در تداوم بحث انقلاب اسلامی و مسئله حقوق و آزادی‌های زنان در جمهوری اسلامی حوادث اسفندماه سال 1357 بیان شد که بحث حجاب زنان و چگونگی حضور آنان در اجتماع به موضوع مورد مناقشه گروه‌ها و اقشار مختلف بدل شد[...]
در تداوم بحث انقلاب اسلامی و مسئله حقوق و آزادی‌های زنان در جمهوری اسلامی حوادث اسفندماه سال 1357 بیان شد که بحث حجاب زنان و چگونگی حضور آنان در اجتماع به موضوع مورد مناقشه گروه‌ها و اقشار مختلف بدل شد.
در این بین صداوسیما تلاش می‌کند فضای کشور را آرام کند و مانع حرکت در مسیر دوقطبی‌سازی و تنش و درگیری شود. بنابراین، خبرنگار صداوسیما از حجت‌الاسلام اشراقی، داماد امام اینچنین سؤال می‌پرسد: «امروز پیرو پیام امام که فرموده بودند فردا باید بانوان با حجاب اسلامی در وزارتخانه‌ها حاضر شوند، متأسفانه عده‌ای تند‌رو با شدت عمل از بانوان بی‌حجاب و اقلیت‌های مذهبی خواسته‌اند که از فردا حتما باید چادر سرشان کنند، والا با شدت عمل مردم مواجه می‌‌شوند. خواهشمند است بفرمایید نظر امام به این شدیدی بوده و یا اینکه اصولاً ایشان نظر دیگری داشتند؟»
آقای اشراقی پاسخ می‌دهد: «من امیدوارم که این حرف درست نباشد که با شدت عمل مردم بخواهند نهی از منکر کنند. اما آنچه خواستِ امام است، این است. خلاصه باید حجاب اسلامی رواج پیدا کند و مملکت اسلامی است و ما جمهوری اسلامی را داریم پایه‌گذاری می‌کنیم. باید قوانین اسلامی مو به مو، به قدر امکان اجرا بشود. البته در سطح مقداری از خانه‌ها، ادارات، حتی دانشگاه، مدارس، دبیرستان‌ها باید توجیه بشود که خانم‌ها رعایت حجاب اسلامی را بکنند و معنای حجاب اسلامی هم چادر نیست. چادر... البته بهتر خانم‌ها را می‌پوشاند. مواضع زینت را هم بپوشانند؛ چون حجاب یکی از ضروریات دین اسلام است... لازم نیست که حتما چادر باشد... به شکل دیگری هم باشد برای طرز کارشان، نوع کارشان، لباس‌های دیگری که باز حجاب اسلامی به حساب می‌آید، آن هم کافی‌ست... آقا نظر مبارک‌شان این است که در سطح کشور همه جا حجاب اسلامی رواج یابد... ولی مردم هم نباید هرج و مرج ایجاد کنند و باید در نهی از منکر، منکر را با منکر دیگری دفع نکرد... منکر را باید با روش مسالمت‌آمیز دفع کرد... اول مسئله موعظه، نصیحت است. تذکر است... استدعا کنند... از خانم‌ها حتی‌المقدور رعایت حجاب اسلامی را بکنند. اما اگر توهینی پیش بیاید یا جسارتی به خانم‌ها بشود... از نظر اسلام محکوم است... از طرف دیگر خانم‌ها هم باید این حکم اسلامی را خودشان اجرا کنند... ما خون‌ها دادیم برای اسلام و باید اسلام را حتی‌المقدور پیش ببریم... و امیدواریم شما هم در رادیو تشویق کنید مردم را به رعایت حجاب اسلامی... و من دیده‌ام که آقای قطب‌زاده خوب کوشش دارد و سعی و کوشش ایشان مورد تشویق و تقدیر است.»
