نشست فوقالعاده شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی هستهای چندی پیش با تصویب قطعنامهای با گزارش پرونده هستهای ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد، موافقت کرد.
شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی قطعنامه پیشنهادی اروپا را با 27 رای مثبت 5، رای ممتنع و 3 رای مخالف ونزوئلا، سوریه و کوبا به تصویب رساند که براساس بندهای 2 و 8 آن، ایران تا ماه مارس یک ماه دیگر فرصت دارد که موارد خواسته شده را اجرا کند و در غیر این صورت در این ماه پرونده ایران به شورای امنیت گزارش خواهد شد.
گروه سیاسی ایرنا در آستانه این نشست حساس، روزشمار فعالیتهای صلحآمیز هستهای ایران را در سالهای گذشته به همراه مناقشات سیاسی مرتبط با آن آماده کرده است:
الف) فعالیتهای هستهای ایران از ابتدا تا شروع بحران نقطه آغازین تصمیم دولت ایران برای استفاده از انرژی هستهای به یک دهه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 - 1979باز میگردد.
ـ اواسط دهه ۱۹۷۰میلادی (دهه 50 شمسی): برنامه هستهای ایران با امضای قرارداد احداث نیروگاه اتمی بوشهر با یک شرکت آلمانی کلید زده شد.
اکنون، نیروگاه اتمی بوشهر، به عنوان نماد واقعی فعالیتهای صلحآمیز هستهای ایران، پس از یک دورهطولانی و پر فراز ونشیب با همکاریهای دانشمندان روسی ساخته شده و در مراحل پایانی ساخت و بهره برداری قرار دارد.
ـ سال ۱۳۵۳) ۱۹۷۵شمسی): قرارداد احداث نیروگاه اتمی بوشهر با شرکت "زیمنس" آلمان منعقد شد، اما با پیروزی انقلاب اسلامی عملیات ساخت آن به تعویق افتاد تا این که جمهوری اسلامی ایران با امتناع آلمانها دور جدید مذاکره برای احداث نیروگاه بوشهر را با سازمان انرژی اتمی روسیه در دهه ۱۹۹۰میلادی آغاز کرد.
ـ 18 دیماه 1374 (هشتم ژانویه سال 1995): ایران و روسیه موافقت کردند که قراردادی را درباره ساخت نیروگاه اتمی بوشهر به امضا برسانند.
براساس این قرارداد مقرر شد که نیروگاه اتمی بوشهر در همان مکانی ساخته شود که در سال ۱۹۷۵قرار بود شرکت آلمانی زیمنس آن را بسازد. در آن زمان، مبلغ کل این قرارداد ۷۸۰ میلیون دلار برآورد شد. تخمین زده میشود که هزینه کنونی این قرارداد بر یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار بالغ شود.
براساس استانداردهای جهانی، هزینه ساخت یک نیروگاه هستهای بین ۱/۵ تا ۲/۵ میلیارد دلار برآورد میشود.
ب) فعالیتهای هستهای ایران از شروع بحران تا بیانیه تهران
ـ سال۱۳۸۰ (2001 میلادی): از منظر تاریخی، شروع بحران هستهای ایران به سال 1380 (2001) باز میگردد. در آن زمان افسران اطلاعاتی آمریکا به روزنامهنگاری معروف به نام "سیمور هرش" گفتند که تاسیسات هستهای نظامی ایران نه در نیروگاه آب سبک بوشهر بلکه در اماکن نظامی قرار دارد.
ـ 9 بهمن ماه 1380 (29 ژانویه 2002): جورج بوش، رییسجمهوری آمریکا، چند ماه بعد از حملات یازده سپتامبر، 2001ایران را به همراه عراق و کره شمالی در "محور شرارت" قرار داد.
ـ 23 مرداد ماه 1381 (14 اوت 2002): "علیرضا جعفرزاده"، سخنگوی شورای ملی مقاومت وابسته به گروهک منافقین ادعا کرد ایران در نطنز تاسیسات غنی سازی اورانیوم و در اراک، راکتور آب سنگین ساخته است.
ادعاهای گروهک منافقین در نیویورک، حمایتهای سیاسی و رسانهای آمریکا از این اقدام و جنجالهای رسانههای غربی بویژه شبکه تلویزیونی سیانان و خبرگزاری رویترز نقطه آغازینی برای طرح شدن مساله هستهای ایران در مجامع بینالمللی شد. در تمامی این ادعاها گفته شد که "جمهوری اسلامی ایران در سه مرکز مخفی مشغول ساخت سلاح اتمی است" .
شهریورماه 1381 (سپتامبر 2002):روسیه مقدمات ساخت راکتوری 800 میلیون دلاری را در حوالی بوشهر آغاز کرد قرار بود این نیروگاه تا آخر سال 2003 وارد مدار شود.
