جاسوس مورد نظر در دسترس نمی‌باشد

کانال «آمدنیوز» و مدیر آن را همه می‌شناسیم، روح‌الله زم؛ کسی که در سال‌های اخیر، نقش هدایتگری در فتنه‌ها و برخی آشوب‌ها را داشته است و قصد داشت با هیبت کوچک و بی‌مقدار خود ارکان نظام را بلرزاند و نقش لیدری توانمند را در ضربه به نظام ایفا کند. او با کمک خائنان داخلی و با حمایت سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی و آمریکا، اطلاعات سری سیاسی و اقتصادی کشورمان را در اختیار جاسوسان آمریکایی و صهیونیستی قرار می‌داد. فعالیت‌های امنیتی زم به فروختن اطلاعات حساب‌های جمهوری اسلامی و کمک به دشمنان برای تحریم بیشتر ایران رسیده بود که یکی از رابطان او در سال 1395 بازداشت شد و دست او را از اطلاعات خاص خالی گذاشت. زم می‌گوید آنها به اماکن نظامی، زیرساخت‌های نظامی و امنیتی کشور و اماکن حساس علاقه نشان می‌دادند و سعی می‌کردند توسط او دامنه جاسوسان خود در ایران را گسترش دهند و سازمانی یک‌پارچه علیه کشور و مردم ترتیب دهند.  زم از طریق فروش اطلاعاتی از وضعیت نیروهای مقاومت در سوریه و نیروهای مستشاری ایران همچنین تأیید و رد اطلاعاتی که سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی و آمریکا از جاسوسان دیگر در ایران می‌گرفتند، به سرویس‌های اطلاعاتی فرانسه رسید؛ اما در دی‌ماه 1396 چهره حقیقی «آمدنیوز» عیان شد و اغتشاشات از سوی این کانال و گرداننده آن مدیریت ‌شد. او پول‌های کلانی از این سازمان‌ها گرفت؛ برای نمونه دوستان زم به واسطه ارتباطاتی که در وزارت خارجه آمریکا داشتند، توانستند بودجه‌ای ۵۰ هزار یورویی برای کانال «آمدنیوز» بگیرند؛ علاوه بر این، آمریکایی‌ها برای گسترش آشوب‌های خیابانی در ایران قراردادی یک میلیون دلاری با زم امضا کرده بودند. او که ابتدا منکر مدیریت کانال «آمدنیوز» بود، پس از مدتی فعالیت، دشمنی خود با نظام و مردم را علنی کرد صراحتا از براندازی نظام سخن ‌گفت. ارزش روح‌الله زم برای سرویس‌های جاسوسی زیاد بود و پس از بازداشت و انتقال او به ایران تلاش‌هایی برای نجات او صورت گرفت؛ اما جالب این است که وقتی حکم اعدام این عنصر خودفروخته اعلام شد، سازمان عفو بین‌الملل به همراه تعدادی از مسئولان عالی‌رتبه غربی خواستار لغو بی‌قیدوشرط حکم زم شدند که این، هم‌سخنی، همراهی و همکاری سازمان‌های مثلا مردمی و بین‌المللی با سازمان‌های جاسوسی را نشان می‌دهد. دشمنان نظام سال‌هاست که می‌دانند نظام جمهوری اسلامی ایران در زمینه امنیت کشور و مردم با کسی تعارف ندارد و به سخن و نظر دشمنان اهمیت نمی‌دهد؛ اما آنها برای حفظ آبروی‌شان نزد نیروهای اجیر خود در دیگر اماکن مجبورند خواستار آزادی زم شوند.