شاد را ارزیابی کنیم

یکی از اولویت‌های جدی کمیسیون فرهنگی بعد از بحث «جوانی جمعیت و خانواده» بحث «فضای مجازی» است؛ خوشبختانه تا الان گام‌های خوبی در این خصوص با همکاری مرکز پژوهش‌های مجلس، نهادها و سازمانی‌هایی که در فضای مجازی نقش مؤثری دارند، برداشته شده و نشست‌های مختلفی را برگزار کرده‌ایم. یکی از اهداف ما این است که بتوانیم با استفاده از ظرفیت‌های بومی در حوزه فضای مجازی، شرایطی فراهم کنیم که وقتی مثل شرایط حال حاضر، کار آموزشی در این فضا انجام می‌شود، آسیبی نداشته باشیم یا آن را به حداقل برسانیم. یکی از نکاتی که در دستور کار دوستان است، نقد و تحلیل برنامه شاد است که کارنامه آن در حال ارزیابی است و برخی از دوستان در استان‌های مختلف اعلام آمادگی کرده‌اند به گونه‌ای این کار را پیش ببریم که آسیبی برای دانش‌آموزان نداشته باشد و این موضوع در دستور کار کمیسیون فرهنگی است. ما نباید نسبت به این موضوع بی‌تفاوت باشیم و باید بدانیم که جزء آسیب‌های جدی ما به حساب می‌آید و در غیر این صورت به تعبیر رهبر معظم انقلاب فضای مجازی به قتلگاه تبدیل می‌شود. در حال حاضر به نظر بنده صحنه اصلی زندگی در فضای مجازی شکل گرفته است و به نسبت فضای حقیقی سهم بیشتری را به خود اختصاص داده است، حتی به مراتب قلمرو آن گسترده‌تر از رسانه ملی ماست که همه این مسائل مسئولیت ما را سنگین‌تر می‌کند. لذا ما باید این موضوع را در اولویت‌های خود قرار دهیم و به این موضوع رسیدگی کنیم و سپس نقطه نظرات خود را صریح و شفاف درباره این آسیب‌ها و راهکارهای حل آن ارائه دهیم. امیدوار هستیم که با بررسی مشکلات و آسیب‌ها و راه حل‌های ممکن، مشکلات آموزشی در این فضا برای سال آینده کاهش پیدا کند؛ چرا که ما نمی‌توانیم شاهد و نظاره‌گر این باشیم که سرمایه‌های ما از دست بروند. اینکه  از امور تربیتی و پرورشی در این فضا نیز غفلت شده، یکی از مواردی است که در دستور کار ما قرار دارد. برای حل اختلالی که بین دانش‌آموزان و معلم‌ها در این فضای آموزشی ایجاد شده، لازم است که مجموعه‌ای از کارشناسان عرصه آموزش و پرورش و کارشناسان حوزه تکنولوژی آموزشی کنار هم بنشینند و تجربه‌های خود را با یکدیگر در میان بگذارند و آسیب‌هایی که طی این مدت آموزش مجازی برای دانش‌آموزان ایجاد کرده را به دست بیاورند. سپس در نظر بگیرند که برای کاهش و رفع هر آسیب چه کاری باید انجام شود. این مهم نیازمند کار کارشناسی است و با حرف زدن نمی‌توان مشکل را حل کرد. لذا لازمه آن تشکیل یک تیم کارشناسی و مکمل در حوزه مشاوره، آموزش و پرورش و تکنولوژی آموزشی است؛ چراکه پیام یکی است و همه این افراد می‌توانند بستر انتقال پیام را با تکیه بر روش‌های خلاق فراهم کنند به گونه‌ای که آسیب نداشته باشیم.