عبدالله نوري: از رياست‌ها، به خود غره نشويم

(روزنامه اعتماد ـ 1396/04/27 ـ شماره 3857 ـ صفحه 2)

در ادامه اين خاطره آمده است: «پس از اتمام اين دوره، تا سال ۱۳۷۵ كه افتخار نمايندگي مردم تهران در مجلس شوراي ‏اسلامي را يافتم، مسووليتي نداشتم و براي كارهاي علمي به قم بازگشتم. در يكي از ‏روزها كه براي زيارت به حرم حضرت معصومه سلام‌الله عليها، مشرف شده بودم، هنگام بيرون آمدن از ‏حرم، شنيدم سه نفر از ‏زوار با لهجه يكي از شهرستان‌هاي اطراف اصفهان در مورد ‏من، به همديگر اين جمله را ‏مي‌گويند: «اون روز كه كاري ازش ‏ميومد نمي‌شد ديدش حالا ‏كه ميشه ديدش كاري ازش ‏نمياد». جمله‌اي ساده و البته بسيار پرمعنا و دقيق. اكنون كه خاطرات گذشته را مرور مي‌كنم از خود مي‌پرسم به راستي آيا اگر در ‏جمهوري اسلامي يك روحاني، چه رسد ساير مردم، مي‌خواست در وزارت كشور با ‏من به عنوان وزير كشور ديدار كند، به همان راحتي كه آيت‌الله پسنديده، در زمان پهلوي با وزير ‏‏كشور ملاقات كرد، مي‌توانست؟ چه جمله ‏زيبا و معناداري را به من ‏گوشزد كردند، «اون ‏روز كه كاري ازش ميومد نمي‌شد ديدش، حالا كه ميشه ديدش ‏كاري ‏ازش نمياد.» همچنين در بخش ديگري از اين متن عبدالله نوري توصيه‌هايي داشته و نوشته است: «فراموش نكنيم و به خاطر بسپاريم كه:

-‌ رفتار مسوولان از ديد مردم پنهان نيست و براي هر يك براساس ‏برداشت خود و نه ‏‏خوشايند ايشان پرونده‌اي در ذهن دارند.

-‌ رياست‌ها همانند عمر، به سرعت سپري شده، آنچه باقي مي‌ماند عملكرد و رفتار ‏پسنديده و ‏ناپسند ‏ما است. چه بسيارند كساني كه رنج كار و تلاش براي مردم را تحمل ‏كرده و دعاي ‏خير مردم را پشت ‏سر خود دارند و چه بسيارند كساني كه بدون توجه به ‏مردم، بار خود را ‏بستند و آه و ناله مردم و ‏خسران اخروي و چه بسا دنيوي را همراه خود ‏مي‌برند. ‏شرايط خدمت به مردم، هديه‌اي الهي است كه هر كسي از آن بهره‌مند نمي‌شود و ‏در ‏عين حال ‏آزموني است براي مسوولان تا چه كسي بتواند بهترين بهره‌برداري را از اين ‏‏هديه الهي برده و از ‏آزمون سربلند و پيروز بيرون‌ آيد. ‏چرا تا ديروز كه پست و مقامي نداشتيم همچون مردم عادي با ديگران برخورد مي‌كرديم و امروز كه ‏به مقامي دست يافته‌ايم خود را تافته جدا بافته از مردم دانسته، گاه ‏‏حتي جواب سلام مردم را هم با ‏اكراه مي‌دهيم؟ آيا بهتر نيست با مردم و ارباب‌رجوع و ‏‏حتي زير دستان خود به‌گونه‌اي رفتار كنيم كه ‏همچون آيت‌الله پسنديده پس از ده‌ها سال، ‏‏نام ما را به نيكي ببرند؟ اخلاق پسنديده و حسن معاشرت داشتن به گرايش سياسي بستگي ندارد. چه بسا ‏ا‏فراد انقلابي كه ‏پس از به قدرت رسيدن و در معرض امتحان قرار گرفتن از هر طاغوتي ‏‏خشن‌تر، متكبرانه‌تر و خودخواه ‏تر عمل كنند، همچنان كه در رژيم گذشته نيز مديراني ‏بودند كه چونان «علي بن ‏يقطين» در جهت خدمت به مردم گام ‏برمي‌داشتند. ‏از رياست‌ها به خود غره نشويم كه در پايان كار، هم پرونده اعمال و رفتار ما نزد مردم ‏‏باز است و هم ‏در درگاه عدل الهي كه هيچ سرّي بر او پوشيده نيست، بايد پاسخگو ‏باشيم.»

http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=80722

ش.د9601222