعلام کرد این شورا تاکنون حتی یک لحظه در حمایت از صدام کوتاهی نکرده است.
دفتر تحکیم در تظاهرات سالروز سیزدهم آبان 1365 نیز با انتشار قطعنامه‌ای، دولتهای عربستان و کویت را شریک جنایت جنگی صدام دانست و از این دولتها خواست فضای زمینی، دریایی و هوایی خود را بر روی ماشین‌ جنگی صدام ببندند و به آنها هشدار داد که باید بدانند «صدام رفتنی است و نه آنها و نه آمریکا و نه هیچ قدرت دیگری نمی‌تواند صدام را نجات دهد. لذا می‌بایست با قطع کمکهای مالی، سیاسی و تبلیغی خود، بیش از این صدام را یاری نکنند.» در این قطعنامه بر ادامه دفاع مقدس تا سرنگونی رژیم عراق تأکید گردید و به آل‌ صباح و آل سعود هشدار داده شد که «در صورت ادامه همکاری‌ها و کمکهای اقتصادی و نظامی با آنها به جرم شرکت در کشتارهای جلاد بغداد با گلوله سربی مقابله خواهد شد.»
دفتر تحکیم مسئولین کشور را به اتخاذ مواضع قاطع و انقلابی و پرهیز از مدارای سیاسی و پند و اندرز و اخطار محترمانه و مذاکره دعوت کرد و افزود که رژیمهای منطقه زبان زور را بهتر از زبان دیگری می‌فهمند. دفتر تحکیم همچنین از وزارت امور خارجه خواست مواضع خود را در قبال همپیمانان آمریکا (انگلیس، آلمان، فرانسه و ژاپن) مبنی بر منع گسترش روابط اقتصادی و سیاسی با دول امپریالیستی مشخص کند و از گسترش روابط با آنها بپرهیزد.¹⁰
در همین سال (1365) دفتر تحکیم وحدت به مناسبت هفته وحدت بیانیه‌ای انتشار داد و در آن از قریب‌الوقوع بودن استقرار جمهوری اسلامی در عراق خبر داد و از مسئولین جمهوری اسلامی خواست در مقابل سیاست فریبکارانه آمریکا برای برقراری رابطه با ایران از موضع قدرت و آتشین برخورد کنند.
با تشکیل سپاه محمد(ص) در زمستان 1365 دفتر تحکیم آمادگی خود را برای شرکت در این سپاه اعلام داشت و اظهار امیدواری کرد که سپاه محمد(ص) طومار رژیم بعثی عراق را در هم بپیچد. این دفتر، شکست سفر مک‌ فارلین به تهران برای برقراری رابطه سیاسی با ایران را نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی دانست و تأکید کرد «ملت ایران رابطه با آمریکا را نخواهد پذیرفت.»¹¹
در بهمن‌ماه 1365، به دنبال اعلام مواضع نماینده شوروی در سازمان ملل که محکومیت ضمنی تداوم جنگ از سوی ایران را دربرداشت. دفتر تحکیم وحدت اطلاعیه‌ای انتشار داد که در آن مواضع شوروی در قبال جنگ عراق علیه ایران به شدت محکوم گردیده و این کشور به تلاش برای بقای رژیم عراق متهم شد. این اطلاعیه با همسو دانستن مواضع شوروی با آمریکا فرانسه و انگلستان تأکید کرده بود: «امروز هر گلوله‌ای که به سینه ارتشی، سپاهی و بسیجی ما فرو می‌رود و هر بمب و موشکی که بر سر زن و مرد و کودکی فرود می‌آید. نام شوروی را در کنار آمریکا دارد.»¹²
به دنبال بمباران دانشگاه تبریز در دی‌ماه 1365 و کشته شدن جمعی از دانشجویان، دفتر تحکیم وحدت ضمن محکوم کردن این‌گونه حملات، بر عزم راسخ دانشجویان برای تداوم مبارزه تا سقوط صدام تأکید و اعلام کرد دانشجویان مسلمان با خدا و شهدا پیمان بسته‌اند در راه حذف صدام و حزب بعث گام بردارند.¹³
با آغاز سال 1366 و ورود ناوگانهای نظامی آمریکا و شوروی به خلیج‌فارس، دفتر تحکیم وحدت با اعلام آمادگی برای مقابله با حضور ناوگانهای آمریکا و شوروی در خلیج‌فارس و تأکید بر ادامه جنگ تا سرنگونی رژیم صدام به برپایی تظاهرات دانشجویی سراسری دست زد. دفتر تحکیم حضور ناوگانها در خلیج‌فارس را بخشی از توطئه جهانی دانست که برای جلوگیری از پیروزی ایران در جنگ طراحی شده است و نقطه آغاز آن را تصویب قطعنامه 598 شورای امنیت دانست.
