نگاهی به چهل انتخابات گذشته در کشورمان نشان می‌دهد، مردم‌سالاری دینی و به بیان غربی‌ها دموکراسی واقعی در ایران اتفاق افتاده و ایران در و ضعیت کنونی مدعی دموکراسی ست. این فضا سبب شده است دشمن با ترفندهای گوناگون به دنبال ناامید‌سازی مردم از مشارکت در انتخابات باشد. هجمه سنگین علیه انتخابات در فضای مجازی و رسانه که با مدیریت سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی دشمن صورت می‌گیرد، باعث امیدواری غرب مبنی بر پایین بودن مشارکت در کشور شده است؛ اما تحلیل روند انتخابات گذشته نشان می‌دهد در این انتخابات نیز مردم دشمنان نظام را مأیوس خواهند کرد. از طرفی این غرب است که با چالش مشارکت مواجه است؛ به گونه‌ای که انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و پارلمانی اروپا هر دو در سال 2024 میلادی برگزار می‌شود. نظرسنجی «یوروبارومتر» نشان داده است، فقط ۱۴ درصد از مردم فرانسه تاریخ برگزاری انتخابات پارلمان اروپا را می‌دانستند و در دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز تمایلی عمومی درخصوص شرکت در انتخابات وجود ندارد. همچنین نظرسنجی دانشگاه کوئین پاک در آمریکا نشان می‌دهد، اکثریت نسبی شهروندان این کشور با نامزدی مجدد ترامپ و بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2024 مخالف هستند. با توجه به این نظرسنجی‌ها و مستندات مشابه، نکاتی درباره رویکرد غرب در تقابل با انتخابات در ایران (چه به لحاظ ماهوی و چه ساختاری) وجود دارد که نمی‌توان به سادگی از کنار آنها گذشت.
نخست اینکه، غرب در حالی وقیحانه مشغول ترسیم حدود و ثغور دموکراسی و مردم‌سالاری ادعایی خود در دنیاست که شهروندان آمریکایی و اروپایی روز به روز بیشتر از لیبرال دموکراسی وهم‌آلود و بحران‌ساز نهادهای قدرت فاصله می‌گیرند. وضعیت مشارکت جوانان و نوجوانان در انتخابات پارلمانی اروپا به اندازه‌ای وخیم است که کمیسیون اروپا پروژه‌ای اضطراری با عنوان «MEET» را با هدف تشویق جوانان اروپایی به مشارکت در انتخابات پارلمانی تعریف و عملیاتی کرده است. مخالفت بیشتر آمریکایی‌ها با ساختار انتخاباتی «کالج الکترال» نیز به اندازه‌ای آشکار است که حتی سران کاخ سفید نیز در ادوار گوناگون به آن اذعان کرده‌اند. سؤال اصلی اینجاست که صاحبان چنین ساختار انتخاباتی ضد مردمی، غیر مترقی و مبهمی چگونه به خود اجازه اظهارنظر درباره برگزاری انتخابات در دیگر کشورهای جهان را می‌دهند؟
نکته دوم، معطوف به نگرانی اصلی غرب در قبال پدیده انتخابات در ایران است. واقعیت امر این است که «جمهوری اسلامی»، یک نظام مردمی و دینی در مواجهه با روایت‌سازی غرب از اصل حکمرانی و الگوی «دولت‌ـ ملت» تلقی می‌شود. امامین انقلاب اسلامی صراحتاً و قویاً بر نقش مردم در روند ایجاد و بقای انقلاب و نظام جمهوری اسلامی تأکید فرموده و گذار موفقیت‌آمیز کشورمان از بزنگاه‌ها و گلوگاه‌های مهم طی 45 سال اخیر را معلول همین آگاهی، غیرت و مسئولیت‌پذیری مردم تلقی کرده‌اند؛ از این رو تحلیل رفتار مردم در آوردگاه‌های انتخاباتی، همواره در کانون رصد و تحلیل دیگران (دوستان و دشمنان) قرار داشته است. بنابراین، حضور مردم در صحنه دفاع از انقلاب اسلامی، همواره برای کشور فرصت‌آفرین و در مقابل، پاشنه آشیل غرب در مواجهه با ملت و نظام محسوب شده و خواهد شد.
نکته سوم، به رصد دقیق جنگ شناختی دشمن در برهه خاص کنونی(انتخابات مجلس شورای اسلامی) مربوط می‌شود. این جنگ شناختی و تاکتیکی، دو رکن اساسی دارد: یکی تمرکززدایی در قبال ضعف ساختاری و شکلی انتخابات در غرب و دیگری، تمرکزگرایی وسواس‌گونه بر رفتار انتخاباتی مردم ایران و تشویق آنها مبنی بر حضور نیافتن پای صندوق رأی. غرب در پیشبرد این بازی هدفمند، از روش‌های متعددی از جمله «سانسور موفقیت‌های صورت گرفته»، «بزرگنمایی نقاط ضعف در داخل ایران»، «اعتبارزدایی از مقدسات و هنجارهای عمومی و اجتماعی»، «ترویج الگوهای منحرف شناختی و اخلاقی» و «ترغیب نوجوانان به فردگرایی بازدارنده» استفاده می‌کند. راه مواجهه با این روند، چیزی جز «تبیین»، «آگاهی» و «آگاهی‌بخشی» نیست. تجمیع و تبیین حقایق انتخاباتی کشورهایی که مشغول دلسرد و مأیوس کردن ملت و به ویژه جوانان ما از حضور پای صندوق‌های رأی هستند، خود گویای همه چیز برای ملت فهیم و آگاه ما خواهد بود... .