ـ آذر ماه 1381 (دسامبر 2002): آمریکا ایران را به تلاش برای تولید تسلیحات اتمی متهم و تصاویری ماهوارهای منتشر کرد که تاسیساتی اتمی در نطنز و اراک را نشان میداد. رسانههای آمریکایی ادعا کردند این تاسیسات کاربرد نظامی دارد.
۲۰بهمن ماه ۱۳۸۱(9فوریه ۲۰۰۳): سیدمحمد خاتمی رییسجمهوری تصریح کرد: "جمهوری اسلامی ایران مصمم است تا از دانش و فنون پیشرفته از جمله دانش و فناوری هستهای در جهت صلح آمیز استفاده کند."
رییسجمهوری در جمع وزیر و معاونان وزارت علوم و تحقیقات و فناوری و روسا و استادان برخی دانشگاههای کشور، فنآوری تولید و بهرهبرداری از سوخت هستهای را "متکی به طیف گستردهای از علوم و فنون" دانست و با تشریح تلاشهای دولت در جهت بهرهگیری از این دانش برای پیشرفت کشور، از کشف و استخراج ذخایر اورانیوم در ۲۰۰ کیلومتری شهر یزد و ایجاد تاسیسات تولید ترکیبات اورانیوم در شهرهای اصفهان و کاشان خبر داد.
ـ 30 بهمن ماه 1381 (19 فوریه 2003): "فرانسوا ریواسو"، سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه گفت: ما از سخنان آقای خاتمی رییسجمهوری ایران دریافتیم که این کشور فعالیتهای خود را در چهارچوب قوانین بینالمللی انجام میدهد.
ـ سوم اسفند ماه 1381(22 فوریه 2003): پس از حساسیتهای بینالمللی ایجاد شده به برنامههای هستهای ایران و به منظور شفافسازی و خنثی کردن جنجالها و تبلیغات روانی کشورهای غربی، ایران از محمدالبرادعی مدیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی دعوت کرد تا در سفر به ایران، از تاسیسات هستهای این کشور بازدید کند.
در پاسخ به دعوت ایران، مدیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی درست چند روز قبل از آغاز حمله نظامی آمریکا به عراق در اوایل اسفند 138به تهران آمد و بلافاصله از تاسیسات نطنز دیدن و با مقامات جمهوری اسلامی از جمله سید محمد خاتمی، رییسجمهوری وقت دیدار و گفتوگو کرد.
البرادعی پس از بازدید تاسیسات هستهای نطنز گفت: از صلحآمیزبودن فعالیتهای هستهای ایران مطمئن شدم.
وی افزود: من در بازدیدهایم در این سفر به نتیجه مطلوب رسیدم و نسبت به اهداف صلحجویانه ایران در مورد انرژی هستهای اطمینان بیشتری حاصل کردم.
- اردیبهشت 1382 (ماه مه 2003):
ایران اعلام کرد تاسیساتی را در نطنز و اراک میسازد ولی تاکید کرد که اینها همانند نیروگاه بوشهر صرفا برای تولید انرژی هستهای و کاربرد غیر نظامی آن است.
- خردادماه 1382 (ژوئن ۲۰۰۳): برای نخستین بار در خرداد ماه ۸۲ پرونده هستهای ایران در نشست شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی مطرح شد و البرادعی برای اولین بار گزارشی درباره برنامههای هستهای ایران به شورای حکام ارائه کرد.
بعد از پایان این نشست، ۳۵عضو شورا یک بیانیه علیه جمهوری اسلامی صادر و در آن درخواستهایی از ایران مطرح شد. اهم این درخواستها عبارت بودند از: امضای پروتکل الحاقی، همکاری شفافتر و بیشتر با آژانس و دادن اجازه بازرسی از مراکز هستهای ایران به بازرسان بینالمللی، تشویق ایران به تعلیق گازدهی در نطنز.
ـ 29 خردادماه 1382 (19 ژوئن 2003): آ ژانس از ایران خواست پروتکل الحاقی معاهده منع تکثیر تسلیحات هستهای را امضا کند و به بازرسان اجازه دهد به تاسیسات هستهای جمهوری اسلامی دسترسی نامحدود و سرزده داشته باشند.
بلافاصله پس از پایان نشست شورای حکام، بازرسان دور تازهای از بازرسی را در ایران آغاز کردند روزنامه واشنگتن پست نیز همزمان ادعا کرد: "بازرسان در جریان بازرسی قبلی خود نشانههایی از اورانیوم غنی شده در نطنز یافتهاند.
ـ ۳۰ تیر ماه ۱۳۸۲(21 ژوییه ۲۰۰۳): اتحادیه اروپا هشدار داد که اگر ایران همکاری کاملی با بازرسان نداشته باشد؛ بروکسل شاید در مناسبات سیاسی و اقتصادی خود با جمهوری اسلامی تجدیدنظر کند.
