این روزها جهان آبستن مسائلی است که در سیاست‌های خصمانه غرب ریشه دارد. در این میان، مسئله «حقوق بشر» بیش از همه مورد غفلت قرار گرفته و معادلات موجود در نظم جهانی را به هم زده است؛ چرا که کشورهای اروپایی از یک‌سو و ایالات‌متحده از سوی دیگر در حالی داعیه‌دار رعایت حقوق بشر شده‌اند[...]
این روزها جهان آبستن مسائلی است که در سیاست‌های خصمانه غرب ریشه دارد. در این میان، مسئله «حقوق بشر» بیش از همه مورد غفلت قرار گرفته و معادلات موجود در نظم جهانی را به هم زده است؛ چرا که کشورهای اروپایی از یک‌سو و ایالات‌متحده از سوی دیگر در حالی داعیه‌دار رعایت حقوق بشر شده‌اند که خود بارها ناقض آن بوده‌اند. آخرین نمونه بارز آن نحوه برخورد با زلزله 7/8 ریشتری بود که در سحرگاه دوشنبه (17 بهمن‌ماه) جنوب ترکیه و شمال سوریه را لرزاند و تلفات فاجعه‌بار و بی‌سابقه‌ای را از خود به‌جای گذاشت. نکته مهم اینجاست که از سال 2011 تا به امروز کشور سوریه در حال تجربه بحران فاجعه‌آمیز ناشی از حضور تروریسم است. با این همه پس از وقوع این زمین لرزه، جهان شاهد تبعیض در نوع کمک‌رسانی به این دو کشور بود که بی‌سابقه است.
دوگانه حقوق بشری در زلزله ترکیه و سوریه
بیست‌وچهار ساعت پس از وقوع این زمین لرزه عکسی از وضعیت پرواز در این دو کشور منتشر شد که به‌وضوح معیارهای دوگانه غرب و حتی سازمان ملل را نشان می‌داد. تفاوت فاحش در تعداد هواپیماهای موجود در آسمان ترکیه و سوریه به‌منظور امدادرسانی، بار دیگر به دنیا ثابت کرد، حقوق بشر برای غرب آنجا معنا پیدا می‌کند که کشورها با سیاست‌ها و منافع آنها همسو باشند. دراین‌باره «ند پرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفته است: «مضحک خواهد بود اگر به‌واسطه تحولات اخیر و وقوع زلزله در سوریه، به سراغ نظام سیاسی سوریه برویم و با آن همکاری کنیم. نظام سیاسی که کنشگری منفی را در جریان جنگ داخلی این کشور داشته است.»
جدای از رویکرد دوگانه غربی‌ها مبنی بر کمک‌های گسترده به ترکیه و رها کردن سوریه، مقامات سوریه تحریم‌های آمریکا و اروپا را نیز یکی از دلایل کند بودن کمک‌رسانی به مناطق زلزله‌زده اعلام کرده‌اند. «خالد حبوباتی» خطاب به اتحادیه اروپا گفته است: «از اتحادیه اروپا درخواستی دارم... تحریم‌های اقتصادی علیه سوریه باید برداشته شوند. این نمایش خنده‌دار و مسخره را پایان دهید. الان بعد ازاین فاجعه زمان برداشتن تحریم‌ها فرا رسیده تا بتوانیم به تجهیزات سنگین دسترسی داشته باشیم. امیدوارم فورا با ما همکاری صورت بگیرد، ما کاملا آماده‌ایم.»
شواهد گویای این است که از یک‌سو دنیای غرب موانع متعددی را در زمینه تحویل کمک‌های بشردوستانه به سوریه ایجاد کرده و از سوی دیگر در سال‌های اخیر بارها و بارها دولت سوریه را به پایبند نبودن به اصول انسانیت متهم کرده است. این در حالی است که اکنون خود، ساده‌ترین اصول در این رابطه را به‌راحتی زیر پا گذاشته‌اند و این مردم سوریه هستند که قربانی سیاست‌های ضد حقوق بشری شده‌اند.
