ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که به معنای واقعی کلمه، دشمن «دولتـ ملت»سازی می‌کند؛ یعنی در حالی که یک قطعه جغرافیایی دولت واقعی و ملت واقعی دارد، در فضای ذهنی برایش دولت و ملت می‌سازند و آن را برتری می‌دهند. در چنین وضعیتی، کشوری که در معرض این نوع دولتـ ملت‌سازی قرار دارد، کافی نیست که ملت و دولت واقعی‌‌اش را به رخ بکشد؛ چرا که آن نوع دولت ـ ملت‌سازی در فضایی روی می‌دهد که دولت و ملت واقعی وجود دارد.
در چنین وضعیتی، باید همان نوع دولتـ ملت‌سازی از سوی نیروهای خودی انجام شود. اما چگونه؟ ما یک نوع دولتـ ملت عینی داریم که در معرض دولتـ ملت‌سازی برساخته دشمن قرار دارد و در این فضا بازی یک‌ـ یک مساوی است؛ یعنی هر لحظه امکان باخت یکی وجود دارد و در اینجا نوعا بُرد با دولت برساخته دشمن است؛ چرا که این، ساختی آرمانی است و آن، ساختی کهنه به شمار می‌آید و وقتی نو به بازار آید، کهنه دل‌آزار جلوه می‌کند.
در اینجا طرفداران ساخت موجود باید خود دست‌اندرکار ساخت آرمانی باشند تا ابتکار عمل را در دست خویش داشته باشند و البته باید رابطه ایجابی میان ساخت موجود و ساخت آرمانی ایجاد کنند. اینجاست که تداوم انقلاب و با طراوت نشان دادن آن معنا پیدا می‌کند.
حضرت امام خامنه‌ای(دامت برکاته) چندین نوبت فرموده‌اند، ساخت نظام اسلامی با تأسیس جمهوری اسلامی تمام نشده است. حضرت امام خمینی(ره) هم چندین بار فرمودند که «ما در اول راه هستیم.»
اما جامعه و نظام آرمانی در عصر جمهوری اسلامی چه می‌تواند باشد؟ این سؤال بسیار پیچیده‌ای است و طبعاً جواب آن هم بسیط و ساده نیست.
حضرت آقا چندین بار در دیدار با دانشجویان انقلابی فرموده‌اند: «نه ساختارشکنی کنید و نه در ساختار متوقف بمانید. مسئولین کشور را حمایت کنید و دائم از آنان مطالبه نمایید و وادار به پاسخگویی کنید.»
خب جامعه آرمانی انقلابیون با وجود جمهوری اسلامی، جامعه‌ای با خصوصیات زیر است:
ـ مبارزه با فقر، فساد و تبعیض؛
ـ مبارزه با ارتجاع و کجروی؛
ـ مبارزه با اشرافی‌گری و شکل‌گیری طبقه خاص؛
ـ مبارزه با ایستایی و قناعت به وضع موجود؛
ـ مبارزه با هر نوع سلطه ناروای داخلی و خارجی بر ملت؛
ـ مبارزه با هر نوع سیاست‌گریزی؛
ـ مبارزه با هر نوع ستمگری و ستم‌پذیری؛
ـ مبارزه با هر نوع بی‌عدالتی و اجحاف؛
ـ مبارزه با هر نوع وابستگی و خودباختگی؛
ـ مبارزه با هر نوع جهل و محدودیت آگاهی؛
ـ مبارزه با هر نوع دست‌اندازی به اموال عمومی؛
ـ مبارزه با هر نوع تجاوز به حقوق و حریم خصوصی؛
ـ مبارزه با هر نوع سوءاستفاده از مناصب و فرصت‌های عمومی در حکومت؛
ـ مبارزه با دائمی شدن تسلط یک گروه یا طبقه خاص در حکومت؛
ـ مبارزه با هر سیاستی که مانع حکمرانی مردم در عرصه‌های عمومی اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و علمی‌‌ـ آموزشی می‌شود.