ـ 15 مرداد ماه 1382 (6 اوت 2003): سیدمحمد خاتمی، رییسجمهوری وقت ایران، اعلام کرد که تسلیحات اتمی هیچ جایگاهی در راهبرد نظامی جمهوری اسلامی ندارد، ولی ایران از فناوری صلح آمیز هستهای دست نخواهد کشید.
ـ ۴شهریور ماه ۱۳۸۲(۲۶ اوت ۲۰۰۳): تهران اعلام کرد که به بازرسی سرزده تن میدهد ولی این تضمین را میخواهد که بازرسان اسرار برنامههای راهبردی نظامیاش را افشا نخواهند کرد.
- ۱۸شهریور ماه ۱۳۸۲(9 سپتامبر۲۰۰۳): کاخ سفید باردیگر مدعی شد که ایران پایبند توافقنامههای بینالمللی منع تکثیر هستهای نیست، ولی پیشنهاد انگلیس، آلمان و فرانسه را پذیرفت که تا آخر اکتبر به جمهوری اسلامی وقت داده شود تا "فعالیتهای اتمی" خود را کاملا افشا کند و بازرسیهای سرزده را بپذیرد.
ـ 21 شهریور ماه ۱۳۸۲(12 سپتامبر ۲۰۰۳): دومین نشست شورای حکام در بررسی پرونده هستهای ایران در وین برگزار شد. در آن نشست نیز قطعنامه شدیداللحنی علیه ایران صادر شد و در آن شورای حکام برای اجرای درخواستهای خود "ضربالاجل" (Deadline) تعیین کرد.
ـ مهر ماه ۱۳۸۲(اکتبر ۲۰۰۳): در مقطع زمانی میان اجلاس سپتامبر و نوامبر ۲۰۰۳که بحث "اجماع جهانی" تحت رهبری آمریکا علیه ایران و ارجاع پرونده جمهوری اسلامی به شورای امنیت سازمان ملل به طور جدی مطرح شد؛ اراده ایران براین قرار گرفت که تمامی مباحث مربوط به پرونده هستهای ایران تحت نظر یک نفر قرار بگیرد و دستورات او برای تمامی ارگانهای مرتبط با پرونده لازمالاجرا باشد و در مهر ماه ۸۲ دکتر حسن روحانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی به عنوان مسوول ارشد پرونده تعیین شد.
ـ 10 مهر ماه ۱۳۸۲(دوم اکتبر ۲۰۰۳): به فاصله کمتر از یکماه پس از صدور قطعنامه سپتامبر؛ گروهی از بازرسان ارشد آژانس بینالمللی انرژی اتمی برای بازدید از مراکز "مشکوک" هستهای ایران به تهران سفر کردند.
ـ 21 مهر ماه ۱۳۸۲(13 اکتبر ۲۰۰۳): روسیه اعلام کرد که طرح راهاندازی راکتور بوشهر را یک سال به تعویق انداخته است ولی تاکید کرد که دلیل آن مشکلات فنی بوده، نه فشارهای غرب.
ـ 22 مهر ماه ۱۳۸۲(14 اکتبر ۲۰۰۳): گروهک منافقین ادعا کرد: "ایران یک کارخانه غنیسازی اورانیوم برای مقاصد نظامی در اصفهان ساخته است."
ـ 27 مهر ماه ۱۳۸۲(19 اکتبر ۲۰۰۳): مقامات جمهوری اسلامی با فرستادگان آژانس درباره پذیرش بازرسیهای سختگیرانه تر به مذاکره پرداختند.
ـ 29 مهر ماه ۱۳۸۲(19 اکتبر ۲۰۰۳): کمال خرازی، وزیر وقت امور خارجه ایران، قول داد جمهوری اسلامی در جریان مذاکراتش با سه کشور اروپایی "شفافیت کامل" را اصل قرار دهد اندکی بعد یکی از دیپلماتهای غربی اعلام کرد ایران پذیرفته است غنیسازی اورانیوم را متوقف و پروتکل الحاقی را امضا کند.
ـ اول آبان ماه ۱۳۸۲(23 اکتبر ۲۰۰۳): در تهران اعلام شد که بزودی ایران اظهارنامه یکهزار صفحهای خود درباره فعالیتهای هستهایاش را تقدیم آژانس بینالمللی انرژی اتمی خواهد کرد. این تصمیم ایران مورد استقبال مجامع بینالمللی به ویژه البرادعی و کوفی عنان قرار گرفت.
ـ 18 آبانماه ۱۳۸۲(10 نوامبر ۲۰۰۳): گزارش داخلی آژانس اظهار کرد: "در حال حاضر هیچ مدرکی در دست نیست که ایران در حال تولید تسلیحات اتمی است." آمریکا این گزارش را رد کرد.
