صد روز است که رژیم اشغالگر صهیونیستی بی‌وقفه قتل عام مردان، زنان و کودکان غزه را ادامه می‌دهد در این روزها کمتر کشوری بوده که شاهد اعتراضات و تظاهرات مردمی در محکومیت جنایت‌های ضدانسانی نبوده باشد. سیل گسترده معترضان در کشورهای گوناگون جهان نشان از بیداری وجدان‌های آگاه دارد[...]
صد روز است که رژیم اشغالگر صهیونیستی بی‌وقفه قتل عام مردان، زنان و کودکان غزه را ادامه می‌دهد در این روزها کمتر کشوری بوده که شاهد اعتراضات و تظاهرات مردمی در محکومیت جنایت‌های ضدانسانی نبوده باشد. سیل گسترده معترضان در کشورهای گوناگون جهان نشان از بیداری وجدان‌های آگاه دارد.
در این میان، یکی از عبارت‌هایی که بارها و بارها شنیده و گفته‌ایم، سکوت سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی در قبال این نسل‌کشی و جنایت بزرگ است. علت این نقیصه که به عادت و عرف در مجامع جهانی تبدیل شده یا به مواضع کلیشه‌ای و تبلیغاتی تقلیل یافته، وابستگی مجامع حقوقی جهانی به قدرت‌های بزرگ و نفوذ لابی‌های قدرت در آنهاست و هرجا رسیدگی به حقوق مظلومان با منافع قدرت‌های استکباری تعارضی داشته، با بی‌عملی یا اقدامات سیاسی و غیرمنصفانه این نهادها مواجه بوده‌ایم.
اما این بار در کنار خیزش جهانی علیه جنایت صهیونیست‌ها و مواضع برخی دولت‌های اسلامی، صداهای محکومیت و اعتراض سران برخی کشورهای جهان از گوشه و کنار شنیده می‌شد و این تنها به واسطه فشار افکار عمومی به دولتمردان‌شان برای اقدام و اتخاذ موضع علیه اتفاقاتی بود که در غزه روی می‌داد. چنین موضع‌گیری‌هایی شاید در تجاوزات گذشته رژیم صهیونیستی به فلسطین و غزه سابقه نداشت.
در این میان، اما آفریقای جنوبی پا را فراتر گذاشت و حدود یک ماه قبل دادخواستی را به دیوان بین‌المللی دادگستری فرستاد و خواستار رسیدگی به اتهامات رژیم صهیونیستی به جرم نسل‌کشی در غزه شد. نکته مهم اینجاست که اولاً رژیم نامشروع صهیونیستی و آفریقای جنوبی هر دو جزء امضاکنندگان این کنوانسیون هستند که صلاحیت دیوان بین‌المللی دادگستری را به منزله بالاترین مرجع حقوقی سازمان ملل برای رسیدگی به اختلافات مجاز می‌دانند. ثانیاً همه طرف‌هایی که این معاهده را امضا کرده‌اند، متعهد شده‌اند مرتکب نسل‌کشی نشوند و از ارتکاب آن از سوی طرف‌های دیگر نیز جلوگیری کرده و آن را مجازات کنند.
هفته گذشته اولین جلسه استماع دادگاه لاهه برای بررسی این شکایت برگزار شد و تیم حقوقی آفریقای جنوبی تأکید کردند که کشتار در غزه باید متوقف شود و نسل‌کشی مردم غزه، تحت هیچ بهانه‌ای مجاز نیست. این آغازی بود برای اینکه دیوان دادگستری لاهه در منظر افکار عمومی جهانی یک بار دیگر خود را در معرض آزمون پایبندی به حقوق انسان‌ها قرار دهد. اگرچه نمی‌توان به حصول نتیجه از این محکمه بین‌المللی خیلی امیدوار بود، اما آمریکا و انگلیس برای تحت‌الشعاع قرار دادن این رویداد، به زعم خود ابتکار عمل را به دست گرفتند و با تجاوز به یمن تلاش کردند تا افکار عمومی به این نقطه معطوف و موضوع محاکمه رژیم صهیونیستی را کمرنگ کنند؛ وگرنه آمریکایی‌ها دیدند که در طول هشت سال، چگونه مقاومت مردمی یمن در برابر ائتلاف سعودی ایستادگی کرد و متجاوزان را با شکست مواجه کرد.
