- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
(روزنامه مردم سالاري – 1396/10/06 – شماره 4495 – صفحه 15)
قطعنامه حقوق بشری علیه کشور میانمار در حالی روز دوشنبه از سوی کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید که نام جمهوری اسلامی ایران در میان ٣٧ کشوری که در رای‌گیری قطعنامه‌ای در مجمع عمومی سازمان ملل درباره میانمار غایب بودند، به چشم می‌خورد. قطعنامه‌ای که در آن مجمع عمومی از میانمار خواسته است تا به اقدامات نظامی علیه مسلمانان روهینگیا پایان دهد، اجازه دسترسی به نیروهای امدادی را بدهد و خواستار بازگشت آوارگان روهینگیا و اعطای حقوق شهروندی برای آنان شده است. اقدامی که سوالات فراوانی را در اذهان عمومی به وجود آورده و در نگاه نخست بسیار تعجب آور می نمود. به همین علت بود که وزارت امور خارجه روز گذشته در متنی که از سوی دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد منتشر شد توضیحات خود را در این خصوص ارائه کرد که در آن آمده است: «کشورمان طي سه دهه اخير يکي از قربانيان مستمر سياست زدگي کميته سوم در قبال وضعيت هاي کشوري بوده است.
تعداد کشورهايي که در کميته سوم قطعنامه حقوق بشري دارند اصولا به تعداد انگشتان يک دست هم نمی‌رسد و ايران همواره يکي از مشتريان اين فهرست ناميمون بوده است. فهرستي که صرفا اهداف سياسي بانيان آنرا دنبال می‌نمايد (براي نمونه عربستان باني قطعنامه ضد سوريه و کانادا باني قطعنامه ضد ايراني می‌باشد.) سياست اصولي ايران در قبال طرح وضعيتهاي کشوري در کميته سوم مخالفت با آن بوده است. ايران طي سالها و در همه سخنرانيهاي خود کميته سوم را سياست زده و براي طرح وضعيتهاي کشوري نامناسب برشمرده است. اين سياست اصولي با توجه به اقدامات خصمانه کشورهاي غربي و سوءاستفاده آنها از کميته سوم عليه کشورمان همچنان پابرجاست. بسياري از کشورهاي همفکر در موضوع حقوق بشر مثل چين، سوريه و روسيه عليه قطعنامه ميانمار راي دادند و کشورهايي نظير کوبا هم در راي گيري شرکت نکردند.
کشورمان نيز هنگام تصويب قطعنامه در کميته سوم بيانيه اي در محکوميت اقدامات دولت ميانمار و تقدير از دولت بنگلادش قرائت نمود که در اسناد کميته درج شده است. نهايتا کشورمان با اشاره به سياست اصولي خود مبني بر بي‌اعتباري کميته سوم براي اقدام معني‌دار در قبال وضعيتهاي کشوري، بر عدم مشارکت در راي‌گيري بر روي قطعنامه ميانمار تاکيد نمود. عدم مشارکت صرفا منعکس کننده موضع ايران در قبال کميته سوم مجمع عمومی‌سازمان ملل است و ارتباطي با موضوع قطعنامه اي خاص ندارد، چه اينکه ايران از طريق سازمان همکاري اسلامی‌هم باني قطعنامه مذکور بوده و همچنان نيز باني آن است. بنگلادش در کميته سوم و همچنين در مجمع عمومی‌در قبال قطعنامه کانادا عليه کشورمان راي ممتنع داد.