یک روز بعد؛ آژانس در گزارشی اعلام کرد که ایران اذعان کرده که پلوتونیوم، مادهای که میتوان برای تولید جنگ افزار اتمی بکار برد؛ تولید کرده است، ولی افزود هیچ مدرکی در دست نیست که ایران قصد تولید بمب اتمی را دارد.
ـ 21 آبان ماه 1382 (13 نوامبر 2003): واشنگتن این گزارش را رد کرد و آن را "باورنکردنی" خواند آژانس از گزارش خود دفاع کرد.
- 4 آذر ماه 1382 (25 نوامبر 2003): انگلیس، فرانسه و آلمان با آمریکا بر سر قطعنامهای به توافق رسیدند که به ایران در مورد فعالیتهای اتمیاش هشدار میداد.
- 5 آذر ماه 1382 (26 نوامبر 2003): هیات رییسه آژانس قطعنامهای را در مورد اعمال تدابیر حفاظتی مقرر شده در پیمان منع گسترش تسلیحات هستهای در خصوص جمهوری اسلامی ایران به تصویب رساند.
- 27 آذر ماه 1382 (18 دسامبر 2003): علیاکبر صالحی، نماینده وقت ایران در آژانس، پروتکل الحاقی را امضا کرد تا تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی در معرض بازرسی بیقید و شرط قرار گیرد.
- اسفند ماه 1382 (مارس 2003: پس از نشست نوامبر، شورای حکام آژانس در نشست ماه مارس، برای سومین بار علیه ایران قطعنامه صادر کرد.
در این قطعنامه به "مشکلات باقیمانده" در پرونده ایران و پرسشهای مطرح در آن اشاره و همچنین از مدیرکل خواسته شد گزارشی درباره این موارد؛ پیش از ماه می(اردیبهشت ۸۳) ارائه کند.
البرادعی در پایان این نشست گفت: "همکاری کامل ایران با آژانس بینالمللی انرژی اتمی و اتخاذ سیاست همکاری فعالانه با این آژانس، قطعا به نفع ایران خواهد بود."
ـ 17 فروردین 1383(6 آوریل 2004 ): مدیر کل آژانس در دیداری از ایران ضمن ابراز رضایت از این دیدار و گفتوگو با مقامهای ایرانی اعلام کرد: در این دیدار به یک توافق دوجانبه در خصوص برنامه کاری آژانس و ایران جهت حل مشکلات بر سر راه بررسی برنامه هستهای ایران دست یافتهایم.
ایران داشتن تاسیسات اتمی مخفی را تکذیب و اصرار کرد که بکارگیری آزمایشی اورانیوم غنی شده در اصفهان مغایر با تعهداتش در پروتکل الحاقی نیست.
-20 فروردین 1383 (9 آوریل 2004):غلامرضا آقازاده، رییس سازمان انرژی اتمی ایران اعلام کرد که جمهوری اسلامی داوطلبانه تولید سانتریفیوژ را متوقف میکند.
ـ 11 خرداد ماه 1383(اول ژوئن 2004): نشست هیات رییسه آژانس در بررسی پرونده هستهای در ماه ژوئن2004 (خرداد ماه 83) برگزار شد که در قطعنامه پایانی آن ضمن قدردانی از تصمیم داوطلبانه ایران جهت تعلیق کلیه فعالیتهای غنیسازی و فرآوری اورانیوم و صدور اجازه به آژانس برای بررسی صحت این تعلیق، در مورد ناقص بودن برخی اطلاعات ارائه شده به آژانس، ابراز نگرانی "جدی" شد. آژانس ادعا کرد نشانههای تازهای از اورانیوم غنی شده را در ایران یافته که فراتر از سطح لازم برای تولید غیر نظامی انرژی هستهای است.
- 21 خرداد 1383 (11 ژوئن 2004): دیپلماتهای غربی ادعا کردند: ایران در بازار سیاه اتمی به دنبال دهها هزار قطعه برای برنامه هستهای خود بوده است."
- 22 خرداد 1383 (12 ژوئن 2004): ایران اعلام کرد که تسلیم فشارهای بینالمللی نخواهد شد و از دنیا خواست که این کشور را عضو "باشگاه هستهای" بداند.
- 5 مرداد ماه 1383 (27 ژوییه 2004): ایران پلمب آژانس روی سانتریفیوژها را فک و تولید سانتریفیوژ در نطنز را آغاز کرد.
ایران همچنین اعلام کرد تولید قطعات سانتریفیوژ را که برای غنیسازی اورانیوم است، از سر گرفته ولی تاکید کرد که فعالیتهای غنیسازی را از سر نگرفته است.
- 2 شهریور ماه 1383 (24 اوت 2004): کمال خرازی، وزیر وقت امور خارجه ایران اعلام کرد که جمهوری اسلامی هرگونه حمله پیشگیرانه اسراییل به تاسیسات اتمیاش را با زور پاسخ خواهد داد.
