1- مورخ 85/8/23 خطاب سفیر ژاپن:
سفیر: ... میخواستم نظر شما را در خصوص هاشمیثمره بپرسم.
موسویان: او رادیکال و در عین حال آدم خوبی است. وی نزدیکترین فرد به رئیسجمهور ایران در زمینه سیاست خارجی و خیلی بر روی او تأثیرگذار است. شما نمیتوانید هاشمیثمره را با آقای لاریجانی مقایسه کنید... احمدینژاد به هاشمیثمره بیشتر از همه اعتقاد دارد. حتی بیشتر از وزیر امور خارجه و علی لاریجانی. بنابراین منوچهر متکی و علی لاریجانی از این موضوع ناراحت هستند.
سفیر: لاریجانی و متکی مایلند این موضوع حل بشود ولی نه از راه برخورد.
موسویان: بله، آنها این موضوع را دخالت میدانند. لاریجانی مسئول این قصه است ولی او درباره چه چیزی صحبت بکند. زمانی که آقای روحانی مسئول گروه بودند ارتباط با وزارت امور خارجه خیلی خوب بود حتی با رئیسجمهور و به عبارتی ما یک کشتی بودیم و هیچکس کار انفرادی انجام نمیداد ولی در حال حاضر اینطور نیست. یک کشمکش بین شورای عالی امنیت ملی و دیگران وجود دارد. مشکل از آنجا ناشی شد که تیم مذاکرهکننده تغییر کرد. تیم قبلی مذاکرهکننده همه از وزارت خارجه بودند... از طرف دیگر رئیسجمهور به این تیم و وزارت امور خارجه و دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی اعتقادی ندارد...»
2- گفتوگوی مورخ 85/9/11 که مخاطب آن سفیر انگلستان است:
«یک دیدگاه در ایران وجود دارد و آن این که به خاطر مسئله انتخابات در آمریکا و مشکلات به وجود آمده در عراق و افغانستان و موضوع لبنان آمریکاییها قادر نیستند راهحلی برای بند 41 قطعنامه پیدا کنند و بتوانند تأثیرگذار باشند. دیروز با علی لاریجانی صحبت کردم. میگفت چند هفتهای است دارد فکر میکند و روی این موضوع کار میکند. در این رابطه مذاکره نیز نمودهاند ولی فاقد نتیجه بوده و آنها هیچ قطعنامهای نتوانستند صادر کنند و به تصویب برسانند ولی من به علی لاریجانی گفتم که احتمال قطعنامه وجود خواهد داشت حالا محتوای قطعنامه چه باشد بحث دیگری است ولی قطعنامه و بند 41 وجود دارد. علی لاریجانی با گفتن «نه» تعجب خود را ابراز داشت گفت مطمئن هستی؟ دو ماه قبل هم میخواستند قطعنامه صادر کنند! یعنی در کل طبق بند 41 قطعنامه وجود خواهد داشت چون آمریکا درگیر این مسئله است. آقای سفیر، علی لاریجانی و اینها این دیدگاه را دارند.
متهم در همین مکالمه و بعد از گفتوگویی کوتاه اظهار میدارد: «در این رابطه سه سناریو و طرح در مقامات بالای کشور مطرح است که به دست من رسیده که خدمت شما عرض میکنم: اول آنکه قطعنامه علیه ایران صادر میشود و خیلی هم جدی است و محتوای قطعنامه قابل تأمل است و برای وضعیت سیاسی و اقتصادی ایران مشکلساز خواهد شد. دوم اینکه قطعنامه خیلی سریع به تصویب میرسد اما بیشتر انتقادی است و در نهایت جدی و مهم نیست فقط به عنوان یک ملامت خواهد بود و دیگر مشکلات، آمریکا میخواهد وجههاش حفظ شود و قادر نخواهد بود چیزی را به اجرا بگذارد. محتوای قطعنامه نگرانکننده نیست فقط برای آرشیو است، بدون محتوا و اصلاً نگرانکننده نیست. سناریوی شماره سه میگوید آنها قادر به انجام کاری علیه ایران نیستند. این سناریو را مخصوصاً احمدینژاد و یکسری از افراد شورای عالی امنیت ملی موافق هستند. وزارت امور خارجه بیشتر با سناریوی شماره 2 موافق هستند و هیچکس سناریوی شماره یک را قبول ندارد.»