وضعيت ايران در قبال موضوع قطعنامه هاي کشوري در کميته سوم در سطوح مختلف براي نمايندگي آن کشور و همچنين سفير بنگلادش در تهران تشريح گرديد اما تغييري در موضع آن کشور درقبال قطعنامه ضدايراني حقوق بشر حاصل نشد. کشورمان می‌توانست به نفع قطعنامه ميانمار که عربستان آن را در کميته سوم معرفي کرد راي بدهد اما بعد از آن ديگر کسي ادعاي کشورمان بر داشتن موضع اصولي عليه قطعنامه هاي کشوري را باور نمی‌کرد حتي کشورهاي دوست و همفکر. کشورمان دو گزينه در قبال اين قطعنامه داشت، يا مانند برخي کشورهاي دوست راي منفي بدهد که موضعي ضدمسلمانان ميانمار بود يا راي مثبت بدهد که موضعي ضد موضع اصولي کشور است. بنابراين راه عدم مشارکت در راي گيري ضمن ارائه سخنراني و محکوميت اقدامات دولت ميانمار برگزيده شد.
به دنبال این متن توضیح همچنین نمایندگی ایران در سازمان ملل در بیانیه‌ای با تاکید بر اینکه از میانمار می‌خواهیم تا به مشکلات حل نشده طولانی و وضعیت جامعه مسلمانانش از جمله از طریق بازگرداندن حق شهروندی آنها رسیدگی کند اعلام کرد که جمهوری اسلامی با توجه به بهره‌برداری سیاسی از اهداف کمیته سوم در رای به قطعنامه این کمیته شرکت نخواهد کرد. نمایندگی ایران در سازمان ملل در بیانیه‌ای درباره کمیته سوم اجتماعی و حقوق بشر و امور فرهنگی مجمع عمومی سازمان ملل درباره میانمار اعلام کرد: وضعیت تاسف‌بار بیش از نیم میلیون پناهجو که اغلب آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند و به دلیل بیم جان خود از خانه‌هایشان در روهینگیا ـ میانمار فرار کرده‌اند، بسیار دردناک است.
این وضعیت تاسف‌برانگیز موجب تاثر عمیق مردم سراسر جهان فارغ از اعتقاد یا ملیتشان شده است. حملات ناشی از تبعیض نژادی علیه این مسلمانان منجر به مرگ افراد بسیار و تجربه تبعیض و ناامیدی شده است. آنچه مبرهن است، این است که بیرون راندن مردم از وطن‌شان و کوچ دادن اجباری آنها به سمت یک کشور دیگر مشکلات ریشه‌دار و عمیق پیرامون وضعیت آنها در میانمار را حل و فصل نمی‌کند. همچنین در ادامه این بیانیه آمده است: ما کماکان از میانمار می‌خواهیم تا به این مشکلات حل نشده طولانی و وضعیت جامعه مسلمانانش از جمله از طریق بازگرداندن حق شهروندی آنها رسیدگی کند. این وضعیت در میانمار نشان‌دهنده این حقیقت است که افراط‌گرایی همیشه زمینه قتل عام‌های وحشتناک‌تری را فراهم کرده است.
به این ترتیب ما به وضوح از تمام گام‌ها برای توقف خشونت، تضمین ارائه کمک‌های بشر دوستانه و فراهم کردن امکان بازگشت امن و داوطلبانه افرادی که مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند، حمایت می‌کنیم. ما همچنین به طور کامل از یک راه‌حل صلح‌آمیز و پایدار برای این وضعیت در ایالت راخین (در میانمار) پشتیبانی می‌کنیم. در این میان ما سخاوت دولت و مردم بنگلادش برای ارائه پناهگاه و حمایت از این شمار زیاد پناهجویان را به رسمیت شناخته و آن را ستایش می‌کنیم. جدا از جدیت شرایط موجود در میانمار، ایران که خود هدف قطعنامه‌هایی از کانال کمیته سوم بوده است، همچنان به این موضع پیشین خود پایبند است که ادامه سوء استفاده از این کمیته برای نیل به اهداف سیاسی آن را از اینکه جایگاهی برای احقاق حقوق بشر یا محلی برای رسیدگی به نقض این حقوق باشد، دور کرده است. در همین راستا، جمهوری اسلامی ایران در اقدام مربوط به قطعنامه L.48/72 شرکت نخواهد کرد.
http://www.mardomsalari.net/4495/page/15/29251
ش.د9604400
