شب هنگام پدرم تماس گرفت و خبر شهادت برادرم را به من داد. چمدان برادرم را باز کردم و نواری را که به من سفارش کرده بود را گوش دادم که با صوتی زیبا سوره الرحمن را قرائت می کند.مهدی الرحمانش را خواند و رفت.
به گزارش گروه فرهنگی بصیرت به نقل از خبرگزاری تسنیم، نمایندگان جامعه قرآنی کشور در بیست و چهارمین دیدار خود طی سال جاری, در راستای تجلیل از خانواده های معظم شهدای قرآنی و آشنایی با زندگینامه و سبک زندگی آنها به دیدار خانواده طلبه قرآنی شهید «مهدی خاتمی» رفتند.
شهید مهدی خاتمی متولد سی ام مرداد سال1343 بود که به عنوان رزمنده و مبلغ عازم جبهه های نبرد شد و نهایتاً در دهم اسفند سال 1365 در شلمچه به فیض شهادت نائل شد.
برادر بزرگتر شهید خاتمی در این دیدار گفت: مهدی در سطح چهار حوزه تحصیل می کرد و در شهرستان نور کلاس قرآن برگزار می کرد. بسیار ساده زیست بود و اکثر مواقع روزه داشت.دوران دبیرستان در شیراز زندگی می کردیم و مهدی کتاب‌های امام(ره) را تهیه کرده و بعد از تعویض جلد آن ها، کتاب ها را به دبیرستان می برد و چندین بار هم در درگیری های شدید با ضد انقلاب حضور داشت.
او همیشه چند روز قبل از عملیات به جبهه می رفت تا وقت خود را بیهوده از دست ندهد، بعد از شهادتش بود که نامه ای پیدا کردیم مبنی بر این که مهدی را به‌عنوان مبلغ به کردستان اعزام کرده بودند و او به ما خبر نداده بود.هر بار که می خواست به جبهه برود با من تماس می گرفت و خداحافظی می کرد، آخرین دفعه ای که برای خداحافظی با من تماس گرفت، حسی عجیب داشتم و دوست نداشتم تماس او را قطع کنم، به من گفت در منزل خواهرمان چمدانی دارد که در آن نواری را گذاشته است، بعد از چند روز فرزندم در منزل بازی می کرد که ناگهان گفت عمو مهدی شهید شد، من او را دعوا کردم و حرفش را جدی نگرفتم. شب هنگام پدرم تماس گرفت و خبر شهادت برادرم را به من داد، چمدان برادرم را که باز کردم و نوارش را گوش دادم، متوجه شدم که با صوتی زیبا سوره الرحمن را قرائت می کند.مهدی الرحمانش را خواند و رفت.
در ادامه یکی از خواهران شهید خاتمی گفت: مهدی دو سال از من بزرگتر بود و همیشه ما را به حجاب و عبادت دعوت می کرد و اخلاق نیکویی داشت، روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه روزه داشت، من تازه ازدواج کرده بودم و مرا نصیحت می کرد و راه و روش زندگی را به من گوشزد می کرد و برای کمک به من به منزل ما می آمد.
در خاتمه خواهر دیگر این شهید به بیان خاطره ای پرداخت و گفت: یک شب قبل از خواب، پایین عکس امام(ره) با خطی خوش چیزی نوشت و آن را به قاب زد، نیمه شب حس کردم صدای گریه می شنوم، از کنار در اتاق برادرم نگاه کردم و دیدم دارد به دعای کمیل رادیو گوش می دهد و گریه می کند و به خودش می پیچید. آن زمان من سن کمی داشتم و ترسیدم اما اکنون می فهمم که برادرم به چه فهم والایی دست پیدا کرده بود.
شهید خاتمی در بخشی از وصیت نامه خود می‌نویسد:
سلام به پیشگاه پدر و مادرم؛ آنها که مرا با اکسیر جان پرورش داده و به جانان و محبوب اصلی خویش تقدیم می کنند. آنهاکه هیچ گاه نتوانستم و نخواهم توانست قدردان و سپاسگزارشان باشم و از طرف خدا پناهگاهم می باشند و از خدا می خواهم که اجر و پاداش صد چندان به آنها عطا فرماید.
اکنون که می روم تا دری تازه بر زندگی سراسر گناهم بگشایم و کبوتر روحم طمع پرواز در آسمان بی کران آزادی را دارد تا بر مظلومیت امتی گواه باشم و عزم آن دارم که در میان مخلصین و صادقین امت کوچ کنم تا شاید خدا مرا بپذیرد. به همه خواهران و مادران می‌گویم که حجاب، حیا و عفت را رعایت کرده، مبادا تارهای موی شما هم چون تازیانه بر پیکرمان بنشیند و ما را زجر دهد و دشمنان را خوشحال کند.
انتهای‌پیام/
