زندگی حضرت زهرا(س) در راه رضای خدا

در جملات زیارت شریفه جامعه این چیزها را به این حضرات می‌گوییم، برای اینکه خود ما یاد بگیریم؛ «وَ بَذَلْتُمْ أَنْفُسَکُمْ» شما جان‌های خود را بخشیدید امّا نه برای دنیا، نه برای بهشت؛ بلکه «فِی مَرْضَاتِهِ» دنبال رضای او بودید، می‌خواستید خدا شما را دوست داشته باشد، تمام زندگی شما در مسیر مرضات خدا صرف شد. هر کاری کردید رضای خدا بود، هر کاری کردید بوی خدا می‌داد. هر کاری کردید رنگ خدا داشت. به جز خدا هیچ چیزی در زندگی شما نبود. حضرت فاطمه زهرا(س) در همه‌ این امور مادر است. مادر عشق به خداست، مادر محبّت به حق تعالی است که هر کسی محبّت به خدا دارد، از چشمه‌ وجود حضرت زهرا(س) نوشیده است. آن کوثری که خدا همه را سیراب می‌کند، آن وجود فاطمه است. «إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ» خیر کثیر است، در رأس خیر کثیر محبّت خداست، عشق به خداست؛ از وجود فاطمه(س) عشق می‌جوشد و این آب در رگ‌های عاشقان عالم جریان پیدا کرده است، اینها را وصل به پروردگار متعال کرده است.
در صبر، حضرت زهرا(س) نمونه‌ اعلی است، مادری می‌کند، تمام فضایل را دارد. در رأس این فضایل عشق به خداست و از جلوه‌های عشق به خدا در راه او صبر کردن است، بر مشکلات، بر مصیبت‌ها، در طاعت صابر بودند، در برابر گناه و بدی‌ها صابر بودند، در برابر مصیبت‌ها صبر کردند، همه را هم به حساب خدا ریختند... یک چنین بانویی الگوی ماست. الگوی ماست در عشق به خدا. عبادت‌های او همه عاشقانه بود، ایثارهای او همه عاشقانه بود، محبّت به امیرالمؤمنین(ع) اصالت نداشت، خدا را دوست داشت و علی(ع) را محبوب‌ترین بنده در پیشگاه خدا می‌دید. به‌خاطر خدا امیرالمؤمنین(ع) را دوست داشت. پدر خود را به‌خاطر خدا دوست داشت و همه‌ امور او غیر عادی و فوق عادت بود. اینها «بَذَلْتُمْ أَنْفُسَکُمْ فِی مَرْضَاتِهِ وَ صَبَرْتُمْ عَلَى مَا أَصَابَکُمْ فِی جَنْبِهِ وَ أَقَمْتُمُ الصَّلَاهَ» این نوع محبّت به خدا و صبر در راه خدا ثمر داد. ثمره‌ آن چه بود؟ همین نمازهایی که ما می‌خوانیم، اینها میوه‌های عشق حضرت زهرا(س) و صبر ایشان و دودمان‌شان است. «وَ أَقَمْتُمُ الصَّلَاهَ وَ آتَیْتُمُ الزَّکَاهَ»؛ ثمره‌ آن، این گذشت‌ها، این کارهای خیری که شیعیان می‌کنند، به ایتام می‌رسند، به جبهه می‌رسند. هم مال دادند، هم جان دادند؛ اینها همه آثار و برکات شجره‌ طیّبه محبّت خاندان نبوّت است که این درخت محبّت ریشه در وجود فاطمه دارد؛ چون مادر است. هر کسی هر چه دارد، سر سفره‌ مادر اینها را به دست آورده است.