چرخش روباه پیر در قبال ایران؟

انتخابات بریتانیا روز چهارم ژوئیه (۱۴ تیر) برگزار خواهد شد؛ حدود یک هفته بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران. در پادشاهی بریتانیا، وقتی یک حزب اکثریت پارلمان را به دست بیاورد، رهبر آن به‌عنوان نخست‌وزیر از سوی شاه یا ملکه مأمور تشکیل دولت می‌شود. نخست‌وزیر بعدی یا «ریشی سوناک» نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر حزب محافظه‌کار است یا «کی‌یر استارمر» رهبر حزب کارگر. برخی تصور دارند استارمر به دلیل مواضع پیشین خود، سیاست خارجه متفاوتی در پیش می‌گیرد؛ چرا که از مخالفان حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ بوده است، وقتی جنگ ائتلاف به سرکردگی عربستان علیه یمن به راه افتاد، با فروش سلاح به سعودی به دلایل حقوق بشری مخالفت کرد یا ترور سردار سلیمانی به دست آمریکا را محکوم کرد و گفت، جهان باید ایران را «جذب کند، نه منزوی». اما از ماجرای اغتشاشات دو سال پیش، تا ادعاهای بی‌اساس علیه سپاه و پاسخ ایران به تجاوزگری رژیم صهیونیستی، سوناک و استارمر موضع‌گیری‌های یکسانی را با ادبیات متفاوت مطرح کرده‌اند. برای نمونه، سوناک پاسخ ایران به تجاوزگری رژیم صهیونیستی علیه کنسولگری‌مان در دمشق را محکوم کرد و آن را اقدامی بی‌ملاحظه خواند که باعث گسترش بی‌ثباتی و آشفتگی در منطقه شده است. استارمر هم در موضع‌گیری مشابه، عملیات وعده صادق را محکوم کرد و ضمن تکرار ادعاها علیه ایران، مدعی شد: «ما در کنار اسرائیل ایستاده‌ایم.» افراد آشنا با ساختار سیاسی انگلیس معتقدند در صورت تغییر دولت لندن، دگرگونی چشمگیری در سیاست‌ خارجی انگلیس رخ نخواهد داد. «جک ‌استراو» وزیر خارجه اسبق انگلیس پیشتر افشا کرد برخلاف آمریکا، تغییر دولت‌ها در انگلیس تفاوتی در سیاست‌های کلان این کشور ایجاد نمی‌کند، چرا که عمده تصمیمات دولت با مشاوره کارگزاران در وزارتخانه‌ها اتخاذ می‌شود. از این رو، چنانچه حزب کارگر طبق نظرسنجی‌ها سکان دولت را به دست بگیرد، می‌توان انتظار داشت که استارمر، سیاست‌های سوناک در حوزه روابط بین‌الملل را ادامه دهد.
قطعنامه شورای امنیت در غزه اجرایی می‌شود؟ 
سرانجام پس از هشت ماه از جنگ رژیم صهیونیستی در غزه و با وجود حمایت‌های همه‌جانبه واشنگتن از تل‌آویو، طرح پیشنهادی رئیس‌جمهور آمریکا برای به اصطلاح برقراری آتش‌بس در غزه میان رژیم صهیونیستی و حماس، با ۱۴ رأی مثبت و رأی ممتنع روسیه و بدون هیچ رأی مخالفی، تحت عنوان قطعنامه ۲۷۳۵ در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد. این قطعنامه مراحل ذیل را برای اجرای پیشنهاد آتش‌بس اعلام شده در ۳۱ مه که رژیم صهیونیستی آن را پذیرفت، ارائه می‌دهد: 
مرحله ۱: آتش‌بس فوری، با آزادی کامل گروگان‌ها از جمله زنان، سالمندان و مجروحان، بازگرداندن اجساد برخی از گروگان‌های کشته شده، تبادل اسرای فلسطینی، عقب‌نشینی صهیونیست‌ها از مناطق پرجمعیت غزه، بازگشت غیرنظامیان فلسطینی به خانه‌ها و محله‌های خود در تمام مناطق غزه، از جمله در شمال، و همچنین توزیع ایمن و مؤثر کمک‌های بشردوستانه در مقیاس بزرگ در سراسر نوار غزه.
 مرحله ۲: با توافق طرفین، پایان دائمی خصومت‌ها، در ازای آزادی همه گروگان‌هایی که هنوز در غزه هستند، و خروج کامل نیروهای صهیونیستی از غزه. مرحله ۳: شروع یک طرح بازسازی چند ساله بزرگ برای غزه و بازگرداندن اجساد همه گروگان کشته شده که هنوز در غزه هستند به خانواده‌های‌شان.
«اسیلی نبنزیا» نماینده دائم روسیه در سازمان ملل متحد، با تأکید بر اینکه ما از موضع رژیم صهیونیستی درباره قطعنامه آتش‌بس در غزه مطمئن نیستیم، گفت: «به اعتقاد ما شورای امنیت نباید توافقاتی را با مؤلفه‌های مبهم تصویب کند. ما نمی‌خواستیم قطعنامه را مسدود کنیم؛ زیرا تا آنجا که می‌دانیم جهان عرب از آن حمایت می‌کند، اما چندین پرسش در مورد قطعنامه پیشنهادی واشنگتن داریم.» رهبران صهیونیست، از جمله «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، پیام‌های متفاوتی درباره این پیشنهاد داده‌اند. نتانیاهو گفته است هرگونه توافق باید همچنان به اسرائیل اجازه دهد تا حماس را ریشه‌کن کند.