- 6 شهریور ماه 1383 (28 اوت 2004): محمد خاتمی، رییسجمهوری وقت ایران، اعلام کرد که آژانس باید حق ایران برای غنیسازی اورانیوم جهت نیات صلحجویانه را به رسمیت بشناسد.
ـ 10 شهریور ماه ۱۳۸3(اول سپتامبر 2004): یک گزارش آژانس اظهار کرد که برخی از گزارشهای ایران در مورد فعالیتهای اتمیاش قابل باور است ولی از تصمیم ایران برای تولید انبوه کیک زرد برای غنیسازی ابراز نگرانی کرد.
کالین پاول، وزیر وقت امور خارجه آمریکا گفت که این گزارش برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت کفایت میکند.
- 22 شهریور ماه 1383 (13 سپتامبر 2004): اجلاس شورای حکام آژانس در وین آغاز شد.
- 23 شهریور ماه 1383 (14 سپتامبر 2004): ایران تعلیق نامحدود غنی سازی را نپذیرفت و گفت که تولید سانتریفیوژ را متوقف نخواهد کرد.
- 27 شهریور ماه 1383 (18 سپتامبر 2004): نشست ماه سپتامبر شورای حکام حاوی شدیدترین قطعنامه علیه ایران بود. در قطعنامه سپتامبر دولتهای انگلیس، آلمان و فرانسه یک ضربالاجل سه ماهه (۲۵نوامبر ـ ۵ آذر ماه) برای ایران تعیین کردند که تمامی برنامههای خود برای دستیابی به فن آوری غنیسازی اورانیوم را کاملا متوقف سازد. این کشورها تهدید کردند اگر ایران از اجرای این درخواست سرباز زند؛ رسیدگی به ابهاماتی که در مورد برنامه هستهای ایران وجود دارد به شورای امنیت سازمان ملل سپرده خواهد شد.
- 30 شهریور ماه 1383 (21 اکتبر 2004): ایران اعلام کرد که فراوری گسترده کیک زرد را که گامی به سوی غنیسازی است، از سر گرفته است.
- 29 مهر ماه 1383 (21 اکتبر 2004): برلین، لندن و پاریس از تهران خواستند کلیه فعالیتهای مربوط به غنیسازی را متوقف کند وگرنه پروندهاش به شورای امنیت ارجاع خواهد شد. این سه کشور اروپایی مشوقهایی را پیشنهاد دادند.
- 9 آبانماه 1383 (31 اکتبر 2004): مجلس شورای اسلامی ایران طرحی را تصویب کرد که خواستار از سرگیری غنیسازی اورانیوم بود.
- 24 آبان 1383 (15 نوامبر 2004): "بارون فرایر فون مالتزان"؛ "فرانسوا نیکولو" و "جان ریچارد دالتون"؛ سفرای آلمان، فرانسه و انگلیس در تهران برای دریافت پاسخ ایران درباره مذاکرات پاریس به دیدار روحانی در کاخ سعدآباد شتافتند و درست یک روز بعد از دیدار سعدآباد؛ دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی متن موافقتنامه پاریس میان ایران و سه کشور بزرگ اروپایی را منتشر کرد.
در توافقنامه پاریس، پس از تاکید دوباره به تعهد ایران و اتحادیه اروپا به پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (انپیتی) تصریح شد: "به منظور اعتماد بیشتر، ایران به طور داوطلبانه تصمیم گرفته است که برنامه تعلیق خود را ادامه و توسعه دهد."
در بخش دیگری از این توافقنامه تاکید شد که سه کشور اتحادیه اروپا اذعان دارند که این تعلیق یک اقدام "اعتمادساز" است، نه یک الزام حقوقی و تا زمانی که مذاکرات برای یک توافق مورد قبول دو طرف در خصوص ترتیبات دراز مدت پیش میرود، ادامه خواهد یافت.
در این موافقتنامه همچنین مقرر شد که در مقابل "تضمینهایعینی" ایران مبنی بر صلحآمیز بودن برنامههای هستهای این کشور، به صورت مساوی تضمینهای محکمی نیز از سوی اتحادیه اروپا در همکاریهای هستهای، تکنولوژیکی، اقتصادی و امنیتی به جمهوری اسلامی داده شود.
براساس توافقنامه پاریس قرار شد؛ یک "کمیته راهبری" تشکیل شود تا گزارش پیشرفت مذاکرات را از گروههای کاری سهگانه در زمینههای سیاسی ـ امنیتی، تکنولوژیکی اقتصادی و هستهای دریافت کرده و نسبت به پیشبرد پروژهها و یا اقداماتی که میتوانند قبل از یک توافق کلی به اجرا درآیند، اقدام کند.