تبعیض میان «زینب عصام» و «مهسا امینی»
ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. گویا پایانی برای تبعیض و اعمال سیاست‌های دوگانه غرب در جهان وجود ندارد. مهرماه سال جاری بود که در غرب بغداد، پایتخت عراق در منطقه ابوغریب یک دختر عراقی به شهادت رسید؛ این دختر ۱۵ ساله، «زینب عصام» بود که گلوله‌ای سرگردان از سوی نظامیان آمریکایی و در مزرعه پدرش به وی اصابت کرد و به زندگی‌اش پایان داد. اتفاقی که رسانه‌های بین‌الملل به‌سادگی از آن گذشتند و از انتشار و پرداختن به آن خودداری کردند. این در حالی است که چندی پیش از این اتفاق، خبر کاملاً نامعلومی مبنی بر فوت یک دختر جوان در یکی از مراکز پلیس ایران درز کرد و دست‌به‌دست در رسانه‌ها پیچید؛ اما قبل از روشن شدن جزئیات و اعلامش در منابع رسمی، این خبر تیتر یک رسانه‌ها شد.بسیاری از پایگاه‌های اینترنتی و شبکه‌ها این قسمت از خبر را کلمه به کلمه منتشر کردند: «مهسا امینی پس از دستگیری توسط پلیس اخلاق در تهران به دلیل پوشش نامناسب به کما رفت.» با وجود توضیحات کامل و ذکر جزئیات از سوی نهادهای مربوطه در ایران و همچنین ادامه تحقیقات پرونده با انجام آزمایش‌های لازم در این زمینه، رسانه‌های غربی از انحراف این خبر نگذشتند و همچنان به اتهام‌ها علیه ایران ادامه دادند. در ادامه کاخ سفید درگذشت امینی را «نقض فاحش و وحشتناک حقوق بشر» دانست و اتحادیه اروپا هم آن را «غیرقابل قبول» دانست و خواستار محاکمه عاملان آن شد. بنابراین، حقیقت این است که مهسا و زینب نمونه‌ای از استاندارد دوگانه غرب به شمار می‌روند؛ چراکه اگر واقعاً موضوع مهم جان انسانها باشد، یکی از این دو خبر، مهم‌تر از دیگری نبود؛ اما اهمیت و ارزش در رسانه‌های غربی امری گزینشی است که بر اساس مواضع سیاسی خود، در مورد ایران اغراق و مردم را گمراه کردند.
نتیجه اینکه...
کشورهای غربی این روزها در حالی شعار حمایت از زنان و آزادی آنها در انتخاب سبک زندگی در ایران را سر می‌دهند که در آبان ماه دادگاه عالی اتحادیه اروپا اعلام کرد، شرکت‌های فعال در کشورهای عضو این اتحادیه می‌توانند پوشیدن روسری را برای زنان ممنوع کنند؛ از این رو پیروی از استانداردهای دوگانه در موضوع آزادی‌های اجتماعی و آنچه غرب آن را «آزادی حق اعتراض و تجمعات» می‌خواند، از موضوعاتی است که جا دارد به آن توجه شود. کشورهای غربی در حالی به بهانه دفاع از حقوق بشر حتی از اغتشاش و خشونت در کشورهای دیگر حمایت و در امور داخلی آنها دخالت می‌کنند که رویه‌های کاملاً متفاوتی را در کشورهای خود دنبال می‌کنند. در نهایت این سیاست دنیای غرب است که مرزهای آزادی و آزادی بیان و عقیده را تعیین می‌کند و این آنها هستند که تعیین می‌کنند ساکنان کدام کشور و کدام منطقه انسان هستند و باید طبق اصول انسانی با آنها برخورد شود و ساکنان کدام کشور و کدام منطقه از اولیه‌ترین حقوق انسانی نیز محرومند و نباید به آنها توجه شود.
