سرنوشت اعتماد به کاخ سفید

«ولودیمیر زلنسکی» رئيس‌جمهور اوکراین می‌گوید با نزدیک شدن به فصل زمستان احتمال موج جدید حملات روسیه به زیرساخت‌های این کشور وجود دارد و به سربازان و مردم خود هشدار داد که آماده چنین وضعیتی باشند. با این حال، به نظر می‌رسد ضجه‌های زلنسکی چندان مورد توجه سیاستمداران غربی قرار نمی‌گیرد! سران ناتو و به ویژه 26 عضو اروپایی پیمان آتلانتیک شمالی به صراحت به رئیس‌جمهور اوکراین اعلام کرده‌اند که دیگر قادر به پرداخت هزینه‌های حمایت از اوکراین (به دلیل مخالفت افکار عمومی خود) نیستند. بی‌دلیل نیست که بایدن و دیگر سیاستمداران اروپایی دیگر درباره جنگ اوکراین کمتر سخن می‌گویند.

ادعاهای نادرست زلنسکی

زلنسکی در یک سخنرانی ویدئویی شبانه مدعی شد سربازان اوکراینی در جبهه شرقی جنگ در حال پیشرفت هستند، حال آنکه شواهد میدانی و حضوری چنین گزاره‌ای را تأیید نمی‌کند و معادلات نبرد در دونتسک و لوهانسک روز به روز پیچیده‌تر می‌شود. زلنسکی به بازنده تمام‌عیار این معادله تبدیل شده است. او در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: «ما تقریبا نیمی از ماه نوامبر را پشت سر گذاشته‌ایم و باید برای این واقعیت آماده باشیم که دشمن ممکن است تعداد حملات پهپادی و یا موشکی خود به زیرساخت‌های ما را افزایش دهد.» 
در همین راستا، یک سخنگوی ارتش اوکراین نیز اعلام کرد، حملات روسیه به شهر تخریب شده آودیوکا در شرق اوکراین کاهش یافته است، اما در عین حال پیش‌‌بینی می‌شود مسکو بار دیگر در روزهای آینده این حملات را افزایش دهد. از سوی دیگر اداره اطلاعات نظامی اوکراین هم اعلام کرد، انفجاری در شهر ملیتوپول در جنوب این کشور که تحت تصرف روسیه قرار دارد به کشته شدن دست‌کم سه نظامی روسیه منجر شده است. بر اساس اعلام مقامات اوکراینی این حمله اقدامی انتقام‌جویانه بوده است. با این حال، ابراز چنین مواضعی به افزایش انگیزه ناتو و اتحادیه اروپا در حمایت از ارتش اوکراین و دولت در هم شکسته اوکراین منجر نشده است! 

زلنسکی از زمستان سخت می‌گوید

زلنسکی در بخش دیگری از سخنرانی خود گفت: «روسیه در حال آماده شدن است و ما در اینجا باید تمام توجهات خود را روی دفاع متمرکز کنیم. ما باید در پاسخ به تروریست‌ها هر کاری را که می‌توان برای پشت سر گذاشتن زمستان و بهبود قابلیت‌های سربازان خود انجام داد، در دستور کار قرار دهیم.» 
زمستان گذشته، حدود ۱۰ ماه پس از عملیات نظامی روسیه در اوکراین، روسیه امواجی از حملات را به زیرساخت‌ها و نیروگاه‌های مرتبط با شبکه انرژی این کشور انجام داد که موجب ایجاد خاموشی در بخش‌هایی از مناطق شرقی شد. «ژرمن گالوشچنکو» وزیر انرژی اوکراین می‌گوید این کشور انرژی کافی برای پشت سر گذاشتن زمستان را دارد، اما در عین حال این پرسش مطرح است که حملات آتی تا چه اندازه می‌تواند بر این منابع اثر بگذارد؟ مقامات اوکراینی تأکید کرده‌اند که در هفته‌های اخیر روسیه ۶۰ بار به زیرساخت‌های اوکراین حمله کرده و این نشانه‌ای از در پیش بودن کمپین حملاتی در ماه‌های آینده است. 
این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که حملات زمینی ارتش روسیه نیز ادامه دارد. «الکساندر اشتوپون» سخنگوی ارتش اوکراین در گفت‌وگو با تلویزیون ملی این کشور اعلام کرد، حملات زمینی در ۲۴ ساعت گذشته شدت قابل توجهی داشته، اما در عین حال حملات هوایی نیز در حال افزایش است. 