به درخواست دفتر تحکیم، تظاهرات دانشجویی گسترده‌ای در هفدهم خرداد 1366 در سراسر کشور برگزار شد. در تهران دانشجویان به سوی نمایندگی سازمان ملل راهپیمایی کردند و به شورای امنیت سازمان ملل هشدار دادند «ملت ایران جز به سقوط صدام و حزب بعث» رضایت نخواهد داد. در این اجتماع، دانشجویان، سازمان‌ ملل را به خاطر اتخاذ سیاستهای بی‌طرفانه و علیه جمهوری اسلامی ایران محکوم کردند.
در قطعنامه دفتر تحکیم در این تظاهرات تأکید شد حیات اسلام در گرو پیروزی جنگ می‌باشد و بر ادامه جنگ تا پیروزی تأکید شد و آمادگی دانشجویان جهت اعزام سراسری به جبهه در اول مردادماه را اعلام کرد و از اقشار مختلف مردم، به خصوص دانش‌آموزان و دانشجویان، خواسته شد به شرکت گسترده‌تر در جبهه‌های جنگ اقدام کنند. در این قطعنامه، همچنین دانشجویان آمادگی خود را برای انجام عملیات شهادت‌طلبانه و افتخاری علیه ناوگانهای آمریکایی اعلام کردند.
در قطعنامه تصریح شد شوروی در دام سیاست آمریکا در خلیج‌فارس افتاده است و از مسکو خواسته شد حمایت خود را از صدام قطع کند. در غیر این صورت تخاصمی شدید بین امت اسلامی و شوروی برقرار خواهد شد. در این قطعنامه، تصمیمات سازمان ملل به خاطر حمایت از عراق فاقد مشروعیت تلقی گردید و به شورای امنیت هشدار داده شد «راه‌حل جنگ، در حال سقوط تمام و کمال رژیم بعثی می‌باشد.» دفتر تحکیم حمایت کویت و کشورهای منطقه از عراق را محکوم کرد و شدیداً به آنها در خصوص عواقب این حمایت‌ها هشدار داد.
در نشست سالانه دفتر در مهر ماه 1366، تصویب شد که کمیسیونی تحت عنوان «جنگ» به کمیسیونهای دفتر در اساسنامه اضافه شود. شرح وظایف این کمیسیون نیز تصویب شد. نام دفتر هم به اتحادیه‌ انجمنهای اسلامی دانشجویان دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور تغییر یافت.¹⁴
دفتر تحکیم وحدت در قطعنامه راهپیمایی دانشجویان دانشگاههای تهران که جهت تأکید بر حمایت همه‌جانبه خط امام در بیست و سوم بهمن 1366 منتشر شد، پیروزی ملت ایران در جنگ تحمیلی را در گرو اجرای خط امام دانست و به نقل از امام تأکید کرد که باید به «منظور نیل به پیروزی در جنگ، کلیه امکانات بالقوه و بالفعل کشور بسیج و سازماندهی گردد.» با تشدید جنگ شهرها و موشک‌باران تهران توسط عراق، دفتر تحکیم وحدت با صدور اطلاعیه‌ای از مردم برای برگزاری راهپیمایی عمومی علیه «سیاست ضد خلقی شوروی» و قرار دادن موشکهای دوربرد آن کشور در اختیار رژیم عراق دعوت کرد. در این اطلاعیه‌ اعلام شد:
دولت شوروی در این جنگ ثابت کرد که دولتی ضد خلق و همسو با اهداف امپریالیستی آمریکاست و... رژیم عراق را به موشکهای دوربرد تجهیز کرده است. «بلاشک هر موشکی که از سکوهای عراق پرتاب می‌شود سیاست ضد خلقی دولت شوروی و نظام سرمایه‌داری جهان را توأماً با خود حمل می‌کند.» در این اطلاعیه‌ نیز تأکید شد که «پایان جنگ جز با رفتن صدام و حزب بعثی عراق امکان‌پذیر نیست و هرگونه اعمال فشار مانند جنگ شهرها و یا قطعنامه تحریم تسلیحاتی علیه ایران به هیچ‌ وجه نخواهد توانست عزم توده‌های کشور را در تداوم جنگ سست نماید.»
