با توجه به وضعیت ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری و برای حفظ آبروی نظام مردم سالار و دینی، در کنار راه کارهایی چون بازنگری در قوانین انتخاباتی و توجه به ساختارهای نظام حزبی در ایران و تقویت آن، افزایش احساس مسئولیت مسئولان در قبال خواسته های شهروندان باید مورد توجه قرار گیرد.
حضور گسترده افراد فاقد شرایط در ثبت نام انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری مسئله تازه ای نیست. حداقل چهار دوره است که این افراد با وجود آگاهی از رد صلاحیت شدن به خود زحمت حضور در وزارت کشور و ثبت نام برای ریاست جمهوری را می دهند. افرادی که البته علت حضورشان در ثبت نام دوازدهمین دوره ریاست جمهوری، بی ارتباط به شرایط حاکم بر کشور نیست، با این حال این طیف از افراد امسال رقمی بی سابقه و به اصطلاح رکورد ویژه ای را ثبت کردند که نگاه ویژه ای را نیز می طلبد.
در تحلیل وضعیت پیش آمده برخی این حضور را نمایشی برای جلب توجه می دانند. افرادی که به نوعی عقده دیده شدن دارند، انتخابات و حضور در وزارت کشور مقابل دوربین خبرنگاران را فرصتی برای خود می بینند. برخی دیگر نیز با گلایه از قوانین انتخابات ایران و مقایسه آن با سایر کشورها، دلیل این حضور بی حد و مرز را در ضعف قوانین انتخاباتی جستجو می کنند. عده ای دیگر نیز با استناد به ضعف تاریخی تحزب در ایران، معتقدند اگر نامزدها از سوی احزاب معرفی شوند، انتخابات فردمحور و شخصی نخواهد شد و به تبع آن هر فردی به خود اجازه شرکت در انتخابات را نخواهد داد. چراکه افراد برای شرکت در انتخابات نیازمند عبور از کانال ها و مجاری خاصی هستند.
با وجود پذیریش نسبی این دلایل و دخیل بودن آنها در روند موجود، باید موضوع را عمیق تر مورد بررسی قرار داد و از خود پرسید آیا اینگونه افراد به تازگی در ساختار اجتماعی جامعه ما ظاهر شده اند و یا همیشه چنین افرادی وجود داشته اند؟ همچنین ضعف قوانین انتخاباتی و ساختار حزبی در ایران موضوع جدیدی است؟ در واقع ما می خواهیم این نکته را یادآور شویم که چیزی فراتر از مسائل روانشناسی و قانونی و حزبی مسبب این مسئله شده است و آن شکل گیری تحرک اجتماعی برای مطالبات بر زمین مانده انتخاب کنندگان است.
همه ما می دانیم با پیروزی انقلاب اسلامی روحی تازه به جامعه ایرانی دمیده شد و با تحقق مردم سالاری دینی، سرنوشت مردم در دستان خودشان قرار گرفت. مردم دریافتند که عرصه سیاست واسطه ای است برای اصلاح وضعیت کلی جامعه و انتخابات نیز بهترین میدان برای انتخاب تفکر اصلح در حوزه سیاسی محسوب می شود. چنانکه با وجود فراز و فرودهای بسیار از ابتدای پیروزی انقلاب تاکنون، عموم مردم در صحنه باقی مانده و همواره وظیفه خود را در قبال حکومت اسلامی به جای آورده اند.
اما حق مردم بر حکومت هنوز بر زمین مانده و یا همه آن توسط منتخبین ارائه نشده است. از وضعیت معیشتی مردم گرفته تا اوضاع کلان اقتصادی کشور همچون تولید و اشتغال، از گسترش فساد و باندهای قاچاق گرفته تا نفوذ فرهنگی جریان های الحادی، از رانت خواری و رشوه گیری مسئولان تا تسلط خوی اشرافی گری و گسست طبقاتی و صدها مورد دیگر که در شأن نظام اسلامی و انقلابی جمهوری اسلامی ایران نیست. اینگونه است که زمینه برای وعده های به اصطلاح کیلویی کاندیدهای بعدی فراهم می شود و پس از انتخاب شدن، باز هم تکرار به فراموشی سپردن مشکلات مردم به هزاران بهانه چون متهم کردن مدیران قبلی و یا دشواری شرایط کنونی.
پای سخن برخی از این افراد که می نشینیم، مطالبات عقب افتاده مردم را بهتر درک میکنیم. کارشناس ارشد تربیت بدنی فاقد شغل که هدف خود از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را حل مشکل بیکاری و تورم اعلام می کند و می گوید که در صورت انتخاب به مردم 300 هزار تومان یارانه خواهد داد. فرد معلمی که می گوید در صورت تایید صلاحیت با شعار آموزش ملی، اقتدار ملی و اخلاق ملی در تبلیغات انتخاباتی حضور پیدا می‌کند. سه نفر از اهالی خوزستان، قول دادند تمامي مشکلات مربوط به وجود گردوغبار و همچنين خشک شدن تالاب هاي اين استان را در صورت انتخاب توسط مردم، در بازه زماني کوتاه مدتي حل کنند و موارد دیگر...
بنابراین با توجه به وضعیت ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری و برای حفظ آبروی نظام مردم سالار و دینی،، در کنار راه کارهایی چون بازنگری در قوانین انتخاباتی و توجه به ساختارهای نظام حزبی در ایران و تقویت آن، افزایش احساس مسئولیت مسئولان در قبال خواسته های شهروندان باید مورد توجه قرار گیرد. با این توصیف اهمیت انتخابات پیش رو بیشتر برایمان مشخص می شود. به هر حال انتخابات 96، می تواند شروعی تازه برای مسئولان و مردم ایران باشد. از طریق انتخاب مسئولان انقلابی توسط مردم و توجه به خواسته های مردم توسط مسئولین.