باهموت کانون درگیری‌هاست 

«ژنرال الکساندر سیرسکی» رئیس نیروی زمینی اوکراین هم در کانال تلگرامی خود گفت، نیروهای مسکو در باهموت فعال‌تر هستند. باهموت که در شمال شهر دونتسک قرار دارد، پس از ماه‌ها نبرد سنگین در ماه مه به تصرف نیروهای روسی درآمده و نیروهای اوکراینی تنها توانسته‌اند بخشی از روستاهای حومه این شهر راهبردی را دوباره در دست گیرند. گزارش‌های منتشر شده از روسیه می‌گوید نیروهای این کشور توانسته‌اند پنج حمله اوکراین را در نزدیکی باهموت دفع کنند. 
صورت مسئله مشخص است، زلنسکی بازی را به بدترین نحو ممکن باخته است. بازی مستقیم در زمین آمریکا و ناتو، نتیجه‌ای جز شکست و تباهی برای رئیس‌جمهور از خودراضی اوکراین نداشته است. اصرار وی درباره گسترش ناتو به شرق (آن هم با استناد به وعده‌های پوچی که واشنگتن و اتحادیه اروپا به وی داده بودند)، منطقه دونباس و حتی دیگر مناطق اوکراین را به زمینی سوخته کرده تبدیل است. 
تأثیر جنگ غزه بر معادله جنگ اوکراین را نمی‌توان نادیده انگاشت. اکنون سران غربی به دنبال شوک ناشی از شکست صهیونیست‌ها در عملیات طوفان الاقصی و پیامدهای این شکست، مشغول حمایت از رژیم کودک‌کش صهیونیستی بوده و به عبارت بهتر، دوشکست را در یک برهه زمانی (شکست در جنگ غزه و جنگ اوکراین) تجربه می‌کنند. در مقابل، همان‌گونه که اشاره شد زلنسکی به شدت بابت وعده‌های دروغین اعضای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) درباره پیوستن این کشور به ناتو عصبانی و مستأصل به نظر می‌آید. فراتر از آن، بسیاری از تصورات غربگرایان اوکراینی از جمله ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز کی‌یف در صورت وقوع جنگ تحقق نیافته است و برخی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی در زمینه هزینه‌های هنگفت ناشی از فرسایشی شدن نبرد اوکراین ابراز نارضایتی می‌کنند.
کار به جایی رسیده است که به تازگی 12 کشور اروپایی (که عضو ناتو و اتحادیه اروپا هستند)، حتی معافیت غلات و محصولات کشاورزی اوکراینی از تعرفه‌‌های گمرکی را زیر سؤال برده‌اند و استمرار این روند را مغایر با منافع اقتصادی خود دانسته‌اند. در چنین وضعیتی، زلنسکی بیش از هر زمان دیگری بابت بازی در زمین غرب احساس سرخوردگی می‌کند. با وجود این، وی آلترناتیوی در مقابل خود نمی‌بیند و تنها با هزینه‌های یک انتخاب نادرست، پرهزینه و البته جبران‌ناپذیر در عرصه امنیتی و سیاست خارجی خود مواجه است. زلنسکی اکنون خود را محکوم می‌داند که به این بازی دو سر باخت ادامه دهد. در چنین شرایطی، وی از سویی قدرت عتاب علنی و آشکار مقام‌های آمریکایی و اروپایی (را به دلیل بدعهدی‌های آنها در قبال متحدان غرب در اوکراین) ندارد و از سوی دیگر نمی‌تواند خشم خود را بابت واقعیت‌های شرق اوکراین و نظام بین‌الملل کتمان کند. در چنین وضعیتی، نباید از زلنسکی به منزله رئیس‌جمهور و سیاستمداری عادی یاد کرد؛ او به نماد بازنده‌ای مطلق در جهان تبدیل شده است...