- 22 آذر ماه 1383 (13 دسامبر 2004): در نشست کمیته راهبری، حسن روحانی، خاویر سولانا؛ جک استراو؛ یوشکا فیشر و میشل بارنیه مذاکراتی عالی در سطح وزیران برگزار و همگی بر تعیین یک سقف زمانی سه ماهه برای جمع بندی مذاکرات تاکید کردند.
پس از نشست کمیته راهبری، نخستین جلسه کاری میان هیات ایرانی و نمایندگان سه کشور اروپایی در بروکسل برگزار شد و درباره فعالیت سه گروه کاری تخصصی تقسیم کاری میان هریک از سه کشور اروپایی صورت گرفت براین اساس، انگلیس به عنوان مسوول کمیته اقتصادی و تکنولوژیکی، آلمان مسوول کمیته سیاسی ـ امنیتی انتخاب شدند و فرانسه نیز عهدهدار مسوولیت گروه کاری هستهای شد.
با انجام این تقسیم کار؛ چهار طرف، گفتوگوهای تخصصی خود را آغاز کردند که قرار شد به مرور این گفتوگوها عملیاتی و نهایی شود.
- 27 آذر ماه 1383 (18 دسامبر 2004): مذاکرهکنندگان ایرانی برای شرکت در کار گروه تخصصی هستهای به عنوان یکی از سه کار گروه تخصصی توافقات ایران و اروپا، به پاریس رفتند تا بعد از هماهنگیهای لازم، نخستین دور مذاکرات تخصصی خود را آغاز کنند.
- 23 دیماه 1383 (18 ژانویه 2005): بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی از تاسیسات پارچین در شرق تهران بازدید کردند.
- 28 دیماه 1383 (18 ژانویه 2005): بعد از جلسات جداگانه میان نمایندگان هر یک از سه کار گروه و مذاکرهکنندگان جمهوری اسلامی، تمامی گروههای کاری هستهای، سیاسی -امنیتی و نیز تکنولوژیکی ـ اقتصادی از روز دوشنبه 28 دیماه به صورت همزمان در سوئیس تشکیل جلسه دادند.
- 8 اسفند ماه 1383 (27 فوریه 2005): ایران و روسیه توافقنامهای را امضا کردند که به موجب آن روسیه سوخت نیروگاه اتمی بوشهر را به این شرط تامین کند که جمهوری اسلامی سوخت مصرف شده را پس بفرستد.
- 18 اسفند ماه 1383 (9 مارس 2005):آخرین دور از مذاکرات هستهای ایران و اتحادیه اروپا در سال 1383 از روز سه شنبه(18 اسفند ماه) در ژنو پشت در های بسته آغاز و تا روز جمعه 21 اسفند ادامه یافت.
- سوم فروردین 1384 (23 مارس 2005): در آغازین روزهای سال جدید، نیز هیات مذاکرهکننده جمهوری اسلامی برای پیگیری پرونده مذاکرات هستهای ایران با اروپا رهسپار پاریس شد تا در روز سوم فروردین نشست اصلی کمیته راهبری را تشکیل دهد.
- 10 فروردین 1384 (30 مارس 2005): "محمد البرادعی" مدیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی گفت: تهران کم و بیش وظایف خود را در قبال آژانس انجام داده است.
البرادعی به "لوموند" گفت: ایران حق دارد بگوید که همه کشورها بنا بر پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای حق مجهز شدن به تمامی چرخه سوخت هستهای را دارند.
ـ 15 فروردین ماه 1384(چهارم آوریل 2005): سفیر فرانسه در تهران گفت: کوچکترین تردیدی نسبت به حق جمهوری اسلامی ایران در استفاده صلحآمیز از فناوری هستهای نداریم، این موضوع را بارها اعلام کردهایم و در توافقنامه پاریس نیز بر آن تاکید شده است.
ــ 22 اردیبهشت 1384 (12 مه 2005): نخستوزیر انگلیس تاکید کرد که لندن از ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل در صورت نقض توافق پاریس از سوی تهران حمایت خواهد کرد.
- 23 اردیبهشت 1384 (13 مه 2005):دبیرکل سابق آژانس بینالمللی انرژی اتمی تهدید آمریکا و کشورهای اروپایی برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد را بیفایده خواند.
"هانس بلیکس" در گفتوگو با بیبیسی با "غیرسازنده" ارزیابی کردن تهدیدها علیه ایران گفت: تردید دارم در صورت از سرگیری فعالیت غنیسازی اورانیوم از سوی ایران، ارجاع پرونده آن کشور به شورای امنیت دستاوردی داشته باشد.
- 26 اردیبهشت 1384 (16 مه 2005): کوفی عنان، دبیرکل سازمان ملل در مصاحبهای با روزنامه یواسای تودی ـ پر تیراژترین روزنامه آمریکا ـ نسبت به ارجاع پرونده ایران توسط آمریکا و انگلیس به شورای امنیت هشدار داد.