در پی حملات آمریکا به سکوهای نفتی ایران در خلیج‌فارس و انهدام آنها، دفتر تحکیم وحدت با صدور بیانیه‌ای در چهارم اردیبهشت سال 1367 با اعلام این که آمریکا ریشه تمامی مقاومتهای اسلامی منطقه را در تداوم انقلاب و پیروزی جنگ برای ایران دانسته است. از حرکت هماهنگ و حساب شده آمریکا با حسب نظر روسیه و دول اروپایی و کشورهای منطقه برای جلوگیری از این پیروزی خبر داد. در این اطلاعیه بار دیگر بر ادامه جنگ تا پیروزی قطعی و نهایی اسلام بر کفر تأکید شد و به مسئولین کشور هشدار داده شد تا این سخن امام که جنگ در رأس امور است، راهنمای عمل نباشد و در ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جنگ نقش تعیین‌کننده اصلی را نداشته باشد و با مسائل جنگ به طور مقطعی و مرحله‌ای برخورد شود عوارض ناگواری در پی خواهد داشت. دفتر تحکیم درخواست کرد: «باید تمامی قوا و امکانات در بسیج عمومی و هماهنگ، چه در جبهه‌ داخلی و چه در جبهه جنگ به کار گرفته شود تا جنگ را از حالت فرسایشی ـ که خواست دشمن است به یک جنگ پیروز و همراه با نابودی صدام تبدیل نماییم. این باور که جنگ با عراق آخرین خاکریز است، تصویری نادرست است و ملت باید خود را برای یک نبرد دائمی با آمریکا آماده سازد.»
در نوزدهم اردیبهشت 1367، با بروز تحولات جدید در جنگ و بازپس‌گیری مناطق آزاد شده ـ به ویژه فاو ـ توسط عراق، دفتر تحکیم وحدت با صدور بیانیه شماره یک خود با تأکید بر ضرورت جنگ همه‌جانبه یکی از شاخص‌ترین ویژگیهای خط امام و اسلام ناب محمدی را «اعتقاد و التزام عملی به اصلی بودن مسأله جنگ تحمیلی و تداوم قاطعانه آن تا حصول پیروزی نهایی و تحقق شرایط حقه انقلاب اسلامی» دانست و استقبال از درگیری همه‌جانبه و تمام ‌عیار با ابرقدرتها را در گرو پذیرش تمامی مخاطرات اجتناب‌ناپذیر اعلام کرد.
در این بیانیه بقای کشور و نظام اسلامی و سرنوشت همه مبارزین و مستضعفین در گرو تداوم پیروزمندانه جنگ تحمیلی قلمداد شد. در بیانیه با اشاره به دخالت آمریکا در جنگ به منظور تغییر معادله جنگ به نفع عراق، از تشدید جنگ شهرها، موشک‌باران مناطق مسکونی و کاربرد سلاحهای شیمیایی به عنوان «سرآغاز فصل جدیدی از اعمال فشار استکبار تا تحمیل صلح و سازش به انقلاب اسلامی» یاد شد. تحکیم وحدت ابراز عقیده کرد:
«گسترش ابعاد مقاومت و جنگ همه‌جانبه باید از موضع تهاجمی و شور انقلابی و نه از موضع انفعال و ضعف» باشد و با اشاره به تجربه هفت سال جنگ تأکید کرد «جنگ و جهاد خود مجموعه‌ای از عملیات نظامی، فرهنگی، اقتصادی و سیاستهای داخلی و خارجی است و باید در جهت ایجاد یکسانی و هماهنگی جغرافیایی جبهه و پشت جبهه ـ به ویژه در برنامه‌ریزیهای داخلی و خارجی ـ بر محور تکامل مراحل پیروزمند جنگ به عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر تکیه کرد.»
در دوم خرداد 1367، به مناسبت سالگرد فتح خرمشهر، دفتر تحکیم وحدت دومین بیانیه خود را منتشر کرد و در آن به علل توفیقات ایران در جنگ از پنجم مهرماه 1360 (شروع عملیات ثامن‌الائمه) تا بیست و سوم تیرماه 1361 (پایان عملیات بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر) را بیان کرد.
