سلامت جسم

در نگاه دین مبین، جسم مَرکب روح و ابزار حرکت و تعالی اوست و این تعالی که هدف نزول قرآن و تربیت معنوی و حرکت به سمت ربوبیت است، بدون سلامتی میسر نیست و احکام اسلامی نیز با همین هدف، تأمین سلامت را مد نظر دارد و قطعاً فرد  و جامعه بیمار مجال و توان حرکت به سمت سعادت را نخواهد داشت و از آنجا که خداوند انسان را به بهترین شکل خلق فرمود: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی أَحْسَنِ تَقْویمٍ»؛ بیماری و نقص اعضا با کرامت و عزت انسان سازگاری ندارد. انسان سالم و تندرست می‌تواند با عزت و کرامت زندگی کند و عهده‌دار امانت الهی باشد.بنابراین، سلامت یکی از مهم‌ترین عناصر کرامت انسانی است و باز به این دلیل است که انسان سالم، انسان مطلوب خدا و رسول است؛ چنانکه رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: «المُؤمِنُ القَوِيُّ خَيرٌ و أحَبُّ إلَى اللّه ِ مِنَ المُؤمِنِ الضَّعيفِ»؛ مؤمنی که قوی و نیرومند باشد، در نظر من از مؤمنی که ضعیف باشد، بهتر و دوست‌داشتنی‌تر است. از دیگر موارد مهم در مسئله سلامت انسان رابطه عکس سلامت و سعادت، یعنی رابطه بیماری و گناه است؛ علاوه بر وقوع سنت‌های الهی، مانند سلب برخی نعمات و برکات به دلیل گناه انسان و ایجاد نقص و بیماری برای او،بیماری نیز سبب دوری انسان از مقام شایسته و ذکر الهی و رفتن به سمت گناه می‌شود.  دو عامل مؤثر در تأمین سلامت جسم، تغذیه و ورزش است؛ اهمیت موضوع غذا و تغذیه در قرآن کریم چنان است که بیش از ۳۰۰ آیه به طور مستقیم یا غیرمستقیم به آن اشاره می‌کند. قرآن با صراحت انسان را به توجه و مراقبت در خصوص غذای خود سفارش می‌کند: «فَلْینظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ»

امیرالمؤمنین(ع) در دعای کمیل سلامت و قوت جسمی و عزم استفاده از آن را در عبارت «يارَبِّ! قَوِّ عَلى خِدمَتِكَ جَوارِحي وَاشدُد عَلَى العَزيمَةِ جَوانِحي» از خداوند خواسته و به واسطه جناب کمیل طلب این عامل مهم را به شیعیان خود آموزش می‌دهد. همچنین حضرت در تفسیر آیه شریفه «وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا»  فرمودند: «لَا تَنْسَ صِحَّتَکَ وَ قُوَّتَکَ وَ فَرَاغَکَ وَ شَبَابَکَ وَ نَشَاطَک»؛تندرستی،  توانایی،  آسایش خاطر،  جوانی و نشاط خویش را فراموش مکن و با اینها آخرت را به دست آورد. قطعاً والدین و فرزندان سالم، شاد و فعال نگاه بهتری به زندگی و آینده داشته و افق‌های بلندتری را برای خود ترسیم خواهند کرد.