- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
* در حالی که آمریکا مدعی ایجاد یک جامعه آزاد و وجود نهادهای دموکراتیک در عراق است، رفتار متناقض دولت این کشور در ارتباط با عملکرد نظامیان آمریکایی در عراق چگونه تعبیر می‌شود؟
** این اظهارات از سوی مقامات آمریکایی تنها یک ادعا است و البته ارتباطی هم به هیات حاکمه فعلی کاخ سفید و نومحافظه‌کاران ندارد. این سیاستی بود که از گذشته وجود داشته و مروری به جنایات این کشور در نقاط مختلف جهان شاهدی بر این مدعاست.
در دهه 70 و 80 میلادی تمامی زندان‌های رژیم‌های عربی با همکاری سیا اداره می‌شد و مردم در این زندانها شکنجه می‌شدند که در زمان رژیم گذشته ایران نیز این امر صورت گرفت.
اما در حال حاضر با وجود رویکرد جدید نومحافظه‌کاران با وجود بحث خاورمیانه بزرگ و ادعای صدور ارزشهای دموکراتیک که تهاجم به عراق نیز با همین رویکرد صورت گرفت. دروغ‌پردازی سران این کشور رو شده است. جنایات زندان گوانتانامو، زندان‌های سری و مخفی آمریکایی و اروپایی، زندان ابوغریب و حوادثی نظیر حدیثه عراق نمونه‌هایی از افشای چهره واقعی این کشور است و چه بسا افشای مواضع متعددی در آینده می‌تواند اثباتی برای سلطه و حاکمیت بر عراق باشد.
آمریکا بنابر بیانات رهبر معظم انقلاب 300 میلیارد دلار هزینه کرد تا حکومتی دست‌نشانده در عراق ایجاد کند و از این طریق سیاستهای آمریکا را در منطقه اعمال نماید، اما این اتفاق نیفتاد و مردم عراق موضع ضد آمریکایی و ضد اشغالگرایانه به خود گرفتند و آمریکایی‌ها را در مقابل عمل انجام شده قرار دادند. از این رو آنها مجبور به حفظ وجهه خود در عراق شدند و اینک شاهد به چالش کشیده شدن ادعاهای آمریکا در عراق هستیم.
در عین حال بسیاری از صاحبنظران عقیده دارند که حوادث اخیر در افغانستان و عراق با توجه به اعتراف ضمنی آمریکایی‌ها به مذاکره با گروههای مسلح عراقی از جمله تکفیری‌ها، بعثی‌های سابق و زرقاوی‌ها، نتیجه این مذاکرات است و آنها درصددند که با این نوع مذاکرات راهی برای تسلط بر دولت‌های فعلی یابند و به نحوی دولتهایی را که منافع آنها را تضمین می‌کنند بر سر کار آورند.
* آیا وجود نظامیان آمریکایی در عراق و حضور اشغالگران در این کشور خود به نحوی موجب تقویت نیروهای افراطی نیست؟
** عملیات عراق و اشغال این کشور تنها توجیهی برای نیروهای افراطی مسلح در این کشور و انجام عملیات تروریستی آنهاست. آنها با توجیه این که برای خروج اشغالگران تلاش می‌کنند دست به این نوع عملیات می‌زنند در حالی که اگر نیروهای نظامی داخلی و رسمی حکومتی عراق تامین امنیت این کشور را به عهده می‌گرفتند، چنین بهانه‌ای برای آنها وجود نداشت. آمریکایی‌ها با حضور خود و مذاکره با این گروهها خود عامل تحریک و ایجاد بحران هستند.
در عین حال آنها به طور غیر مستقیم نیروهای افراطی را تشویق می‌کنند تا این نوع عملیات را ادامه دهند؛ بنابراین از طرفی وجود اشغالگران خود ماشین تولید تروریسم در عراق است و همکاری متقابل آنها ابزاری برای این نوع عملکرد است.
شاهد این وضعیت اصرار دولت جعفری و مالکی و سران احزاب سیاسی در عراق است که اصرار بر ارائه جدول زمان‌بندی شده داشتند و خواستار خروج اشغالگران هستند.
حوادث بصره بلافاصله بعد از اعلام حالت فوق‌العاده در بصره صورت گرفت و در نتیجه نوع برخورد نیروهای آمریکایی به دنبال اظهارات دولت مالکی بود.
* با توجه به ادعای رعایت حقوق بشر از سوی آمریکا چرا نهادهای بین‌المللی حقوق بشری تنها در حد محکومیت با این کشور برخورد می‌کنند؟
** این نهادها به 2 دسته تقسیم می‌شوند. اول نهادهای مردمی و NGOها هستند که نهادهای غیر حکومتی بوده و اوج فعالیت آنها را اینک در تظاهرات و راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیز، جلسات و همایش‌ها در سراسر کشورها بخصوص کشورهای اروپایی می‌بینیم و اخیرا در کشورهای عربی نیز این نوع اعتراضات را در حوادث مصر، تونس و مراکش شاهد هستیم. اما از طرف دیگر شاهدیم که سازمان ملل و سازمان‌های وابسته دیگر به این سازمان که ابراز کافی برای برخورد با این مسائل را دارند به گونه‌ای چیده شده‌اند که عملا نمی‌توانند با ناقضین حقوق بشر برخورد کنند.
بحرین، عربستان و تونس در این کمیته و نهادهای رسمی عضویت دارند ولی خود ناقض حقوق بشراند.
همچنین عملکرد کمیته ویژه برای پیگیری زندان‌های مخفی آمریکا در اروپا و زندان گوانتانامو صرفا محکومیتی بود که نشان داد این ابزار در دست آنها قرار ندارد، بلکه در اختیار قدرتهایی است که بر این نوع سازمان‌ها مسلط‌‌اند.
