نوید آقایی
از آیندهنگری علی مرتضی همین بس که سفارش کرد او را شبانه غسل دهند و به خاک سپارند. حالا و پس از هزار و اندی سال این آیندهنگری به خاطر سفاهت بشر رخ مینمایاند. آنجا که عقل در میماند. ارتجاع و خشونت و توهین سر برمیآورد تا ثابت کند دنیا هماره بر مدار مظلومیت هابیل و دست خونین قابیل میگردد.
توهین و خشونت و سفاهت این بار و پس از کشته شدن زائران در حرم امام حسینع و همین طور تخریب بخشی از بارگاه علی مرتضیع. در سامرا خودی نشان داد تا حرم مطهر امام هادی و امام حسن عسکری (علیهماالسلام) هم در کمتر از چند سالی از اتفاقات قبل منفجر شود.
تاریخ 2 بار تکرار میشود. این بار و بارهای قبل اما تراژدیها بارها و بارها تکرار شدند تا بشر بداند هنوز که نمیتواند و نمیداند و نمیداند.
علی مرتضی اگر خواست پنهان دفن شود چنین روزی را میدید و روزهای فاجعههای قبل را. آنگاه که زوار متنفر از خشونت با خشونت «دیگری» پرپر میشدند. این بار و بارهای قبل را به یاد میآورم و حتی پیشتر از متوکل عباسی را ویران کردن حرم امام حسین شرح بیشتری لازم نیست از عمق درد برای آنها که معتقدند.
اینها را نوشتم تا اشاراتی بکنم که به موضوعی. حالا که قلب میلیونها مسلمان در سراسر عالم به درد آمده کاش به یاد آوریم آنها را که به هیچ مذهبی و دینی احترام نگذاشتند تا نامشان بماند در تمام روزگار به خونریزی مقدسات، حالا برای چه عقیدهای و پیروان چه مذهبی مهم نیست.
این بار هم بوی چنین رسمی میآید. با تفاوتی بزرگ اما. آنها که رسم سفاهتشان از نادانی است. قدمی جلوتر از آنانند که سفاهت ریشهایشان را با سالوس خرمن میکنند.
بوی نفاق میآید، با این انفجار از فردا صدای «حکومت دینی برای عراق مناسب نیست» به گوش خواهد رسید. چقدر این فریاد رساست و از دهان چه کسی بیرون میآید. کمی صبر میخواهد. اما حالا آنها که چشمهایشان خیس شده کمی به این فکر کنند. آنها که با ایدههای کثیف جسم مکانهای مطهر را ویران میکنند. دائم میخواهند مسلمین به نفاق و خشونت برسند تا...
فردا روز هم، برای خود روز دیگری است؛ اما دور از انتظار نیست باز هم چنین اتفاقی، چنین ایدههایی، خشونت و [در یک کلام سیاهی است تمام این کلمات] اما به روز خواهد رسید. نهایت ماجرا اگر جهان دیگر به قول حضرت بیدل چنین نباشد که او سروده:
جهان کورانه دارد سعی در نخجیری به تاریکی/ به هرکس وارسی میافکند تیری به تاریکی.