سودای رفع حصر

 هشت سال از فتنه، از آن روزی که شیفتگان قدرت نتوانستند رأی ملت را بپذیرند، از آن روزی که با دروغ بزرگ تقلب، فرمان اردوکشی خیابانی صادر کردند و از منافقین و دستگاه اطلاعاتی و رسانه غرب تا مدعیانی که خود را پشت نام خمینی کبیر پنهان می‌کردند، در یک صف قرار گرفتند و علیه مردم‌سالاری دینی، علیه انقلاب و علیه خواست مردم شوریدند، می‌گذرد؛ هشت سال از آن دوران می‌گذرد که نظام جمهوری اسلامی با صبوری فتنه‌گری‌ها را تحمل کرد؛ از تقلب گفتند و مردم را به خیابان کشاندند، نظام صبر کرد؛ بیانیه پشت بیانیه صادر کردند، نظام تحمل کرد، علیه آرمان فلسطین و اصل نظام شعار دادند نظام صبر کرد، به امام خمینی اهانت کردند نظام صبوری کرد، حتی هلهله‌کنندگان روز عاشورای حسینی را افراد خداجو خواندند، باز هم نظام صبوری کرد تا مردم خود به میدان آمدند و از فتنه و مسببان آن اعلام انزجار کردند! اما بازهم مسببان این فتنه با وجود طرد شدن از جانب مردم، همزمان با آغاز انقلاب‌ها در منطقه قصد برهم ریختن کشور را داشتند و امنیت کشور را هدف قرار داده بودند، در آنجا بود که دیگر صبر جایز نبود و حصر آغاز شد! اگر آنجا نیز آنان تحمل می‌شدند، مشخص نبود امروز کشور گریبان‌گیر چه معضلات و آسیب‌هایی بود! اما انگار برخی خود را به فراموشی زده‌اند و چشم بر همه این ظلم‌ها و هشت ماه مدارا با آنها بسته‌اند و از رفع حصر دم می‌زنند! و دوباره این مسئله را تیتر یک کرده‌اند که یعنی فراموش نشده است(!)، اما آیا رئیس‌جمهور و نماینده مجلس هم می‌توانند فراموش کنند؟! و... واقعیت همان است که محمدرضا باهنر به تازگی در مصاحبه‌ای به آن اشاره کرده و گفته است: «جرم آنها آنقدر زیاد است که اگر دادگاهی در کار باشد نتیجه حکمی خواهد شد که بسیار سنگین است و بهترین وضعیت ادامه حصر است.»