هیروشیما»های دیگری در راه است

امروز بمب های اتمی بسیار قدرتمندتر و مخرب تر از گذشته اند. چه کسی جرئت استفاده از آنها را دارد؟ به ما می گویند خطر قریب الوقوع از جانب ایران و حتی کره شمالی است. اما، آیا این عجیب به نظر نمی رسد؟ هیچ مدرک ملموسی تاکنون اثبات نکرده است که این کشورها امروز سلاح هسته ای در اختیار دارند. آنها حداکثر به دنبال آن خواهند بود که کشوری بزرگ را که به دفعات به جنگ تهدیدشان کرده، از حمله ای هسته ای به کشور خود بازدارند.
شاید بگویید، تمامی کشورهایی که امروز بمب هسته ای دارند، همین ادعا را داشتند. باید گفت، این موضوع حقیقت دارد. مع هذا، کشوری پیوسته استثنا قرار گرفته است. کشوری که در سال 2003 یک کشور عضو سازمان ملل را در چهارچوب مهیاسازی اش برای جنگ، به استفاده از بمب هسته ای تهدید کرده است. کشوری که در سندی محرمانه ارتشش مورخ سال 2002، امکان حمله هسته ای به پنج کشور به روشی پیشگیرانه را مد نظر قرار داده است. کشوری که همچنان و روزانه 5/3 میلیارد فرانک سابق بلژیک را به تولید و ساخت تسلیحات جدید هسته ای اختصاص می دهد. کشوری که سلاح های هسته ای خود را در خاک کشورهای متحد خود، مانند بلژیک، پنهان می سازد بدون آن که مردم محلی را در جریان این امر قرار دهد. کشوری که مصمم است جنگ هسته ای را به فضا نیز بکشاند. کشوری که بیش از 10 هزار کلاهک هسته ای که از مجموع همه آنچه باقی کشورهای جهان در اختیار دارند، بسیار بیشتر است. کشوری که تنها کشوری است که در طول تاریخ از بمب اتمی استفاده کرده است...
... و این کشور، ایران نیست، کره شمالی هم نیست. این کشور به دنبال ممنوعیت سلاح های هسته ای نیست، بلکه انحصار آن را می خواهد. در غیر این صورت، به چه دلیل در حالی که برتری خردکننده ای نسبت به سایرین دارد و قادر است هر کشور دیگری را ده ها بار نابود سازد، کماکان به تولید سلاح های هسته ای ادامه می دهد؟ آنچه این کشور می خواهد، اجازه باج خواهی مطلق از کل سیاره خاک به منظور استیلای اقتصادی، سیاسی و نظامی خود است! همانگونه که در سال های 1945 تا 1949- سالی که اتحاد شوروی نیز اعلام کرد بمب اتمی در اختیار دارد- سعی در انجام آن کرده است. همانگونه که این کار را با حمله به عراق در سال 2003 انجام داده، در حالی که به خوبی می دانسته که این کشور قادر نیست نه از طریق هوا و نه با استفاده از یک بمب اتمی به آن پاسخ دهد!بله، بیم آن می رود که «هیروشیما»های دیگری در راه باشد، اما این خطر صرفا از جانب همان منشأ، همان کشوری است که در سال 1945 نیز بود! بله، باید تسلیحات هسته ای را در سراسر کره خاک ممنوع کرد، اما باید که این خلع سلاح را کسی آغاز کند و آن را به شکلی گسترده انجام دهد که خود بزرگترین خطر است. اگر قرار باشد در دعوای بین یک مرد غول پیکر که توپ و مسلسل در اختیار دارد و پسرکی با یک تپانچه دولول، دخالت و آنها را از هم جدا کنیم، آیا منطقی تر این نیست که ابتدا از مرد غول پیکر بخواهیم وسیله دعوایش را کنار بگذارد و بعد به سراغ پسرک و تپانچه کوچکش برویم؟
سرویس خارجی کیهان