اما روز 18 اسفند روز پر تنشی در پایتخت بود. برخی از زنان بی‌حجاب به محل کار نرفتند. برخی که ترجیح داده بودند تا با حجاب به اداره بروند مشکلی نداشتند؛ اما از ورود برخی که همچون گذشته بدون حجاب شرعی در محل کار حاضر شده بودند، ممانعت می‌شود. به تدریج خیابان‌های منتهی به میدان انقلاب و دانشگاه تهران شاهد تجمع زنانی است که به این مسئله معترضند. مخالفان نیز در حاشیه حضور دارند و درگیری‌های گسترده‌ای که حاصل آن توهین و زد و خورد فیزیکی است، به وجود می‌آید. بخشی از جمعیت به سمت ساختمان نخست‌وزیری حرکت می‌کند که در نهایت نمایندگان آنان با سخنگوی دولت عباس امیرانتظام ملاقات می‌کنند.
اعتراضات تا روز شنبه ادامه دارد و در این روز زنان معترض در ساختمان دادگستری تجمع می‌کنند. در این جمع افرادی، چون «پریوش خواجه‌نوری» عضو کانون وکلای ایران و «هما ناطق» سخن می‌گویند و ناطق بیانیه سازمان ملی دانشگاهیان ایران را می‌خواند که در بخشی از آن آمده است: «انتخاب نوع پوشاک از ابتدایی‌ترین حقوق هر فرد است و همچنان که شیوه تحمیلی کشف حجاب، نتایج زیان‌باری به همراه داشت، تحمیل حجاب نیز در جهت نفی آزادی‌های فردی و تهدیدی بر ایمنی اجتماعی است... ما مخالف حجابِ نیستیم؛ بلکه مخالف تحمیل آن هستیم. ما معتقدیم که تجاوز به حقوق و آزادی زنان، تجاوز به حقوق و آزادی همگان است... زنان بی‌حجاب هرگز به زنان باحجاب توهین نکرده‌اند. بنابراین ما خواستار احترام متقابل هستیم.»
در این معرکه روزنامه‌های فرصت‌طلبی چون آیندگان، اطلاعات و کیهان که جریان‌های وابسته به رژیم پهلوی و گروهک‌های چپ آن را اداره می‌کنند، با آب و تاب همه جزئیات این اعتراضات را بازتاب داده و با بزرگنمایی جمعیت معترضان را چند برابر گزارش می‌کنند! و خبرگزاری‌ها و رسانه‌های بیگانه همچون بی‌بی‌سی، دیلی‌تلگراف، واشنگتن پست، لس‌آنجلس تایمز، لوموند و... نیز به کمک می‌آیند. همین امر موجب شد تا چند روز بعد چند نفر از خبرنگاران خارجی به دلیل دروغ‌پردازی اخراج
شوند.
در این روز سخنانی از آیت‌الله طالقانی منتشر می‌شود که در تلطیف فضای ایجاد شده مؤثر است. ایشان می‌فرمایند: «خطری هست و خانم‌ها این را حس می‌کنند. خیال می‌کنند که گفته امام خمینی یا دیگر علمای دین است که اینها توی خانه‌های‌شان بروند و توسری خور باشند... ولی خطری که ما حس می‌کنیم این است که زنان دو مرتبه به آن ابتذال‌ها کشیده شوند. اما حجاب اسلامی چه معنا دارد؟ حجاب اسلامی یعنی حجاب وقار، حجاب شخصیت. ساخته من و فقیه و دیگران نیست. این نص صریح قرآن است...
البته گروهی از زن‌ها، اینها باقی‌مانده و تفاله‌های رژیم منحط پهلوی هستند که دیگر زن‌های مبارز ما را دارند تحریک می‌کنند... هو و جنجال راه نیندازند. همان‌طور که بارها گفتیم همه حقوق زنان در اسلام و در محیط جمهوری اسلامی محفوظ خواهد ماند و از آنها خواهش می‌کنیم با لباس ساده، با وقار، روسری هم روی سرشان بیندازند، به جایی برنمی‌خورد. اگر آنهایی هم که می‌خواهند موی‌شان خراب نشود ...اگر روی موی‌شان روسری بیندازند بهتر است و بیشتر محفوظ می‌ماند. اجباری حتی برای زنان مسلمان هم نیست. چه اجباری؟ حضرت آیت‌الله خمینی نصیحتی کردند، مانند پدری که به فرزندش نصیحت می‌کند، راهنمایی می‌کند که شما این جور باشید... بهتر می‌توانید روح اسلام و ... سُنتِ ایرانیت را متجلی کنید، استقلال و شخصیت‌‌‌‌‌‌تان را حفظ کنید.»
