پایگاه استعمارگران

سرزمین‌های جنوب شرقی آفریقا همواره مورد توجه خاص اشغالگران اروپایی بوده است؛ چراکه از این مناطق به منزله پایگاهی نظامی برای تهدید جنوب آسیا از سواحل خلیج‌فارس تا شبه‌قاره هند و تا سواحل اندونزی استفاده می‌کردند.
«ماداگاسکار» کشوری جزیره‌ای‌ واقع در اقیانوس هند، در کنار سواحل جنوب شرقی آفریقاست که از پایگاه‌های مهم استعمارگران اروپایی به شمار می‌آید. پایتخت ماداگاسکار شهر «آنتاناناریوو» است. این کشور چهارمین جزیره بزرگ جهان است. جمعیت آن ۲۲ میلیون نفر و زبان‌های رسمی آن مالاگاسی و فرانسوی است. واحد پول این کشور، آریاری مالاگاسی نام دارد. حدود نیمی از مردم این کشور مسیحی و نیمی دیگر پیرو سنت‌های دینی بومی هستند. سنت دینی بومی این کشور بر پیوند میان زندگان و نیاکان در گذشته آنها تمرکز دارد.
در ابتدای قرن 16 میلادی، «دیگو دیاز»، که فرماندهی یک کشتی پرتغالی را بر عهده داشت، به عنوان اولین دریانورد اروپایی به ماداگاسکار پا گذاشت و پس از آن کشتی‌های دیگر اروپایی‌ها با پرچم‌های پرتغال، هلند، انگلیس و فرانسه نیز به سواحل ماداگاسکار وارد شدند. در سال 1643، چندین دفتر تجاری فرانسوی در سواحل جنوب شرقی ماداگاسکار ایجاد شد که حدود 30 سال دایر بودند و با مردم بومی منطقه نیز روابط دوستانه‌ای داشتند؛ اما از سوی دیگر برای دزدان دریایی که در منطقه شمال دریای عرب و دریای سرخ فعالیت می‌کردند، ماداگاسکار نوعی مخفی‌گاه و محلی برای تجدید قوا و تأمین آذوقه برای حمله دیگر به شمار می‌آمد. در این دوران، برده‌داری در این جزیره نیز رواج داشت و مردم این جزیره منبعی از برده نه تنها برای جزایر مجاور، نظیر موریس بودند؛ بلکه آنها به نقاط دورتر و حتی نیم‌کره غربی نیز فرستاده می‌شدند.
در همین دوران، بخشی از برده‌داری کمپانی هند شرقی انگلیس از سرزمین ماداگاسکار تأمین می‌شد؛ برای نمونه، پس از تأسیس شعبه این كمپانی در بوشهر، درباره بردگان این شركت نیز دستورالعمل‌هایی صادر شده است و در سال 1777م، این كمپانی برای شكست محاصره بصره از سوی كریم‌خان، 600 برده را از ماداگاسكار با هشت كشتی به آنجا فرستاد. وقایع مندرج در آثار مایلز، لوریمر، كلی، بالگریو، سالدان‌ها و بسیاری دیگر از انگلیسی‌ها نشان می‌دهد، از این زمان به بعد، در لشكركشی‌های مهم انگلستان به خلیج‌فارس، همواره سیاهان از افراد مهم تشكیل‌دهنده نیروهای انگلیسی بودند که عمده آن از کشورهای جنوب شرق آفریقا و از جمله ماداگاسکار تأمین می‌شد.