- چهارم خردادماه 1384 (25 مه 2005): رییسجمهوری اسلامی ایران گفت: ما در جریان پرونده هستهای توانستیم آمریکا را منزوی کنیم. سیدمحمد خاتمی با اشاره به خواست و اصرار واشنگتن برای ارجاع پرونده هستهای ایران به شورای امنیت اظهار داشت: آنها اروپاییها را هم تحت فشار قرارمیدهند، ولی امیدواریم اروپا بر خلاف توهمات آمریکا، تصمیمی بگیرد که به نفع امنیت و صلح منطقه و جهان باشد.
در این روز، "حسن روحانی"، مسئول پرونده هستهای ایران به خبرگزاری فرانسه گفت که نشست روز چهارشنبه وزیران خارجه سه کشور اروپایی با هیات مذاکرهکننده ایرانی در ژنو "آخرین شانس" برای مذاکرات در خصوص برنامه هستهای ایران است.
او اعلام کرد: "این نشست آخرین شانس برای آن است تا ببینیم آیا میشود به مذاکرات با اروپاییها ادامه داد. در غیر این صورت راه دیگری انتخاب خواهد شد."
- 23 خردادماه 1384 (13 ژوئن 2005): البرادعی اعلام کرد: "پرونده فعالیتهای هستهای ایران زمانی در شورای حکام بسته خواهد شد که همه مسایل باقی مانده، حل و بسته شده باشد."
- 27 ـ خردادماه 1384 (17 ژوئن 2005): دبیر شورای عالی امنیت ملی گفت: نتیجه انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری و انتخاب رییس جمهوری جدید موضع جمهوری اسلامی ایران را در زمینه استفاده صلح آمیز از فناوری هسته ای تغییر نخواهد داد و تأثیری در پرونده هسته ای ندارد.
- سوم تیرماه 1384 (24 ژوئن 2005): دبیر کمیته سیاست خارجی شورای عالی امنیت ملی ایران گفت:95 درصد مردم ایران از فعالیت صلحآمیز هستهای دفاع میکنند.
"حسین موسویان" افزود: اهداف جمهوری اسلامی در روند پرونده هستهای تعیین شده و با انتخاب رییسجمهوری و تشکیل دولت جدید نیز تغییر نخواهد کرد.
- پنجم تیرماه 1384 (26 ژوئن 2005): وزیر امور خارجه در خصوص طرح پیشنهادی اروپاییها در مورد پرونده هستهای ایران، گفت: اگر طرح پیشنهادی اروپاییها نظرات ما را تامین نکند، فعالیت در مرکز یوسیاف (فراوری اورانیوم ) اصفهان را آغاز خواهیم کرد.
- 15 تیرماه 1384 (ششم ژوئیه 2005):یکمنبعآگاهاعلام کرد: حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملیدر نامهای به سید محمد خاتمی رییسجمهوری، به طور رسمی استعفا کرد.
- 10 مردادماه 1384 (اول اوت 2005): جمهوری اسلامی اعلام کرد که آژانس را رسما از تصمیم خود برای از سرگیری فراوری اورانیوم آگاه خواهد کرد.
- 17 مردادماه 1384 (8 اوت 2005): ایران در حضور خبرنگاران داخلی و خارجی فراوری اورانیوم را در اصفهان از سر گرفت
- 20 مردادماه 1384 (11 اوت 2005): شورای حکام آژانس در پایان نشست فوقالعاده خود برای بررسی مساله هستهای ایران با صدور قطعنامه شدیداللحنی تا سوم سپتامبر ( ۱۲شهریور ماه) به جمهوری اسلامی مهلت داد تا فعالیتهای خود در سایت هستهای اصفهان را به حالت تعلیق درآورد. در غیر این صورت، ممکن است، شورای حکام آژانس دراجلاس ۱۹سپتامبر ( ۲۸شهریور ماه) خود درباره ارجاع مساله هستهای ایران به شورای امنیت تصمیمگیری نماید.
همچنین در این نشست قرار شد تا این تاریخ (سوم سپتامبر) "محمد البرادعی"، مدیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی گزارش مبسوطی از فعالیتهای هستهای ایران به اعضا ارائه کند.
البرادعی نیز در واپسین ساعات تاریخ تعیین شده گزارش خود درباره فعالیتهای هستهای ایران را در ۱۵برگ به اعضای شورای حکام ارائه کرد.
- 24 مردادماه 1384 (15 اوت 2005): علی لاریجانی بجای حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی شد و سرپرستی مذاکرات با اروپاییان را بر عهده گرفت. آقای لاریجانی یک روز بعد اعلام کرد به مذاکرات ادامه می میدهد.
