یک تذکر و چند نکته

رهبر معظم انقلاب در پایان سخنرانی تلویزیونی خود در سالروز رحلت امام خمینی(ره) که به تبیین «جمهوریت» و «اسلامیت» به عنوان دو رکن رکین نظام اختصاص داشت، با اشاره به گزارش‌های غلطی که باعث ظلم و جفا به برخی ثبت‌نام‌کنندگان شد، از دستگاه‌های مسئول خواستند تا در مواردی که گزارش خلاف واقع راجع به فرزند یا خانواده کسی داده شده، جبران صورت گیرد. این تذکر ضروری دینی و انسانی رهبر فرزانه انقلاب بازتاب‌ها و واکنش‌های مختلفی در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی داشت که در این میان چند نکته مهم را باید در نظر گرفت؛ 1ـ رهبر معظم انقلاب در جایگاه یک مرجع دینی و فقیه عادل، باتقوا و پاک‌نیت هرجا که بر اساس ادله کافی به نتیجه برسند که یک امر خلاف واقع و خلاف اخلاق رخ داده و به واسطه آن آبروی یک مؤمن به خطر افتاده، ورود می‌کنند و بدون ملاحظه فرد و جایگاه و برخی مصلحت‌اندیشی‌های رایج، تذکرات لازم را بیان می‌دارند. چرا که در جمهوری اسلامی، اخلاق در بالاترین سطح هرم سیاست‌ورزی و حکمرانی قرار دارد و این خود نشئت گرفته از اسلامیت جمهوری اسلامی است.  2ـ تذکر امام خامنه‌ای در این سخنرانی، تذکری شرعی و دینی و ناظر بر اعاده حیثیت فرد یا افرادی از ثبت‌نام‌کنندگان در انتخابات بود، نه حکم حکومتی که از فحوای آن ضرورت اعاده احراز صلاحیت افراد برداشت شود؛ چرا که تجربه نشان داده اگر رهبر معظم انقلاب بنا بر حکم حکومتی داشته باشند، در اولین زمان و به‌طور رسمی از این اختیار خود استفاده می‌کنند، نه اینکه در پایان یک سخنرانی مناسبتی به چنین موضوعی بپردازند! از این رو رهبری دستگاه‌های مسئول را به جبران ظلم و جفایی که روا داشته شده موظف کردند، که کاملا بعد شرعی دارد، این مسئله هم صرفا به شورای نگهبان بر نمی‌گردد و شامل دستگاه‌های دیگری نیز می‌شود.  3ـ نگاهی به سیره رهبری در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که چنین تذکری مختص این انتخابات و یا شخص خاصی نیست و به دیدگاه‌ها و جریان‌بندی‌های سیاسی و... مربوط نمی‌شود، چرا که در موارد متعددی نسبت به برخی بی‌اخلاقی‌ها و هتک حرمت‌ها که از سوی افراد و جریان‌های مختلف صورت می‌گرفت، واکنش‌های مشابهی داشتند و تذکرات لازم را دا‌ه‌اند. تذکر رهبری درباره اتهامات مطرح شده علیه فرزندان و اطرافیان آقای هاشمی‌رفسنجانی و آقای ناطق‌نوری در جریان مناظره‌های سال 1388 و تذکر جدی نسبت به هتک حرمت رئیس‌جمهور در آبان ماه سال 1399، از جمله این موارد است و اگر در موارد افراد دیگری و در مقاطع دیگری چنین تذکراتی را نداده‌اند، نشان‌دهنده این است که گزارش‌ها از وثاقت کافی برخوردار بوده و خلاف گزارش‌ها اثبات نشده است.  4ـ اینکه گزارشی مبنای اتهام‌زنی به یک شخص یا خانواده و فرزندان او قرار گیرد و متأسفانه در فضای مجازی به صورت پررنگ به آن پرداخته شود و پس از بررسی‌های بیشتر مشخص شود که آن گزارش غلط بوده، باید به همین مقدار اصلاح و جبران شود. چرا که این به معنای زیر سؤال رفتن کلیت عدم احراز صلاحیت فرد نیست، چون ممکن است ادله و مستندات دیگری باعث این عدم احراز شده باشد که هنوز به قوت خود باقی باشند و با توجه به محدودیت‌های قانونی امکان رسانه‌ای شدن آنها هم وجود نداشته باشد.