مهمترین دلایل برشمرده شده در آنجا، عبارتند از: پایان درگیری‌های سیاسی و تکوین وحدت و انسجام نظام و دولتمردان و نهایتاً جامعه به دنبال عزل بنی‌صدر، وحدت سپاه و ارتش، حضور گسترده نیروهای مردمی در جنگ و قرار گرفتن سیاست خارجی در خدمت جنگ. در این بیانیه، پیروزی در جنگ مستلزم تغییرات بنیادین در سیستم اداره کشور و جایگزینی سیستمی متناسب با پویایی و تحرک نظامی، سیاسی و اقتصادی جهت دستیابی به توان دفاعی و تهاجمی مستقل کشور می‌باشد.
با انتصاب آقای هاشمی‌رفسنجانی به فرماندهی کل قوا و تفویض اختیارات کامل به ایشان، دفتر تحکیم وحدت در چهاردهم خرداد 1367 با انتشار سومین بیانیه خود با عنوان «آغاز تغییر عمده ساختاری در مرحله سوم جنگ توسط رهبر کبیر انقلاب اسلامی» این انتساب را «سرآغاز تغییرات عمده در ساختار مدیریت و سازمان رزم کشور» دانست و این تغییر را به مثابه ایجاد «زمینه لازم جهت تحقق جنگ همه‌جانبه و ورود یکپارچه کشور به مرحله چهارم جنگ» اعلام کرد.
در این بیانیه، اصلی‌ترین وظیفه فرماندهی قوای مسلح و ستاد کل فرماندهی ترسیم دورنما و تدوین استراتژی کلی کشور می‌باشد. در بیانیه با اشاره به تکوین تدریجی توطئه‌های همه‌جانبه برای تحمیل قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل به جمهوری اسلامی ایران، جنگ همه‌جانبه پاسخی علیه این توطئه‌ها دانسته شد. و درباره آن آمده است:
جنگ همه‌جانبه یعنی طراحی سیستم و نظامی که امر جنگ در رأس امور و مسأله اصلی آن باشد. استفاده از فضا و شرایط مناسب جنگی در حل معضلات اساسی کشور، تدوین استراتژی کلی کشور بر مبنای اصالت تداوم مبارزه و راه‌حل نظامی جنگ به مثابه متکاملترین شکل آن، بسیج کلیه نیروها و امکانات بخشهای دولتی و خصوصی، قطع‌ امید از جهانخواران و تکیه بر توده‌های میلیونی، تحقق عینی و واقعی ارتش بیست‌ میلیونی و تهاجمی بی‌وقفه و سیصد و شصت و پنج روزه به دشمن در تمام جبهه‌ها، تقسیم عادلانه کمبودها و تدوین استراتژی‌ روشن اقتصادی، تمرکز تمامی امکانات و نیروها جهت حل اساسی مشکل سلاح، نان و دارو در جنگ، آماده‌سازی ملی کشور جهت پذیرش خطرات آن و درگیری تمام ‌عیار با آمریکا، توسعه اقتصادی کشور را نظامی نموده است.
به دنبال عملیات بیت‌المقدس، دفتر تحکیم در بیست و چهارم خرداد 1367 اطلاعیه‌ای صادر کرد و با اشاره به این عملیات، آن را طلیعه و آغاز مرحله نوین جنگ برای سقوط قطعی رژیم حاکم بر عراق و تحقق شرایط حقه جمهوری اسلامی در دفاع مقدس اعلام کرد. در این اطلاعیه، تلاش جهت تحقق شرایط ایران از طریق مذاکره با قدرتهای بزرگ و یا توسل به سازمانهای بین‌المللی بیهوده و عبث دانسته شده و تأکید گردیده است که اصالت دادن به راه‌حلهای سیاسی، اصولی و صحیح نخواهد بود. در این بیانیه تنها راه، بسیج توان مردم و آغاز تهاجمات بی‌وقفه و فراگیر اعلام گردید.
