ماه مبارک رمضان، ماه عبودیت و بندگی خدای متعال به پایان رسید و مؤمنان پس از یک ماه روزه‌داری و عبادت خالصانه، زنگار دل را زدوده و خوشه‌ای یک ساله برای عمر معنوی خود برچیدند. آری، رمضان بهار قرآن بود و چه زیبا سال 1402 و بهار طبیعت با بهار قرآن مقارن شده بود.
یکی دیگر از وجوه تمایز این سال، درک مجدد این ماه پربرکت در پایان سال است که این موضوع برای صاحبان دل و اهل معرفت می‌تواند فضیلتی مضاعف را در پی داشته باشد و از این دریای عظیم و مهمانی خدا بهره برگیرند و به خوبی، خوشه‌چینی کنند.
طبق آیین، همه ساله در روز اول ماه شوال یا همان عید سعید فطر، مؤمنان در سراسر جهان به پاس تشکر از خدای متعال، برای این توفیق بزرگ، نماز عید سعید فطر و زکات فطره را پرداخت کرده تا ثواب اعمال‌شان را مضاعف کرده و روزه‌داری را تام و تمام به انجام برسانند.
مدت‌هاست جماعتی دین‌گریز و ضددین در داخل، همنوا و همزبان با بیرونی‌ها پیگیر بوده تا این‌گونه القا کنند که «دیگر عصر دین و دین‌داری به پایان رسیده و متاع دین، دیگر مشتری ندارد.» حجم تبلیغات و پروپاگاندای آنها اینقدر وسیع و پرحجم بود تا جایی که به دل برخی از مسلمانان این‌گونه القا شد که شاید واقعاً ادعای آنها صحت داشته باشد و جبهه دین‌داران در اقلیت است و... .
در این عرصه، تعدادی از گستاخان و افراد قانون‌گریز پا را فراتر گذاشته، شعار فریبنده رفراندوم را در بوق کرده‌اند که نظام باید برای اصول و بدیهیات دین مثل حجاب و پوشش، در جامعه اسلامی هم رفراندوم برگزار کند و آنها را به رأی مردم بگذارد. افرادی که ثابت کرده‌اند، با مکانیسم انتخابات و رفراندوم، تا جایی موافقند که نتیجه آن به نفع‌شان باشد و اگر از دل صندوق رأی، چیزی غیر از خواسته آنها بیرون بیاید، لابد تقلب شده و باید کشور را به هم بریزند و...، مانند تجربه تلخ سال 1388.
آری اگر مردم دین‌گریزند، پس این اجتماعات و حضور پررنگ مردم پشت سر ولایت در نماز عید سعید فطر چیست؟ شاید مثل سابق مدعی هستید اینها فتوشاپ بوده یا تصاویر مربوط به آرشیو صداوسیماست؟ باید عرض کنیم شما نگران دین مردم نباشید. مردم حاضرند برای دین هزینه‌ها پرداخت کنند. آنها متدین هستند. همین حضور مردم در صحنه‌های متعدد در واقع نوعی رفراندوم است برای اهل درک و فهم.
