مدینه نبوی

محمدمهدی شیرمحمدی
یکم) دولت اسلامی
سال گذشته با همبستگی و با مشارکت پرشور ملت ایران، دولتی شکل گرفت که شعارهای خود را حول محور «اسلام» و «عدالت» بیان می‌کرد. این شعارها البته بیم‌ها و دلخوری‌هایی را هم برانگیخت. بزرگواری از اعضای مجمع روحانیون مبارز در یکی از نشست‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گفت: «مگر دولت‌های پیشین دولت‌های ضداسلام و ضدعدالت بوده‌اند»! در اینکه دولت‌های گذشته به ویژه دولت‌های 16 ساله اخیر ضداسلام نبوده‌اند تردیدی نیست همه ایمان داریم که اعتلای اسلام در جان روسای جمهور پیشین نیز به عنوان مهمترین آرزو و آرمان جای داشت. آنچه با بررسی نتایج عملکرد دولت‌های پیشین درمی‌یابیم این است که این دولت‌ها کارنامه‌ای درخور اسلام ندارند.
«دولت اسلامی» دولتی است که باید اراده و عملش معطوف به تحقق الگوهای اسلامی در تمام ابعاد باشد. بدیهی است که این مقوله نیز تنها با شعارهای انتخاباتی به دست نمی‌آید. اگر برنامه‌ها، بودجه‌ها و بخشنامه‌های دولتی در تضاد آشکار با عدالت و نیز مبانی اسلامی باشد، نمی‌توان انتظار داشت که نتایج کارنامه دولت بین اسلام باشد.
دوم) سنت حسنه
سال‌ نو به نام نامی حضرت ختمی مرتبت، پیامبر اعظم(ص) موصوف گردیده است. اتخاذ و انتخاب نام‌هایی این چنین برای سالها که به سنت‌ حسنه‌ای تبدیل شده است. سنتی که می‌تواند جامعه را معطوف به سرمشق‌ها و الگوهای متعالی کند. استاد مرتضی مطهری در اثر گرانقدرش، «فلسفه تاریخ» تصریح می‌کند که از فواید مطالعه احوال و اخبار گذشتگان این است که انسان آرزو می‌کند خود را در جایگاه انسان‌های نیک تاریخ قرار دهد و با الگوپذیری از آنها در خود محرکی به سوی کمال ایجاد می‌کند. حال اگر در طول یک سال نام مقدس اولیای خدا و ائمه معصوم(ع) بر تارک جهان بدرخشد البته فرصتی را برای مردم ایجاد می‌کند تا خود را در مسیر الگوپذیری و الهام‌یابی از ایشان قرار دهد.
سوم) بیم و امید
در برابر برکاتی که این سنت حسنه به جای می‌گذارد، به ویژه در سالهای دورتر مواجه با یک پدیده ناپسند از سوی برخی دستگاه‌ها و متولیان فرهنگی و تبلیغاتی بودیم. این پدیده ناپسند گرایش تبلیغاتی پرحجم، ظاهری و پرهزینه این دستگاه‌ها به برگزاری سمینارها و مجامع کم‌محتوا بود. در کنار این سمینارها و نشست‌ها نیز البته عده‌ای از قبل این نام‌های مقدس به نام و نانی می‌رسیدند و از کیسه بیت‌المال برای خود توشه‌ای می‌اندوختند. امید می‌رود که متولیان امور با نظارت دقیق به عوامل زیر مجموعه خود از تکرار چنین اقداماتی جلوگیری می‌کنند. اقداماتی که اگر تکرار شود قطعا با مبانی این سنت حسنه سازگاری ندارد.
چهارم) پیامبر اعظم(ص)
پیامبر اعظم(ص) نه تنها کانون توجه ملت مسلمان ایران بلکه الگوی تمام مسلمانان و نیز تمامی آزاد اندیشان جهان است. اکنون که دولت نهم با شعار حرکت بر مبنای اسلام وارد میدان شده است بیش از هر نهاد و اجتماع دیگری باید متعهد به بازیابی الگوهای مبتنی بر سیره رسول‌الله(ص) باشد. نیز ما به عنوان ملت ایران باید بکوشیم ضمن آشنایی بیشتر به سیره و سلوک رسول خدا(ص) مبانی رفتاری، پنداری و گفتاری جامعه خویش را بر اساس مدل آرمانی تبیین شده از سوی ایشان تنظیم کنیم. به جای اینکه بر اساس خرد جزئی غربی، جامعه مدنی بنا کنیم، جامعه‌ای مبنی بر مدنیت توحیدی بسازیم. خوشبختانه دولت ـ شهر مدینه در زمان حیات نبی‌مکرم(ص) و نیز حکمرانی امیرمومنان(ع) جلوه‌های زیبایی از سازماندهی اجتماعی را برای تمام بشریت نمایان می‌سازد.