در خرداد 1367 نیز دفتر تحکیم وحدت با صدور بیانیه‌ای برای تحقق شعار جنگ همه‌جانبه و تمام ‌‌عیار، ترسیم دقیق استراتژی نظامی ـ سیاسی و ایجاد تغییرات بنیادین در سیستم اداره کشور را برای تداوم پیروزمندانه جنگ ضروری دانست. در این بیانیه ضمن تقسیم‌بندی روند جنگ از آغاز تاکنون به سه مرحله تهاجم عراق، پیروزیهای بزرگ ایران و مرحله فراز و نشیب جنگ، «تحقق شرایط حقه جمهوری اسلامی در جنگ تحمیلی، مستلزم دستیابی به عوامل تعیین‌کننده نظامی و سیاسی و گزینش و ترسیم استراتژی کلی کشور جهت حصول پیروزی قاطع نظامی در جنگ تحمیلی و جهاد مقدس اسلامی» اعلام شد.
دفتر تحکیم به مسئولین تأکید کرد که آغاز مرحله چهارم جنگ ـ یعنی به راه انداختن جنگ همه‌جانبه‌ای که مرحله شکست قطعی دشمن و تحقق پیروزیهای نهایی و احقاق حقوق حقه جمهوری اسلامی در جنگ تحمیلی است ـ مستلزم ایجاد تغییرات بنیادی در سیستم فعلی اداره کشور و جایگزینی سیستمی متناسب با پویایی و تحرک نظامی، سیاسی و اقتصادی این مرحله، جهت دستیابی به توان دفاعی و تهاجمی مستقل کشور می‌باشد.
این تحول جز با ترسیم دقیق استراتژی کلی نظامی، سیاسی، اقتصادی در راستای تداوم پیروزمندانه جنگ و حرکت به سمت تحقق شعار اصول جنگ همه‌جانبه با تهاجم فراگیر و دستیابی به ضمانتهای لازم جهت تعادل این سیستم مطلوب و هماهنگی آن با آرمانهای متعادل انقلاب اسلامی، به وقوع نخواهد پیوست. دفتر تحکیم از مردم خواست برای حصول به پیروزی در جنگ همه‌جانبه، آمادگی خود را در تمام وجوه حفظ کنند و برای تحقق این سخن امام که «تب جنگ در کشور ما جز به سقوط صدام فرو نخواهد نشست» همه توان خود را سازمان داده و نظارت خویش را بر تحقق جنگ همه‌جانبه اعمال نمایند.
در سیزدهم تیر 1367 نیز دفتر تحکیم با انتشار بیانیه‌ای بار دیگر بر جنگ همه‌جانبه تأکید کرد و با اشاره به اقدامات آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، با تأکید بر این که جنگ فقط در جبهه‌های مرزی جریان ندارد بلکه در جبهه‌های اقتصادی، سیاسی و دیپلماسی و تبلیغاتی هم جریان دارد، اعلام کرد: «به منظور دستیابی به پیروزی قاطع نظامی و برای تحقق جنگ همه‌جانبه و نبرد فراگیر، باید نظام لشکری و کشوری را براساس برنامه‌ای مشخص به کار گیریم و پایه‌های نبردی بی‌امان و بی‌وقفه و درازمدت را پی‌ریزی نماییم.» دفتر تحکیم، پیروزی در جبهه‌های نبرد و رویارویی با استکبار را در گروه سهیم بودن کلیه امکانات مادی و اقتصادی کشور و سهیم بودن اقشار گوناگون ملت و ترسیم و تعیین استراتژی کلی جنگ همه‌جانبه میسر می‌دانست.
با پذیرش قطعنامه 598، دفتر تحکیم وحدت با انتشار بیانیه‌هایی به مناسبت آغاز سال نو 1368، به تشریح علل وقوع این حادثه پرداخت و توطئه‌های آمریکا و قدرتهای جهانی برای تحمیل صلح به ایران از یک طرف، وعده و وعید پنهان و یا آشکار از طریق دبیرکل سازمان ملل از طرف دیگر و نیز ضعف روحی و خستگی برخی مسئولین از ادامه مبارزه به خصوص تکیه بر محاسبات مادی موازنه قوا، کاهش توکل بر خدا، غفلت از نصرت خداوند بر بندگانش، میل آنان به پذیرش قطعنامه و به سرانجام رساندن کار جنگ در پای میز مذاکره از جمله علل این مسأله ذکر کرد.
در این بیانیه با اشاره به تأکیدات مکرر امام(ره) بر ضرورت تداوم جنگ و پیروزی کارساز، انفاق جبهه کفر و نیز سستی و تردید مسئولین در ادامه جنگ، از عوامل اصلی پذیرش قطعنامه 598 و قبول آتش‌بس و استقرار آن در جنگ ایران و عراق دانسته شده‌اند.¹⁵