چند وقت دیگر در ۱۵ آبان ماه سال جاری انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده برگزار خواهد شد. در این انتخابات قرار است مردم بار دیگر از میان دو حزب بزرگ جمهوری‌خواه و دموکرات، یکی را به عنوان برنده انتخابات تعیین کنند تا سیاست‌های آن حزب توسط آمریکایی‌ها اجرا شود. رقابت «دونالد جی ترامپ» جمهوری‌خواه با «جو بایدن» دموکرات بار دیگر یادآور رقابت‌های انتخاباتی دور قبل سال ۲۰۲۰ است که بایدن پیر توانست تا ترامپ پر ادعا را یک دوره‌ای کرده و شکست دهد؛ اما هم اکنون شرایط به کلی عوض شده است.
هم در سطح خرد و هم در سطح کلان شرایط برای رقابت دو نامزد انتخاباتی کاملاً متفاوت شده است. جدا از اینکه انحطاط سیاسی آمریکا با حضور دو نامزد سالخورده و پیر که دارای مشکلات متعدد فردی و کاری اعم از محکومیت‌های قضایی، اتهامات مختلف خانوادگی، عملکرد غیر قابل دفاع، گاف‌ها و سوتی‌های بی‌شمار و غیره، بیش از پیش مشهود شده است؛ اما رخدادهای بین‌المللی نیز سبب شده است تا مردم آمریکا در انتخابات پیش رو دچار چالش‌های اساسی برای انتخاب نامزد متبوع خود باشند؛ چراکه به نظر می‌رسد هر دو نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا هم توان حل معضلات بین‌المللی را ندارند و هم قصدی برای پایان دادن به بحران‌های متعدد ندارند.
امروزه بحران‌هایی در زمینه‌های سیاسی، امنیتی، اقتصادی، فرهنگی و ... گریبان‌گیر نظام بین‌الملل شده است. به گواه بسیاری از تحلیلگران سیاسی این قبیل بحران‌ها تأثیر پذیرفته از سیاست‌های نابجا و غلط ایالات متحده و غرب است. حمله ناموفق به دو سرزمین عراق و افغانستان، جنگ اقتصادی با شرق و همچنین تلاش برای سیطره و تفوق کامل بر اروپا و نهایتاً حمایت از جنایات رژیم منحوس صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی و... باعث شده است که بحران‌های بالقوه به بالفعل تبدیل شود. بنابراین بخشی از جامعه آمریکا هم اکنون به دنبال کاندیدایی برای حل این قبیل مشکلات هستند.
در این میان، اقلیت‌های قومی و دینی آمریکایی تأثیر بسزایی در نتیجه انتخابات دارند. در انتخابات‌های آمریکا معمولاً ایالت‌های آمریکایی به سه حالت مشخص تقسیم می‌شوند:
الف‌ـ گروهی به صورت سنتی به حزب دموکرات‌ها رأی می‌دهند و گذشت سال‌های متمادی تغییری در روند رأی دادن آنها نداشته است. این گروه به اصطلاح به ایالت‌های قرمز مشهور هستند، همانند ایالت‌های مرکزی آمریکا؛ مانند کالیفرنیا، اوکلاهاما، وایومینگ و... . البته بعضاً در گذر زمان برخی از ایالت‌ها به تازگی وارد این گروه شده‌اند و برخی از ایالت‌ها نیز از آن خارج شده‌اند.
ب‌ـ گروهی دیگر نیز به صورت سنتی به جمهوری‌خواهان رأی می‌دهند و به ایالت‌های آبی مشهور هستند. بیشتر ایالت‌های مرزی و پیرامونی آمریکا متعلق به جمهوری‌خواهان هستند؛ همانند اورگان، تگزاس، نیویورک و...
ج‌ـ دسته سوم متعلق به ایالت‌هایی است که نه آبی هستند و نه قرمز بلکه در دوره‌های مختلف هر بار به یکی از این دو حزب رأی داده‌اند. مجموع این ایالت‌ها یازده عدد است که عمدتاً سرنوشت انتخابات را نیز این ایالت‌ها مشخص می‌کنند. برخی از این ایالت‌های خاکستری در چند دوره اخیر رفتار واحدی نشان داده‌اند و هر بار به دموکرات‌ها رأی داده‌اند؛ نظیر نیومکزیکو، نوادا، نیوهمپشایر، ویرجینیا و برخی دیگر نیز هر بار به جمهوری‌خواهان رأی داده‌اند نظیر فلوریدا، کارولینای شمالی، اوهایو.