- اول شهریور ماه 1384 (23 اوت 2005):انگلیس، آلمان و فرانسه مذاکراتمیدهد اوت خود با ایران را به دلیل از سرگیری فعالیتهای اتمی در تاسیسات اصفهان لغو کردند. سخنگوی وزارت خارجه فرانسه اعلام کرد که از سرگیری فرآوری اورانیوم ناقض مفاد توافقنامه پاریس است که طرفهای دخیل در مذاکرات در نوامبر ۲۰۰۴ امضا کرده بودند.
ـ دوم شهریور ماه 1384(24 اوت 2005): منوچهر متکی به عنوان وزیر جدید امور خارجه برگزیده شد. علی لاریجانی، دبیر تازه شورای عالی امنیت ملی نیز با محمد البرادعی دیدار کرد. آژانس این مذاکرات را سازنده خواند
ـ چهارم شهریور ماه 1384(26 سپتامبر 2005): وزارت خارجه ایران به غرب هشدار داد که در صورت عدم اصلاح قطعنامه یا پافشاری برای اجرای آن، غنی سازی اورانیوم را از سر خواهد گرفت و مانع بازرسیهای سرزده و گستردهتر از تاسیسات اتمی خود خواهد شد.
ـ پنجم شهریور ماه ۱۳۸4(27 سپتامبر 2005): بعد از آن که ایران اعلام کرد از رای مثبت هند به قطعنامه آژانس حیرتزده شده است، وزارت خارجه هند اعلام کرد: "رای مثبت دهلی نو به آن قطعنامه با هدف پرهیز از یک رویارویی عمده میان ایران و جامعه جهانی انجام شد."
ـ 6 شهریور ماه 1384(28 سپتامبر 2005): مجلس ایران یک فوریت طرحی را تصویب کرد که دولت را موظف میکند اجرای مفاد پروتکل الحاقی به پیمان منع گسترش جنگ افزارهای هستهای (انپی تی) را به حالت تعلیق درآورد.
ـ 11 شهریور ماه 1384(دوم سپتامبر 2005): خاویر سولانا، رییس سیاست خارجه اتحادیه اروپا اعلام کرد که شاید ایران بخاطر فعالیتهای اتمی خود به شورای امنیت ارجاع شود.
ـ 13 شهریور ماه 1384(چهارم سپتامبر 2005): لاریجانی درخواست اتحادیه اروپا مبنی بر اینکه ایران تا پیش از اجلاس ۱۹سپتامبر آژانس فعالیتهای غنیسازی خود را به حالت تعلیق درآورد، رد کرد. در همین روز، ایران ترکیب تیم مذاکرهکننده خود را تغییر داد.
ـ 21 شهریور ماه 1384(12 سپتامبر 2005): روسای آژانس انرژی اتمی ایران و روسیه اعلام کردند که نیروگاه بوشهر اواخر سال ۲۰۰۶به بهرهبرداری خواهد رسید.
کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا، از روسیه، چین و هند خواست از تلاشهای واشنگتن برای محدودسازی برنامه اتمی جمهوری اسلامی حمایت کنند.
- 22شهریورماه 1384 (13 سپتامبر 2005): ایران در جوابیهای ۱۳۱ صفحهای به گزارش البرادعی، آژانس را به برخورد سیاسی با ایران و نادیده گرفتن تسلیحات اتمی آمریکا و اسراییل متهم کرد.
- 27 شهریور ماه 1384 (18سپتامبر 2005): احمدینژاد در مقر سازمان ملل اعلام کرد برخی کشورها مانع از دسترسی آزاد سایر کشورها به فناوری، بویژه فناوری اتمی میشوند وی گفت که همین کشورها نیات هستهای ایران را خلاف واقعیت جلوه میدهند او خواستار تشکیل کمیتهای در سازمان ملل برای مقابله با "آپارتاید اتمی" شد.
همچنین احمدینژاد گفت: جمهوری اسلامی ایران آماده است در اجرای پروژه غنیسازی اورانیوم در ایران و برای شفافسازی و اعتمادسازی بطور جدی با بخشهای خصوصی و دولتی سایر کشورها مشارکت نماید و این گام مهم دیگری ورای همه ضوابط "انپیتی" است که جمهوری اسلامی صرفا جهت اعتمادسازی و روشنگری فعالیت هستهای خویش آنرا پیشنهاد مینماید.
ـ 28 شهریور ماه ۱۳۸4(19 سپتامبر 2005): آمریکا و اتحادیه اروپا از آژانس خواستند پرونده را به شورای امنیت ارجاع دهد. گرگ شولت، نماینده آمریکا در آژانس بینالمللی انرژی اتمی گفت که ایران با ادامه فرآوری اورانیوم در تاسیسات اصفهان، مسیر مقابلهجویی را در پیش گرفته است. یک روز بعد لاریجانی هشدار داد که شاید ایران تصمیم به لغو بازرسیهای سرزده آژانس بگیرد.