تنهایی آمریکا

رأی نیاوردن قطعنامه آمریکا در شورای امنیت برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران،‌ آثار و پیامدهای کوتاه‌مدت و بلند‌مدتی دارد. آنچه در شورای امنیت رخ داده،‌ در تاریخ 75 ساله این شورا و سازمان ملل بی‌سابقه است. آمریکایی‌ها در چند ماه گذشته، ‌با صرف هزینه‌های زیاد و انجام سفرها و دوره‌گردی‌ها برای اعمال فشار به دیگران به منظور همراه شدن با قطعنامه ضد ایرانی خود،‌ تلاش کردند جایگاه برتر خود در نظام بین‌الملل و شورای امنیت را اثبات کنند؛ اما پدیدآیی یک شکست سنگین و راهبردی در شورای امنیت برای اولین بار با این کیفیت برای آمریکا،‌ نشان داد که جهان چگونه در حال تغییر بوده و موقعیت ایالات متحده نسبت به گذشته تا چه اندازه متفاوت شده است. از پانزده کشور عضو شورای امنیت، ‌فقط یک کشور کوچک به قطعنامه آمریکا رأی مثبت داده و یازده کشور رأی ممتنع و کشورهای چین و روسیه هم رأی مخالف داده‌اند. تأمل در ترکیب آرا، نشان می‌دهد آمریکا تا چه اندازه در جهان منزوی شده است. در این میان، ‌مهم بی‌اعتبار شدن هیاهوها و جنجال‌های آمریکا در نزد افکار عمومی و دولت‌های دیگر است. آمریکایی‌ها برای به تصویب رساندن قطعنامه ضد ایرانی با هدف تمدید نامحدود تحریم‌های تسلیحاتی،‌ مدعی بودند از این طریق به دنبال صلح و امنیت جهانی هستند! این سیاست نخ‌نمای آمریکایی‌ها در دهه‌های گذشته، که همواره قلدری‌ها و زورگویی‌های خودشان را به بهانه تأمین صلح و امنیت جهانی به دیگران تحمیل می‌کردند، اکنون کارآیی خود را از دست داده است. اگر بخواهیم ابعاد و عمق شکست راهبردی و بی‌سابقه آمریکا در شورای امنیت را آن‌گونه که رقم خورده بسنجیم،‌ تأمل در بیانیه «پمپئو» وزیر خارجه آمریکا که بعد از رد قطعنامه صادر شد، کفایت می‌کند که در این بیانیه وزیر خارجه آمریکا، ‌شکست آمریکا را شکست شورای امنیت قلمداد کرده است! به عبارت دقیق‌تر می‌توان گفت، با توجه به روند تحولات جهانی، ‌آمریکا دیگر قادر نیست از شورای امنیت همچون گذشته استفاده ابزاری بکند. این مفهوم راهبردی در تحولات جهانی را می‌توان در بخشی از بیانیه چین ملاحظه کرد که یک‌جانبه‌گرایی از هیچ حمایتی برخوردار نیست و زورگویی شکست می‌خورد. نکته مهم در این میان و بعد از شکست آمریکا در تصویب قطعنامه ضد ایرانی، تهدید نماینده آمریکا به استفاده از مکانیسم ماشه تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران است. «کلی کرانت» نماینده آمریکا در این باره گفت: «در روزهای آتی مکانیسم بازگشت خودکار تحریم‌ها برای احیای تحریم‌ها علیه ایران را پی خواهیم گرفت.»‌ پیش‌بینی می‌شود در صورتی که آمریکایی‌ها بخواهند از مکانیسم ماشه استفاده کنند،‌ با توجه به وضع موجود و فضای حاکم بر شورای امنیت، شکست بزرگ‌تری برای آمریکایی‌ها رقم بخورد. این مطلب را از واکنش چینی‌ها می‌توان حدس زد. که «آمریکا که دیگر جزء طرف‌های مشارکت‌کننده در برجام نیست، از هیچ حقی برای درخواست از شورای امنیت جهت فعال کردن مکانیسم ماشه برخوردار نیست.» با اطمینان می‌توان گفت،‌ آنچه در شورای امنیت برای آمریکا رقم خورد، خود یکی از نشانه‌های افول قدرت آمریکاست.