در ادامه همان گفتوگوی مورخ 85/9/11 با سفیر انگلیس میگوید: «... احمدینژاد از طرف رهبری حمایت میشود. در دو سال گذشته هر امضا مشکلات واقعی ایجاد کرده است. «جفری» باور کنید نزدیک بود آقای ظریف در سال 1998 به خاطر امضا زندان برود. این فایل خیلی سخت و خطرناک است و مشخص نیست بتوانند یک فایل پیدا کنند. در شورای عالی امنیت به شدت و قدرت به دنبال بازنگری در سیاست هستند. همینطور بازنگری در NPT و پروتکل... یک ملاقات با دکتر روحانی درباره نطنز داشتم گفت پیشرفتهایی وجود داشته است. دکتر روحانی به نطنز رفته بود. او به من گفت شانس این را خواهند داشت.»
3- گفتوگوی متهم در مورخ 83/12/17 با متبوگلد:
«... آقای روحانی در مذاکراتشان اعلام کردند که با تضمین بلندمدت موافق هستند. البته من این موضوع را نپذیرفتم ولی دکتر روحانی این را گفته بود. به هر حال من معتقد هستم آقای روحانی مواردی را با شما مذاکره کرده که ایران سر آن موافقت پیدا نکرده است. چون من میدانم که عوامل داخلی آن را رد میکنند. گفتههای دکتر روحانی فقط برای این است که به اروپائیان کمک بکند که به نظراتی برسند...»
گفتوگوی متهم در مورخ 83/12/25 با میتوگلد: «گلد: شما جلسهای با رهبر در روز شنبه داشتید. نتیجه جلسه چه شد؟ موسویان: نه روز شنبه ما جلسهای با رهبر نداشتیم.» اندکی پس از اتمام مکالمه با میتوگلد سریعا متهم در جهت تحصیل اطلاعات محرمانه مطرح شده در جلسه خدمت مقام معظم رهبری با دکتر حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی تماس حاصل نموده و با زیرکی تمام ایشان را تخلیه اطلاعاتی مینماید.
4- گفتوگوی متهم در مورخ 85/9/5 با جان چیپمن:
«... متوجه شدم مشکل از کجا است وزارت امور خارجه نمیخواهد در این کنفرانس از طرف شورای عالی امنیت ملی کسی حضور داشته باشد. آنها میخواهند در سطح وزارت امور خارجه برگزار کنند. بین خودمان باشد، دو سه ماهی است که بین وزارت امور خارجه و شورای عالی امنیت ملی یعنی علی لاریجانی و منوچهر متکی اختلاف وجود دارد. وزارت امور خارجه میخواهد فقط متکی در این کنفرانس شرکت کند...»
همچنین متهم در همین مکالمه با رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک لندن IISS خطاب به وی اظهار میدارد: «... من 100 درصد مطمئن هستم اگر آقای متکی برنامه حضور در کنفرانس را داشته باشد، آقای موحدیان سفیر ایران در انگلیس این موضوع را قبل از اینکه شما چیزی بگویید، خیلی فعال طی این دو هفته پیگیری خواهد کرد.
اگر موحدیان به شما بگوید مطمئن باشید متکی در کنفرانس شرکت خواهد نمود. موحدیان گفت: دعوتنامه را میفرستد. مطمئن باشید این مشکل توسط باقری صورت گرفته و متکی و علی لاریجانی نیز اطلاعی ندارند، البته من از طریق تلفن به لاریجانی گفتهام. مشکل این است اگر باقری بگوید، متکی شرکت خواهد کرد. حال آنکه مشکل لاریجانی چطور حل خواهد شد، جای سؤال دارد.»