چالش بزرگ دموکرات‌ها و شخص جو بایدن در این دور از انتخابات این است که چگونه از میان این یازده ایالت، ابتدا ایالت‌هایی را که دور قبل به او رأی داده بودند، حفظ کند و در مرحله بعدی ایالت‌هایی را که به او رأی نداده بودند، به سمت خود متمایل سازد. به نظر می‌رسد ادامه جنگ اوکراین و روسیه و همچنین ادامه جنایات صهیونیست‌ها در غزه باعث شود که بایدن رأی بسیاری از مسلمانان و همچنین افراد ضد جنگ را از دست بدهد. گفتنی است، نمی‌توان نقش عرب‌تباران و مسلمانان را در انتخابات ایالات متحده نادیده گرفت. بر اساس گزارش مؤسسه آمریکایی‌های عرب، تقریباً ۵/۳ میلیون آمریکایی عرب‌تبار هستند و حدود ۱ درصد از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می‌دهند که در این بین حدود ۶۵ درصد آنان مسیحی، ۳۰ درصد مسلمان و تعداد اندکی از آنان یهودی هستند. دیربورن در ایالت میشیگان، خانه بزرگ‌ترین جامعه آمریکایی عرب‌تبار در ایالات متحده است و آنان بیش از ۴۰ درصد جمعیت آن شهر را تشکیل می‌دهند. پس از آن جورجیا، پنسیلوانیا، فلوریدا و ویرجینیا نیز محل زندگی جوامع بزرگ عرب‌تبار هستند.
اگرچه مسلمانان در ایالات متحده از نظر عددی اقلیتی چند درصدی (۵/۳ میلیون نفر) در بین ۳۱۸ میلیون شهروند آمریکایی محسوب می‌شوند، اما آرای آنها نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده بر جای می‌گذارد. برای نمونه، ایالت میشیگان می‌تواند کاملاً نتیجه انتخابات را رقم بزند. میشیگان ۱۶ رأی الکترال دارد و مرکز مسلمانان آمریکاست. در این ایالت تعداد مسلمانان به نسبت دیگر ایالت‌ها چشمگیرتر است. با توجه به نظرسنجی‌های فعلی، اگر جو بایدن تمام ایالاتی را که سبب پیروزی «هیلاری کلینتون» در سال ۲۰۱۶ شد، از آن خود کند و ویسکانسین و پنسیلوانیا را هم ببرد، به عدد ۲۶۳ رأی می‌رسد و ترامپ اگر ایالاتی را که در سال ۲۰۲۰ برد، دوباره پیروز و ایالات جورجیا و آریزونا را هم پس بگیرد، به عدد ۲۵۹ رأی می‌رسد که هر دو کمتر از عدد تعیین‌کننده ۲۷۰ رأی الکترال است و این ایالت میشیگان است که سرنوشت این انتخابات را روشن خواهد کرد. گفتنی است، میشیگان یک جمعیت حدود ۲۰۰ هزار نفری مسلمان (بالای ۱۸ سال) دارد که عمدتاً به دموکرات‌ها رأی می‌دهند؛ اما امسال آنها از دولت بایدن به علت جنگ فلسطین ناراضی هستند. در صورتی که جنگ تمام نشود یا حمایت‌های دولت بایدن از «نتانیاهو» و جنایات صهیونیست‌ها ادامه‌دار باشد، مطمئناً بایدن و دموکرات‌ها در این ایالت دچار چالش اساسی می‌شوند. در چنین حالتی مسلمانان میشیگان یا در انتخابات شرکت نمی‌کنند یا به کاندیدای مستقل حزب سوم رأی می‌دهند که در این صورت بایدن، میشیگان و در نتیجه انتخابات سراسری را واگذار خواهد کرد.
تلاش دموکرات‌ها برای جایگزینی نامزد دیگری از حزب به جای بایدن را از این زاویه هم می‌شود تحلیل کرد که بایدن آرای افراد ضد جنگ و همچنین مسلمانان و عرب‌تباران را از دست داده است و بنابراین نیاز است چهره جدیدی معرفی شود تا شاید اقبال عمومی این بخش از جامعه آمریکایی به سمت او متمایل‌تر باشد. نادیده گرفتن تشکل مسلمانان و عرب تباران آمریکایی از سوی بایدن پس از شروع جنگ رژیم صهیونیستی با حماس که با ترک کردن جلسه از سوی بایدن صورت پذیرفت و همچنین تمایل نداشتن رهبران مسلمان و عرب‌تبار به از سرگیری دلجویی‌های پوشالی بایدن که با دعوت به میهمانی افطار در ماه مبارک رمضان در کاخ سفید انجام شد، باعث می‌شود که دموکرات‌ها به این جمع‌بندی برسند که بایدن از سوی مسلمانان و عرب‌تباران کاملاً پس زده شده است. البته این به معنای رأی‌آوری ترامپ در محافل مسلمانان نیست؛ اما حداقل باعث می‌شود که دموکرات‌ها بازنده انتخابات باشند. بنابراین، اگرچه در انتخابات‌ها معمولاً و طبیعتاً این اکثریت هستند که پیروز نهایی انتخابات می‌شوند و اقلیت‌ها به شکست محکوم هستند؛ اما نمی‌توان از تأثیر بسیار زیاد اقلیت‌ها در نتیجه نهایی آرا، با توجه به اینکه اکثریت جامعه سفیدپوست مسیحی آمریکایی به دو حزب بزرگ تقریباً مساوی تقسیم شده است، چشم‌پوشی کرد.
