میوه های زهرآگین سکولاریسم و تقدس زدائیِ لیبرال در محیط آموزشی کشور، مدت هاست که در حال رسیدن و افتادن است؛ نتیجه نگاه روشنفکرانه اومانیستی که ریشه پرورش را به بهانه دخالت در حریم و سرنوشت خصوصی افراد، می زند و گزینش اخلاقی و اعتقادی متولیان آموزش و فرهنگ را به سخره می گیرد. این جماعت به جای پذیرش مسئولیت آفت ها و آسیب های ناشی از نگاه ولنگارانه فرهنگی که حادثه تأسف بار در یکی از مدارس غرب تهران را رقم زده، در یک فرار به جلو، بر طبل لزوم اجرای سند 2030 می کوبند که" وامصیبتا! اگر مفاد این سند اجرایی می شد الآن شاهد این اتفاقات نبودیم ... پس از همان ابتدایی و مهد کودک ها، دوره های خود شناسایی و مراقبت و روش های پیشگیری را به بچه ها بیاموزیم!" مطلبی که باید دید از سرِ انفعال در برابر فرهنگ منحط غربی است یا ناشی از دلسوزی به حال آسیب دیدگان اجتماعی و خانواده آنان. به هر حال رسیدگی و محاکمه مُسبّبان این جنایت و غفلت، آن هم در حریم مقدس مدرسه و به دست عامل غیر فرهنگی مزد بگیر، مطالبه عمومی است اما بدانیم که ولنگاری فرهنگی، قوم لوط می سازد و حقوق شهروندی مطابق 2030 یا همان برجام حقوق بشری، حق حیات و آزادی رفتار را برای افراد به رسمیّت می شناسد! به نظر می رسد بینش و نگاه فرد یا افراد خاطی باید مورد مداقّه بیشتری قرار بگیرد تا معلوم شود چه افکاری مروّج خشونت و هرج و مرج اخلاقی است؛ اخلاق منحط شیطانی یا اخلاق برآمده از اعتقادات اسلامی.
