دولت رئیسی شیوه متفاوتی برای حل مشکلات و موانع برگزیده است. دولت سیزدهم معتقد است که ۱ـ تحریم‌ها بر اقتصاد کشور تأثیر دارند[...]
دولت رئیسی شیوه متفاوتی برای حل مشکلات و موانع برگزیده است. دولت سیزدهم معتقد است که ۱ـ تحریم‌ها بر اقتصاد کشور تأثیر دارند. ۲ـ تحریم‌ها را نباید به تمام اقتصاد، سیاست و عرصه عمومی تسری داد ۳ـ باید از وابستگی بیش از حد اقتصاد کشور به سرمایه‌های خارجی یا نگاه به خارج جلوگیری کرد؛ زیرا این تفکر برای حل مشکلات نه تنها بار اقتصادی را به جامعه متحمل می‌کند؛ بلکه بازار را به لحاظ روانی به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بر این اساس، علی باقری، مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای کشورمان همواره سعی کرده است در مذاکرات هسته‌ای چند اصل را مد نظر قرار دهد.
۱ـ ممنوعیت تنفس مصنوعی به برجام؛ تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای به دنبال آن نیست که کم‌کاری‌های دولت آمریکا را در برجام جبران کند.
۲ـ مدافع واقعی منافع ملت ایران؛ هر گونه تلاش آمریکا علیه کشور را با واکنش قاطع‌تر جواب می‌دهد و به دنبال آن نیست که اقدامات ضد برجام آمریکا را توجیه کند.
۳ـ تعهد ندادن در قبال امور غیر برجام: آمریکا در تلاش است که با گروگان گرفتن برجام سایر امور کشور را به آن پیوند بدهد؛ اما مذاکره‌کننده‌گان کشورمان اجازه نمی‌دهند که هیچ مسئله‌ای وارد موضوع برجام شود.
4ـ خبر درمانی ممنوع است: مذاکرهکنندگان کشور از بیان جزئیات و اخبار جلسات در مورد برجام خودداری می‌کنند؛ زیرا آنها نمی‌خواهند با اخبار غیر پایدار مردم را سرگرم کنند و همه چیز را به برجام گره بزنند و با تیتر‌های درشت انتظارات فزاینده در بازار و افکار عمومی ایجاد کنند.
5ـ سکوت دیپلماتیک: همانگونه که سخن گفتن در عرصه‌های بین‌المللی حرکتی دیپلماتیک است، کوتاه سخن گفتن و حتی سخن نگفتن دلیل بر ضعف نیست؛ بلکه این هم نوعی واکنش دیپلماتیک است که بسیار از دولتمردان در مقاطع حساس از آن استفاده کرده‌اند. در این دوره از مذاکرات برجامی‌هم مذاکرهکنندگان کشورمان از سخن گفتن فرار نمی‌کردند ولی از هزینه تراشیدن و پاس گل به دشمن ابا داشتند.
6ـ تخریب ممنوع: مذاکرهکنندگان خود را سرباز نظام در مذاکرات می‌دانند و مصوبات نهادهای نظام مانند مجلس، شورای عالی امنیت ملی، رئیس‌جمهور و وزارت خارجه را اجرا می‌کند و حس رقابت و تخریب و پنهان‌کاری در این تیم وجود ندارد.
7ـ نفوذناپذیری: دشمن در تلاش است از طریق لابی‌های قدرتمند بین‌الملل، اتاق‌های فکر و جنگ روانی رسانه‌ای آنها را تحت تأثیر قرار دهد؛ اما عملکرد یک سال گذشته نشان می‌دهد، آنها تحت تأثیر قرار نگرفته‌اند و مسیری از دیپلماسی را دنبال می‌کنند که باعث امیدواری و احساس غرور ملت ایران و ناامیدی دشمنان شده است.
امید است که رسانه‌ها و مسئولان کشور ضمن توجه به دغدغه‌های مذاکرهکنندگان از انتشار برخی اخبار که باعث سوءاستفاده دشمنان، فشار بر مذاکرهکنندگان و بهانه‌تراشی بیگانگان شود، پرهیز کنند.
